بر بنده به حکم مراقبت، واجب است که در تقویت مسأله اتّحاد و صفای دل با برادران مؤمنش بکوشد! پس هر چه بر اتّحاد و صفا افزوده شود، اثرپذیری هر کدام از آن‌ها از نور رفیقش، بیشتر شده و به روحانیّت افزوده می‌شود.

به مبالغه‌ی شرع در این مسأله بنگر؛ و به آنچه در ستایش مواسات‌کنندگان و ایثارگران در قرآن آمده… و امر به پیوستن با کسی که از انسان بریده، و به این‌که انسان به غیر مُحقّ بگوید: «تو بر حقّی، نه من!» و این‌که دروغ برای اصلاح میان دو برادر را مستحبّ قرار داد؛ و مؤمنان را به صفا و یکرنگی تشویق کرد…. و به آنچه در فضیلت دوست داشتن در راه خدا آمده بنگر، که عقل‌ها را به حیرت می‌اندازد!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۶۸