هر گاه بنده از موانع فهم تهی گشت، و دلش فروتن شد، و از مشغول‌کننده‌ها فارغ شد، و در جایی خلوت قرآن خواند، به انوار قرآن نورانی می‌شود. و در «مصباح الشّریعه» از امام صادق (ع) است که:

«هر کس قرآن خواند و با آن، خضوع و فروتنی نیافت و دلش نازک نشد و در دلش اندوه و ترسی ایجاد ننمود، عظمت شأن خداوند را خوار شمرده و زیان آشکاری نموده است! پس قاری قرآن، به سه چیز نیاز دارد: دلی خاشع، تنی فارغ و جایی خلوت…

پس وقتی از این شربت جامی خورد، دیگر هیچ حالی را بر این حال و هیچ وقتی را بر این وقت برنمی‌گزیند!…»

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۱۴