از جمله لازمه‌های این توحید ]علمی و عملی و حالی[، آن است که کسی جز خداوند متعال را زیان‌رسان و سودمند نبیند؛ بلکه در عالم هستی هیچ تأثیرگذاری ]غیر از او[ نبیند.

و عمل به آن با وجود آنچه در این عالم –به اقتضای این که منزل فریب است از وجود اسباب و تخیّل تـأثیرات آن‌ها- به چشم می‌خورد، دور از دسترس است که به آن جز معرفت کامل و کشف عالم غیب و غلبه‌ی سرّ حاصل نمی‌شود.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۲۶