قرآن چه موجودى است که در مراتب مختلفه  ى نزول، حکایت از شنیدنى  ها و دیدنى  ها مى  کند؛ عدیل قرآن (عترت) هم حکایت از نعمت  هاى عالم مى  کند؛ ولى ما از غمخوار، هادى، حامى و ناصرهاى خود قدردانى و شکرگذارى نمى  کنیم و واسطه  ى خیر را پى مى  کنیم؛ که:«فَعَقَرُوهَا»سوره  ى هود، آیه  ى ۶۸؛ سوره  ى شعراء، آیه  ى ۱۵۷؛ سوره  ى شمس، آیه  ى ۱۴٫پس ناقه را پى کردند.و ائمّه ـ علیهم  السّلام ـ را که ولى  نعمت  هاى ما و مجارى فیض هستند نمى  توانیم مشاهده کنیم. امام زمان ـ عجّل  اللّه  تعالى  فرجه  الشّریف ـ هم اگر بیاید با او همان معامله را مى  کنیم که با آباى طاهرینش کردیم. آیا مى  شود امام زمان ـ عجّل  اللّه  تعالى  فرجه  الشّریف ـ چهار صد میلیون یاور داشته باشد و ظهور نکند؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد