حضرت امیرالمومنین (ع) می فرمایند: گویا مرگ برغیر ما نوشته شده است! و گویا یقین برآن مرگ، بر جز ما واجب گشته است! وگویا این مردگانی که ما می نگریم، مسافرانی هستند که به اندک زمانی به سوی ما باز می گردند! ما آنان را به گور سپرده و میراث شان را می خوریم؛ گویا ما بعد از آنان همیشه در دنیا هستیم! سپس هر کار پنده دهنده را فراموش کرده و حال آنکه خود ما در معرض آفت و اندوهیم! (و دیر یا زود به سرنوشت آنان گرفتار خواهیم شد).

این همه خبرمرگ افراد را که می شنویم، چقدر موجب بینایی و هوشیاری ما شده است؟! آنهایی هم که تحت تاثیر قرار می گیرند، غالبا موقتی است و به زودی به همان غفلت های خود باز می گردند! گاهی لازم است انسان با توجه، نه با غفلت، سری به قبرستان بزند؛ باعث تلطیف روح می شود! بسیاری از اوقات ترس از مرگ، مربوط به کوری انسان است! با ذکر ویاد دائمی خدا، باطن پس از کوری، بینا می شود، دل نا آرام وسرکش، ارام و لطیف می شود؛ حرف را قبول می کند و منقاد و تسلیم در برابر حق می شود.