بزرگ‌ترین گناه، حبّ دنیا است. حبّ دنیا، ضدّ حبّ الهی است و انسان را کور و کر می‌کند. انسان جنساً اهل خسران است: إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ. اگر دنیا را هفت چشمی بپایی، باز هم پایت در چاله است.

از طرف دیگر، خداوند هم در این بازار دنیا به دنبال مشتری می‌گردد. پس بیاییم و کشکول‌های بندگی‌مان را از بازار مکّاره‌ی دنیا -که هیچ حاصلی جز کدورت ندارد- به درگاه خداوند ببریم.

رفقا بازار خداپرستی، خداجویی، خداخواهی، جای دیگر است. مگر از این عمر چهل پنجاه ساله‌ی دنیا چه خیری دیده‌ای که در انتظار باقی آن می‌گردی؟! مگر چیزی جز درد و اَلم نصیبت تو کرده است؟!

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۶۹