شیخ صدوق با سند خودش از امام صادق (ع) روایت می‌کند:
بسیار گریه‌کنندگان پنج نفرند: آدم، یعقوب، یوسف، فاطمه دختر پیامبر و علیّ بن حسین (ع)… و امّا علیّ بن حسین بیست سال یا چهار سال بر امام حسین (ع) گریه کرد. هر گاه غذا مقابلش می‌گذاشتند گریه می‌کرد. یک بار یکی از خادمانش گفت: ای پسر پیامبر فدایت شوم! می‌ترسم نابود شوی. فرمود: «حزن و اندوه خویش را به درگاه خدا می‌برم و از سوی خدا چیزی می‌دانیم که شما نمی‌دانید.» من هر گاه به یاد شهادت فرزندان فاطمه می‌افتم، اشک در چشمم می‌آید.
قال الصّدوق:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِیدِ (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ) قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ، قَالَ: حَدَّثَنِی الْعَبَّاسُ بْنُ مَعْرُوفٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَهْلٍ الْبَحْرَانِیِّ یَرْفَعُهُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الْبَکَّاءُونَ خَمْسَهٌ: آدَمُ وَ یَعْقُوبُ وَ یُوسُفُ وَ فَاطِمَهُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (ع)…
وَ أَمَّا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ فَبَکَى عَلَى الْحُسَیْنِ (ع) عِشْرِینَ سَنَهً أَوْ أَرْبَعِینَ سَنَهً، مَا وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعَامٌ إِلَّا بَکَى حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى: لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْهالِکِینَ، قالَ: «إِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» إِنِّی مَا أَذْکُرُ مَصْرَعَ بَنِی فَاطِمَهَ إِلَّا خَنَقَتْنِی لِذَلِکَ عَبْرَهٌ.[۱]
[۱]– الخصال ۱: ۲۷۲ ح ۱۵، امالی الصّدوق: ۱۲۱ ح ۵، کامل الزّیارات: ۲۱۳ ح ۳۰۶ سند آخر، الارشاد القلوب: ۹۵، روضه الواعظین ۱: ۱۷۱ و ۲: ۴۵۰، مکارم الاخلاق: ۳۳۲، البحار ۴۶: ۱۰۸ ح ۱ و ۲، العوالم ۱۸: ۱۵۶ ح ۱ و ۳، حلیه الابرار ۲: ۷۲، مضی الحدیث أیضاً فی مقتل الزّهراء (ع).
پاسخ دهید