در این ایّام الله رجب المرجّب با این بلای جهانی که پیش آمده است… گاهی صورتِ ظاهرِ «بلا» بلا است اما صورتِ واقعِ آن رحمتِ الهی است، انسانی که خودِ او با خدای متعال وصل نمی‌شود و خدای متعال او را دوست دارد برای او اضطراری پیش می‌آورد، چون «خدا» گفتنِ او بدونِ اضطرار حقیقت ندارد، لقلقه‌ی زبان است، اما وقتی در گردابِ دریا قرار می‌گیرد، کشتی شکسته می‌شود، و این انسانِ ضعیف و بیچاره در معرضِ غرق و نابودی قرار می‌گیرد، آنجا یک «یا الله» می‌گوید که گویا «الله» را یافته است. «أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ»[۱]، خدا کند این بلای جهانی ما را به امام زمان ارواحنا فداه متوجّه کند، مخصوصاً برای طلبه، هر بلا او را یک قدم به آقا نزدیک‌تر می‌کند، و کسی که به دربانِ خدای متعال، کسی که به «باب الله» نزدیک بشود به خدای متعال نزدیک شده است.

طلبه عالَمی دارد، طلبه دلی دارد، طلبه صفایی دارد که این بلاها برای او بلا نیست،

در بلا هم می‌چشم لذّاتِ او        ماتِ اویم، ماتِ اویم، ماتِ او

نمی‌دانم در این ماهِ رجب المرجّب وقتی که کم‌آبی پیش آمد، وقتی که خشکسالی پیش آمد، عدّه‌ای از زهّاد و عبّاد سر به بیابان گذاشتند و ناله‌ها کردند و دعای آن‌ها مستجاب نشد، وجود مبارک امام زین العابدین علیه السلام به حریمِ کعبه وارد شدند، فرمودند: «أما فِیکُم رَجُلٌ رَشِید؟»، آیا در این جمع یک انسانِ رشد‌یافته‌ای که به تعبیرِ من سیمِ او با خدای متعال وصل بشود وجود ندارد؟ یک مَحرَمی پیدا نمی‌شود که در حرمِ خدای متعال مَحرَمِ خدای متعال باشد و خدای متعال به او نگاه کند؟ خدای متعال نگاه به نامحرم را حرام کرده است، هر کسی که نامحرَمِ خدای متعال است خدای متعال به او نگاه نمی‌کند، انسان باید یک کاری کند که خصوصیِ خدای متعال بشود، انسان باید یک کاری کند که مَحرَمِ خدای متعال بشود. وجود نازنین حضرت سجّاد علیه السلام سر به سجده گذاشتند و در حالی که اشک می‌ریختند خدای متعال را قسم دادند «إِلَهِی بِحُبِّی إِیَّاکَ»، تو را به محبّتِ خودت که به من داری قسم می‌دهم ما را از این بلا نجات بده… می‌گویند ابرها با این اشک‌های حضرت سجّاد علیه السلام ظاهر شدند و بارانِ رحمت بارید و ناامیدها امیدوار شدند و به مقصد رسیدند.

حال آیا کسی نیست که دل به امام زمان ارواحنا فداه داده باشد، مَحرَم باشد، در حرم باشد، حرامی نباشد، حَرَمی باشد، با یک زیارت عاشورایی… چرا طلبه‌های نجف، علمای نجف توانستند وبا را با ده روز زیارت عاشورا از شیعیان ریشه‌کَن و دور کنند، مگر الآن آن عالِم‌ها کجایند؟ آن طلبه‌های باصفا کجایند؟ که مطمئن باشند امام زمان ارواحنا فداه دوست داشته است و آن‌ها را دعوت کرده است، طلبه یعنی کسی که در بارگاه و خانه‌ی امام زمان ارواحنا فداه نشان پیدا می‌کند، این حجره‌ها خانه‌ی امام زمان ارواحنا فداه است، اینجا حرم است، اینجا بارگاه است، صاحبِ این خانه‌ها امام زمان ارواحنا فداه است. طلبه‌های بزرگوار! باید توبه‌ی نصوحی داشته باشیم و از خدای متعال بخواهیم که ما را مورد مغفرت و عفوِ خود قرار بدهد.

[۱] سوره مبارکه نمل، آیه ۶۲ (أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ)