شما خوب باشید

س: راه رسیدن به امام زمان – عجّل الله تعالی فرجه الشّریف – چیست؟

ج: امام زمان ارواحنا فداه خود فرموده است: شما خوب باشید. ما خودمان شما را پیدا می‌کنیم.

مدیریّت اعمال بندگان، توسط امام علیه السلام

بر اساس روایات، در هر شهر، عمودی از نور وجود دارد که از طریق آن، اعمال امّت به امام علیه السلام عرضه می‌شود؛ و همه از راه امام، به بهشت یا جهنّم می‌روند… در این زمان نیز حضرت غائب علیه السلام، دستگاه اداره‌ی اعمال را عهده‌دار است.

رشد و تکمیل اعمال توسّط امام علیه السلام

س: معنای پرورش و رشد اعمال چیست؟

ج: مثل نهال که رشد می‌کند، نقش اعمال نیک و بد در نفس مسلمان و کافر رشد کرده و او را به بهشت یا جهنّم می‌کشد. و رسیدگی به این کار، با امام علیه السلام است؛ و ملائکه‌ی کاتب اعمال، از منشیان امام علیه السلام هستند.

اثر اعتقاد به مهدی موعود ارواحنا فداه

پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم با بیان صریح و اخبار قطعی خود به مهدی موعود پیش از موسم ولادتش، آن حالت معنوی را که با اعتقاد به مهدی ارواحنا فداه در باطن یک نفر مسلمان واقع بین جلوه‌گر می‌شود، در نفوس عموم اهل اسلام بوجود آورده و در مسیر معنوی، مورد استفاده‌شان قرار داده است.

لزوم اعتقاد به ظهور حضرت مهدی ارواحنا فداه

روشی که اسلام به منظور تأمین سعادت واقعی بشر برای بیرون خود تعیین کرده – یعنی روش ممزوج از اعتقاد و عمل – بنحوی است که بدون اعتقاد به ظهور مهدی ارواحنا فداه اثر واقعی کامل خود را نمی‌تواند ببخشد…

اعتقاد به ظهور مهدی، نگهبان دیگری است که برای حفاظت حیات درونی پیروان واقع‌بین اسلام گماشته شده است.

آن روز، فراخواهد رسید

در سیر همین زندگی اجتماعی انسان خودمان، روزی فرا خواهد رسید که سعادت کامل اجتماعی انسان را صد در صد تضمین کرده و در آن روز، عموم افراد در سایه‌ی واقع‌بینی و حقّ پرستی، خوشبختی واقعی خود را بدست آورده، و در مهد امن و امان مطلق و بی‌مزاحمت هرگونه ناملایمات فکری بسر خواهد برد… قرآن کریم نیز همین نظر را تأیید کرده… اخبار نبی اکرم و اهل بیت او علیهم السلام نیز همین معنی را مشروحا بیان کرده [است].

نیروی عظیم اعتقاد به مهدویّت

این ایمان [اعتقاد به مهدویت] یک نیروی معنوی به انسان می‌بخشد که با وجود آن، پیوسته خود را خوشبخت و کامروا می‌بیند و هرگز با تراکم ناملایمات و فشار روزگار و شکنجه‌ی گرفتاری‌های مرگبار، امید نجات و رستگاری را از دست نداده و روحیه‌ی اسلامی خود را نخواهد باخت.

نظارت حضرت حجّت، بر اعمال انسان‌ها

پیشواییِ دستگاه عمل، به دست امام علیه السلام است؛ و امام علیه السلام سالار کاروان عمل است و آن را سوق می‌دهد. در زمان غیبت نیز دائماً اعمال بندگان بر امام زمان – عجّل الله تعالی فرجه – عرضه می‌شود و حضرت آن را رشد می‌دهد.

عقاید هانری کُربن: استاد شیعه ‌شناس

مُسیو هانری کُربِن استاد شیعه شناس دانشگاه سوربُن… مرد سلیم النّفس و مُنصفی بود. او معتقد بود که در میان تمام مذاهب عالم، فقط مذهب شیعه است که مذهبی پویا و متحرّک و زنده است… شیعه دین حرکت و زندگی است؛ چون معتقد است که حتماً باید امام و رهبر امّت زنده باشد و تکامل انسان فقط به وصول به مقام مقدس او حاصل می‌شود؛ و لذا برای این منظور از هیچ حرکت و پویائی و عشق دریغ نمی‌کند… کربن کرارا صحیفه‌ی سجّادیه را می‌خواند و گریه می‌کرد.

سعادت قطعی اجتماع بشری

دلیل عقلی و نقلی قائم است بر این‌که بشر به سوی سعادت سیر نموده و این نوع به زودی به کمال سعادت خود می‌رسد و مجتمع انسانی از گناه و شرّ رهایی یافته، به خیر و صلاح خالص می‌رسد، به طوری که در روی زمین جز خدا کسی پرستش نمی‌شود و بساط کفر و فسوق برچیده می‌گردد، و زندگی نیکو گشته، مرض‌های درونی و وساوس قلبی از میان می‌رود.

ظهور، رجعت، قیامت

روز رجعت، یکی از مراتب روز قیامت است، هر چند که از نظر ظهور به روز قیامت نمی‌رسد؛ چون در آن، شرّ و فساد تا اندازه‌ای امکان دارد، به خلاف روز قیامت که دیگر اثری از شرّ و فساد نمی‌ماند. و به همین جهت، روز ظهور مهدی ارواحنا فداه هم ملحق به روز رجعت شده است؛ چون در آن روز هم حقّ به تمام معنا ظاهر می‌شود، هر چند که باز ظهور حقّ در آن روز، کمتر از ظهور در روز رجعت است.

انتهای سیر نظام دنیوی

سیر نظام دنیوی، متوجّه به سوی روزی است که در آن روز، آیات خدا به تمام معنا ظاهر می‌شود؛ روزی که در آن دیگر خدای سبحان نافرمانی نمی‌شود، بلکه به خلوص عبادت می‌شود، عبادتی که مشوب و آمیخته با هوای نفس نیست، عبادتی که شیطان و اغوایش هیچ سهمی در آن ندارد؛ روزی که بعضی از اموات که در خوبی و یا بدی برجسته بودند – یا ولی خدا بودند، و یا دشمن خدا – دوباره به دنیا برمی‌گردند، تا میان حقّ و باطل حکم شود.

ریشه کن شدن هرگونه شرک و ستم

کلام خداوند که می‌فرماید: «و بترسان مردم را از روزی که عذاب بسوی آنان می‌آید…» (ابراهیم/۴۴)‌ ترساندن مردم است که عذاب الهی که ریشه کن کننده‌ی ستمکاران آن‌ها می‌باشد…

و این همان روزی است که خداوند زمین را از لوث شرک و ظلم پاک می‌نماید؛ و پرستش نشود در روی زمین جز خدای سبحان… و جز مؤمنان کسی باقی نمی‌ماند.

روزگار خوشبختی مؤمنان

خدای سبحان به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‌دهند، وعده می‌دهد که به زودی جامعه‌ای برای‌شان تکوین می‌کند که به تمام معنا صالح گشته، و از آلودگی کفر و نفاق و فسق پاک باشد… ایمن زندگی کنند، ترسی از دشمن داخلی یا خارجی نداشته باشند، از کید نیرنگ‌بازان، و ظلم ستمگران و زورگویی زورگویان آزاد باشند.

و این مجتمع طیب و طاهر با صفاتی که از فضیلت و قداست دارد، هرگز تاکنون در دنیا منعقد نشده… ناگریز اگر مصداقی پیدا کند، در روزگار مهدی ارواحنا فداه خواهد بود.

بازگشت معصومان علیهم السلام در رجعت

س: مقصود از دو تعبیر اِیاب و رَجعت که در زیارت جامعه می‌فرماید: مُؤمِنٌ بِاِیابِکُم، مُصَدَّقٌ بِرَجعَتِکُم «به بازگشت شما ایمان دارم، و رجعت شما را تصدیق می‌نمایم» چیست؟!

ج: منظور از این دو (ایاب و رجعت) یک چیز است؛ و مقصود همان رجعتی است که امام حسین علیه السلام ، بعد حضرت امیر المؤمنین علیه السلام ، و بعد حضرت رسول علیه السلام ، بعد باقی ائمّه علیهم السلام  رجوع می‌نمایند.

تصریح قرآن به بازگشت به دنیا پس از مرگ

قرآن کریم… در موارد متعدّد بر بازگشتن به دنیا بعد از مرگ تصریح کرده و بر مسأله‌ی رجعت صحّه می‌گذارد.

از آن جمله، زنده شدن مردگان توسّط حضرت عیسی علیه السلام است.

همچنین در قضیه‌ی بقره‌ی بنی اسرائیل…

همچنین در قضیه‌ی عُزَیر علیه السلام  می‌فرماید: فَأَمَاتَهُ اللهُ مِئَهَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ (بقره/۲۵۹)

«پس خداوند او را به مدّت صد سال میراند، آن‌‌گاه او را برانگیخت.»

منبع: کتاب حکمت زلال، صفحات ۵۹  الی ۶۵