کنجکاوی و پرسشگرییِ کودکان از حدود چهار سالگی به بعد زیاد می‌شود و بچّه ها درباره‌ی همه‌ی موضوعات سؤالاتی دارند. گاهی اوقات ممکن است کودکان در مجموعه های اجتماعی مانند مهدهای کودک، پیش دبستانی و حتی در مدارس، صحنه هایی را بینند که در ذهن کنجکاو آنها سوال پیش بیاید.

 پرسش های بچّه ها به سه دسته تقسیم می‌شود:

۱ – پرسش هایی که جواب آنها برای کودک قابل فهم است و زیان آور هم نیست.

۲ – پرسش هایی که پاسخ آنها برای کودک قابل فهم است، ولی دانستن آن زیان آور است؛ مثل مسائل زناشویی.

۳ – سؤالاتی که پاسخ آنها برای کودک قابل فهم نیست، ولی دانستنش مفید است؛ مثل مسائل اعتقادی.

پدر و مادر نباید در موارد دوّم و سوّم به بچّه ها پاسخ بدهند؛ زیرا کودک آن‌ مسائل را متوجّه شود. همچنین آنها نباید با گفتن جملاتی مثل جواب این سؤال برای تو زود است، کودک را نسبت به این مسائل حسّاس کنند؛ بلکه باید با استفاده از روش حواس پرتی، ذهن کودک را به سمت موضوع دیگری معطوف کنند.

روش حواس پرتی، یعنی والدین با یک روش جایگزین یا کلام جایگزین، حواسّ کودک را از موضوع قبلی پرت کرده و او را به سمت کار یا کلام جایگزین و مسیرجایگزین، راهنمایی کنند.