[حضور قلب] اقسام مختلفی دارد… و کامل‌ترین این انواع، آن است که دل، با هر عمل و کلام مخصوص، در نماز حاضر باشد و حضور پروردگار را مراعات کرده، و بفهمد و متوجّه باشد که نماز را در پیشگاه او ادا می‌کند؛ و فکر نمودن در یک جزء –هنگام به جای آوردنش- او را از این جزئی که الآن می‌خواهد انجام دهد، غافل نکند.

پس در هر عملی یا ذکری، مشغول فکر مخصوص به آن گشته؛ بلکه در نزد هر جزئی، خود را مأمور به انجام آن از سوی خداوند ببیند، با کمک گرفتن از او برای توفیق –چنانکه به آن امر کرده است-

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۲۹