ابن شهر آشوب گفته است:

روایت شده است که آن زنی (زنی که پیامبر (ص) را مسموم کرد)، زینب دختر حرث (حارث)، همسر سلام بن مسلم و شخص خورنده، بشر بن براء بن معرور بود؛ و نیز وارد شده است که مادرش هنگام وفاتش وارد بر پیامبر (ص) شد و حضرت فرمود: ای مادر بشر! آن خوردنی که در خیبر با پسرت خوردم، پیوسته در وجودم جریان دارد و آن، زمان قطع رگ گردن (مرگ) من بوده و به همین جهت گفته می‌شود که پیامبر اکرم (ص) شهید از دنیا رفت.

و از عروه بن زبیر نقل شده است که پیامبر اکرم (ص) بعد از آن، سه سال زنده بود تا آن بیماری که در آن از دنیا رفت، اتفاق افتاد. و در روایت دیگری، چهار سال است و این،‌صحیح است.

قال ابن شهر آشوب:

وَ رُوِیَ: أَنَّهَا [ای المرأه الّتی سمّت النّبیّ (ص)] کَانَتْ زَیْنَبَ بِنْتَ الْحَرْثِ [الحارث] زَوْجَهَ سَلَّامٍ بْنِ مُسْلِمٍ، وَ الْآکِلُ کَانَ بِشْرَ بْنَ الْبَرَاءِ بْنِ مَعْرُورٍ، وَ أَنَّهُ دَخَلَتْ أُمُّهُ عَلَى النَّبِیِّ (ع) عِنْدَ وَفَاتِهِ فَقَالَ: یَا أُمَّ بِشْرٍ مَا زَالَتْ أُکْلَهُ خَیْبَرَ الَّتِی أَکَلْتُ مَعَ ابْنِکَ تُعَاوِدُنِی، فَهَذَا أَوَانُ قُطِعَتْ أَبْهُرِی وَ لِذَلِکَ یُقَالُ: إِنَّ النَّبِیَّ (ص) مَاتَ شَهِیداً، وَ عَنْ عُرْوَهَ بْنِ الزُّبَیْرِ: أنّ النّبیّ (ص) بقی بعد ذلک ثلاث سنین حتّی کان وجعه الّذی مات فیه و فی روایه: أربع سنین و هو الصّحیح.^[۱]

[۱]. المناقب ۱: ۹۲٫