شخصى در راه مکّه همیانش گم شد و شاید در دریا افتاد. وقتى که به نجف اشرف برگشت به امیرالمؤمنین ـ علیه  السّلام ـ متوسّل شد. شب حضرت را در خواب دید، حضرت به او فرمود: همیانِ تو در قم نزد میرزاى قمى⁽ فقیه و اصولى بزرگ، ابوالقاسم بن حسن شفتى جیلانى معروف به میرزاى قمى (؟ ـ ۱۲۳۱)، صاحب تألیفات متعدّد، از جمله کتاب اصولى معروف قوانین.⁾ است. وى به قم آمد و سراغ میرزا ـ رحمه  اللّه   ـ را گرفت. او را به خانه  ى میرزاى قمى راهنمایى کردند. هنگامى که به در خانه  ى ایشان رسید، مرحوم میرزا پیش از ملاقات و باز کردن در خانه و بدون سؤال،از سوراخِ در، همیان را به او داد. وى آن را باز کرد و دید همیان او است و به محلّ زندگى بازگشت. وقتى که به محلّ زندگى بازگشت، به او گفتند: چرا چنین آقایى را رها کردى؟! دوباره به قصد خدمت به مرحوم میرزا به قم مراجعت نمود. ولى وقتى رسید، دید که آقا مرحوم شده است، خادم قبرش شد تا این که از دنیا رفت، و نزد میرزا دفن شد، و اکنون قبر او داخل مقبره  ى میرزا قرار گرفته است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد