امام پدری مهربان، همدمی شفیق و همراهی خیرخواه است.[۱] در حجم نگاه سبز او، افق ها،‌رنگ می بازد. دریغا! در گوش ما همواره، از قهر مهدی ـ علیه السّلام ـ گفته اند و ما را از شمشیر و جوی خون او ترسانده اند و از مهر و عشق او به انسان ها و تلاش و فریادرسی او به عاشقان و منتظران خود کم تر گفته اند هیچ کس به ما نگفت که اگر او بیاید، فقیران را دستگیری، ‌بی خانمان را سامان، بی کسان را همدم، غافلان را تذکر، گم گشتگان را راه، دردمندان را درمان و در یک کلام، خاک نشینان عالم را تاک نشین خواهد کرد.

قهر او نیز جلوه محبت او است، چه این که قهر او بر جماعتی اندک و ناچیز از معاندان و نژاد پرستانی خواهد بود که علی رغم رشد فکری انسان ها در آن عصر،‌و هدایت ها و معجزات آن حضرت و نزول مسیح ـ علیه السّلام ـ از آسمان و اقتدایش به وی باز هم به او کفر می ورزند و حکومت عدلش را گردن نمی گذارند و در زمین فساد می کنند، کسانی مانند صهیونیست ها که جز زبان زور، هیچ زبانی نمی فهمند، و این یعنی خارها را از سر راه انسان و انسانیت برداشتن و مهر در چهره قهر.

بنابراین نباید برکات و رحمت های عصر ظهور را نادیده بگیریم و فقط از زاویه قتل و کشتار به آخر الزمان و حکومت مهدی ـ علیه السّلام ـ بنگریم. برکاتی چون رشد معنویت و اخلاق،[۲] امنیت عمومی،[۳] امنیت قضایی،[۴] ریشه کن شدن[۵] فقر از جامعه، عمرانی و آبادانی[۶] و فراوانی باران[۷] و… همه و همه از پی آمدهای آن دولت کریمه است. و اگر بعضی از علائم ظهور هم چهره ای خشن دارند آن هم به خاطر مصلحت هایی است که وجود دارد مصلحتی از جنس ترساندن معاندان و دستگیری مهدی جویان به خیمه او.

قضاوت شما پرسشگر گرامی گرچه تا حد زیادی درست است لیکن به شکل کامل هم درست نیست زیرا در میان علائم ظهور علائم نویدبخش نیز وجود دارند از جمله ندای آسمانی که از علائم حتمی ظهور است. امام باقر ـ علیه السلام ـ در این باره فرموده اند: ندا دهنده ای از آسمان ندا می دهد فلان بن فلان (مهدی ـ علیه السلام ـ فرزند امام حسن ـ علیه السلام ـ) امام شماست.[۸]

بدون تردید شنیدن صدای جبرئیل که بشارت به نزدیک شدن ظهور می دهد برای مؤمنان و صالحان بسیار مسرّت بخش و گوارا خواهد بود.

در عین حال این مطلب نیز واقعیت دارد که اکثر قریب به اتفاق نشانه های ظهور به تعبیر شما خشن می باشند. این می تواند معلول عوامل مختلفی باشد از جمله:

۱ – رخ دادن واقعه های خشن و پر درد و رنج در میان انسان های آخرالزمان معلول دوری آنها از هدایت های ظاهری امام معصوم ـ علیه السلام ـ است. بی تردید بشریت اگر از نعمت ولایت الهی بی بهره باشد و با سوءاختیار خود به دین و ارزش های اخلاقی و انسانی پشت کند سرانجامی جز نگون بختی و فتنه انگیزی نخواهد داشت. رخ دادن حوادث ناخوشایند در آخرالزمان معلول چیزی نیست جز سیطره هواهای نفسانی بر انسان های دوران آخرالزمان و به همین دلیل است که بسیاری از آنچه در روایات به عنوان نشانه های ظهور ذکر شده اند مانند: جنگ ها و مرگ فراگیر، فساد و تباهی، قتل و غارت رواج بی دینی و… انحرافاتی هستند که در میان انسان ها رخ خواهند داد. و این سرنوشتی است که انسان ها با اختیار خود آن را برگزیده اند نه اینکه خداوند بدون دلیل آن را برایشان مقدر کرده باشد.

۲ – این مسئله می تواند دلیل دیگری نیزداشته باشد به این توضیح که:
یکی از شرائط ظهور امام مهدی ـ علیه السلام ـ ایجادآمادگی مردمی است. آمادگی مردمی یعنی خسته شدن بشریت از وضع موجود و فهم این واقعیت که انسان های معمولی توانایی اصلاح وضع موجود را ندارد. در صورت به وجود آمدن چنین وضعیتی انسان ها دست به سوی آسمان دراز می کنند و از خداوند می خواهند که موعودش را برای نجات آنها بفرستد.

یکی از راه های رسیدن به این آمادگی این است که انسان های آخرالزمان انواع ناملایمات را تحمل کنند، فقر، فقدان امنیت، جنگ های فراگیر، طاعون، خروج سفیانی و… از عواملی هستند که از یک سو انسانها را از وضع موجود خسته می کند و از سوی دیگر انسان ها به عیان می بینند که از دست کسی کاری ساخته نیست. نتیجه فراگیر شدن چنین وضعیتی در میان انسانها ایجاد آمادگی عمومی برای ظهور منجی آخرالزمان خواهد بود. و آشکار است که با تحقق وضعیت مطلوب و آرمانی در میان انسانها چنین آمادگی ای برای ظهور شکل نخواهد گرفت.
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:
پیش از ظهور قائم ـ علیه السلام ـ پنج علامت حتمی تحقق خواهد یافت: خروج مردم از یمن، سفیانی، ندای آسمانی، کشته شدن نفس زکیه و خسف (فرو رفتن لشگری در سرزمین) بیداء.
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۲۰۴

منبع:پرسمان

[۱] . تحف العقول، ص ۳۲۴.
[۲] . الخصال، ابو جعفر محمد بن علی بن الحسین بن بابویه قمی، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، ج ۲، ص ۲۵۴، حدیث ۱۰۵۱ حضرت علی ـ علیه السّلام ـ هنگامی که قائم ما قیام کند. کینه های بندگان نسبت به یکدیگر از دل ها زدوده می گردد.
[۳] . پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، … زمین را از عدالت پر می کند … نه خونی به ناحق ریخته می شود و نه خوابیده ای را بیدار می کنند. بحارالانوار، ج ۵۲،‌ص ۲۹۰.
[۴] . ابن طاووس، ملاحم، ص ۲۰۲،‌تألیف رضی الدین علی بن موسی بن طاووس، مؤسسه الاعلمی بیروت.
[۵] . مفید، ارشاد، ص ۳۴۴، بصیرتی قم.
[۶] . طبسی، الشیعه و الرجعه، ج ۱، ص ۱۶۸، چاپ الآداب، نجف اشرف.
[۷] . مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲،‌ص ۳۳۷، مؤسسه الوفاء بیروت.
[۸] . بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۲، ص۲۰۴.