۱ – امتحان مردم ؛ زیرا با اثبات امامت طفل از راه معجزه و جهات دیگر، انسان مورد امتحان قرار می گیرد که چگونه در برابر حق تسلیم گردد ، همان گونه که حضرت عبد العظیم حسنی مورد امتحان قرار گرفت .

۲ – برای اثبات اینکه امامت این شخص از جانب خداوند است ؛ زیرا اگر امامان تنها در بزرگسالی به مقام امامت نایل می شدند ، ممکن بود کسانی گمان کنند ه مقامات و کمالات آنان همگی اکتسابی است ولی در طفل صغیر هیچگاه این گمان برده نمی شود . و اگر طفلی فضایلی در حدّ امامت داشت شکّی نیست که از جانب خداوند است .

۳ – برای اثبات اینکه مقام و منزلت بر اساس لیاقت است نه بزرگی سنّ ، چنان که در جریان فرماندهی اسامه بن زید چنین بود ، در حالی که عده ای از صحابه بر عزل او اصرار داشتند پیامبراکرم (ص) به جهت لیاقت وی ، اصرار بر فرماندهی او داشت .

۴ – از آنجا که تا امام رضا (ع) امامان را یکی پس از دیگری به شهادت می رساندند ، سنت الهی بر این قرار گرفت که از امام جواد (ع) امامت در سنین پایین قرار گیرد تا اینکه حاکمان جور وظلم امامت آنان را باور نکرده و آنها را نکشند ، تا اینکه نوبت به امام زمان (ع) رسید و چون امامان پیشین از امتحان سربلند بیرون آمده بودند ، دشمنان فهمیدند که امامت در سنین کودکی نیز ممکن است ، لذا قصد داشتند تا حضرت مهدی (ع) را از همان ابتدای ولادت به قتل برسانند ، لذا خواست خداوند بر این تعلّق گرفت که او را از هنگام ولادت در پشت پرده غیبت نگه دارد .

منبع:پرسمان