شیخ صدوق به سند خود از امام باقر (ع) روایت کرده است:
پیامبر خدا (ص) در خانه‌ی امّ سلمه بود. به وی فرمود: کسی بر من وارد نشود. حسین (ع) که کودک بود آمد. نتوانست جلوی او را بگیرد تا آن‌که وارد حضور پیامبر شد. امّ سلمه نیز در پی او وارد شد. دید که حسین بر سینه‌ی رسول خداست و آن حضرت هم می‌گرید و در دست او چیزی است که آن را می‌گرداند (می‌بوسد). پیامبر فرمود: ای امّ سلمه! اینک این جبرئیل است که به من خبر می‌دهد که: این فرزند کشته می‌شود. این هم تربتی است که بر آن کشته می‌شود. آن را پیش خود نگه دار. هر گاه به خون تبدیل شد حبیب من کشته شده است. امّ سلمه گفت: ای رسول خدا! از خداوند بخواه که این داغ را از تو بردارد. فرمود: چنین کردم. از سوی خداب به من وحی آمد که: او را مرتبه‌ای است که هیچ یک از آفریده‌ها به آن نمی‌رسند و او را پیروانی است که شفاعت می‌کنند و شفاعت‌شان پذیرفته می‌شود و همانا «مهدی» از فرزندان اوست، پس خوشا به حال آن‌که از دوستداران حسین باشد. به خدا سوگند شیعیان او رستگاران روز قیامتند.
قال شیخ الصّدوق:
حَدَّثَنَا أَبِی، قَالَ: حَدَّثَنَا حَبِیبُ بْنُ الْحُسَیْنِ التَّغْلِبِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبَّادُ بْنُ یَعْقُوبَ، عَنْ عَمْرِو بْنِ ثَابِتٍ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَهَ، فَقَالَ لَهَا: لَا یَدْخُلْ عَلَیَّ أَحَدٌ فَجَاءَ الْحُسَیْنُ (ع) وَ هُوَ طِفْلٌ فَمَا مَلَکَتْ مَعَهُ شَیْئاً حَتَّى دَخَلَ عَلَى النَّبِیِّ (ص) فَدَخَلَتْ أُمُّ سَلَمَهَ عَلَى أَثَرِهِ، فَإِذَا الْحُسَیْنُ عَلَى صَدْرِهِ وَ إِذَا النَّبِیُّ (ص) یَبْکِی وَ إِذَا فِی یَدِهِ شَیْءٌ یُقَبِّلُهُ [یَقْبَلْهُ] فَقَالَ النَّبِیُّ (ص): یَا أُمَّ سَلَمَهَ إِنَّ هَذَا جَبْرَئِیلُ یُخْبِرُنِی أَنَّ هَذَا مَقْتُولٌ وَ هَذِهِ التُّرْبَهُ الَّتِی یُقْتَلُ عَلَیْهَا فَضَعِیهِ عِنْدَکِ، فَإِذَا صَارَتْ دَماً فَقَدْ قُتِلَ حَبِیبِی، فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَهَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ سَلِ اللَّهَ أَنْ یَدْفَعَ ذَلِکَ عَنْهُ، قَالَ: قَدْ فَعَلْتُ، فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیَّ أَنَّ لَهُ دَرَجَهً لَا یَنَالُهَا أَحَدٌ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ وَ أَنَّ لَهُ شِیعَهً یَشْفَعُونَ فَیُشَفَّعُونَ وَ أَنَّ الْمَهْدِیَّ مِنْ وُلْدِهِ فَطُوبَى لِمَنْ کَانَ مِنْ أَوْلِیَاءِ الْحُسَیْنِ، وَ شِیعَتِهِ هُمْ وَ اللَّهِ الْفَائِزُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ.[۱]
[۱]– الأمالی: ۱۲۰ ح ۳، عنه البحار ۴۴: ۲۲۵ ح ۵٫
پاسخ دهید