کسى که عاشق جمیله  اى است و مى  خواهد با او ارتباط برقرار کند (شخص با تقوا از راه مشروع، و غیر متّقى از هر راهى که شد) همیشه فکر و خیال او به کوى و خانه  ى او است. و باید صارف و مانعى باشد که او را به خود متوجّه کند. پروانه نیازى به یاد دادن محبّت و توجّه به نور ندارد، لذا باید محبّت را به منبع کمالات (=خدا) و آن عالَم (= آخرت) افزود.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد