برای رسیدن به پاسخی مناسب در این رابطه، ابتدا می‌بایست ویژگی‌های جامعه‌ی مهدوی را از نظر گذراند. آن چه در منابع و متون دینی و روایی ما، در خصوص حکومت مهدی وجود دارد گویای آن است که رکن اصلی و خمیر مایه بنیادین حرکت جهانی امام زمان(ع) گسترش همه جانبه و تقویت و توسعه توحید و یگانه پرستی و در کنار آن مبارزه فراگیر و مستمر با همه تفکرات و جریان‌های انحرافی والحادی است. در نهضت مهدوی، آموزه‌ها و تعالیم فراموش شده‌ی پیامبران الهی برپا می‌گردد و همه دستگاه‌های استبدادی، در نهاد حکومت و قدرت زایل می‌گردند و از بین می‌روند. در حکومت مهدوی، محرومان و مستضعفان و بندگان صالح و مؤمن خداوند، از جایگاه رفیعی برخوردارند. نظام فرهنگی، مرکب از ارزش‌ها و هنجار‌ها، عقاید و باور‌ها، آرمان‌ها و … بر اساس آموزه‌های قرآن کریم و سنت معصومان شکل می‌گیرد و همه اجزا و عناصر اجتماعی، متأثر از این نظام فرهنگی است.

 


عدالت جویی و عدالت‌خواهی و تلاش برای برقراری عدالت و رفع همه مظاهر ظلم و بی عدالتی، از جمله ارکان حکومت امام زمان(ع) است. مبارزه همه جانبه و مستمر با منکرات و عوامل اجرایی و شیوع آن، از جمله برنامه‌ها و سیاست‌های اصولی در حکومت جهانی مهدوی است. رشد و توسعه همه جانبه و فراگیر، در همه ابعاد و شئون، اعم از اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و … بهره‌برداری از منابع طبیعی، توزیع عادلانه فرصت‌های اجتماعی و برقراری روابط صمیمانه و صلح آمیز، همراه با عظمت و شوکت جامعه‌ی اسلامی در سطح بین الملل، ایجاد روابط صمیمانه و دوستی متقابل در بین افراد و …. همه و همه، از جمله خصوصیات و ویژگی‌های جامعه‌ی آرمانی اسلام است و رکن اصلی همه متغیر‌ها و الگو‌ها، برآمده از دین و برای تحقق و تحکیم بنیان‌های دینی است که خصیصه‌ی اصلی جامعه‌ی مهدوی است.

 


در موضوع جهانی شدن، متغیر‌ها و الگوهایی را می‌توان به عنوان نمونه ذکر کرد؛ از جمله‌ی آنها شکسته شدن مرز‌های ملی و فرهنگی و به جای آن تداخل آن‌ها و تلاش در زمینه ایجاد و تفاهم بر اصول مشترک فرهنگی و دست کشیدن از باور‌ها و ارزش‌ها و هنجار‌های فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و … افزایش ارتباطات و تعاملات جهانی و نزدیک کردن آن از حیث زمان و مکان، به کمک وسایل و فن‌آوری‌های جدید ارتباطی و الکترونیکی، تبدیل نهاد‌های اجتماعی و ملی به نهاد‌های جهانی و توافق جهانی ملت‌ها بر باور‌ها و ارزش‌های مشترک و یکسان‌سازی جهان‌بینی‌ها. کاهش و حذف سنت‌ها و عناصر اجتماعی هویت ساز، ایجاد و گسترش سازمان‌های جهانی و تاکید بر نهاد‌های سیاسی، اقتصادی، جهانی، ایجاد و تاکید بر روابط اقتصادی جهانی و پول جهانی به عنوان ابزار مبادله اقتصادی و … حذف دین و باور‌ها و سنت‌های دینی و به جای آن تاکید بر سکولاریسم و دموکراسی و پلورالیزم است. با توجه به این بیان، خصوصیت‌ها و ویژگی‌ها، در دو نوع حکومت و نگرش، معلوم می‌گردد که این دو، از جهاتی، شبیه به هم و در نتیجه هم‌گرایی دارند. این هم‌گرایی و شباهت، در اصل کل جهانی شدن و وحدت جهانی، استوار است، اما در تعیین محتوا و الگو‌ها، کاملا مغایر با هم‌اند. زیرا، آنچه امروزه به عنوان جهانی شدن مطرح است. در واقع «غربی شدن» را تبلیغ می‌کند. روش و منشی که به دنبال حذف دین و آموزه‌های دینی و ملی جوامع و فرهنگ‌های محلی و ملی و بر حاکمیت جهان‌بینی سکولار و … است. اضافه براین، در تعیین محتوای جهانی شدن، واگرایی جدی و اصولی وجود دارد.
در یک سخن، شاید بتوان گفت، هدف حکومت مهدوی، اجرای عدالت فراگیر و بهره‌مندی عموم مردم از مواهب و امکانات خدادادی است، در حالی که در جهانی سازی جدید، هدف آن است که منافع عده‌ای خاص تامین شود البته در قالبی جدید .

 

منبع:پرسمان