مرحوم شیخ صدوق با سلسله سند خود از ابن عبّاس نقل کرده که گفت:
زمان بیماری رسول خدا (ص) اصحاب آن حضرت، خدمتش بودند؛ عمّار بن یاسر به سوی حضرت رفت و عرض کرد: پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا! اگر اتفاقی برای شما افتاد، کدام یک از ما، شما را غسل دهد؟ حضرت فرمود: این علی بن ابی طالب (ع) زیرا به غسل هیچ عضوی از اعضای من اقدام نمی‌کند، مگر این که فرشتگان، او را در این امر، یاری می‌دهند. عمّار عرض کرد: پدر و مادرم فدای شما ای رسول خدا! وقتی این اتفاق افتاد، کدام یک از ما بر شما نماز گزارد؟ حضرت فرمود: صبر کن، خدا تو را رحمت کند. سپس خطاب به علی (ع) فرمود: ای فرزند ابو طالب! هنگامی که دیدی روح از بدنم مفارقت کرد، به خوبی غسلم بده و کفنم کن در این دو لباس کهنه‌ام، یا پارچه‌ی سفید مصری و بُرد یمانی. و مبادا در کفنم زیاده روی نمایی، پس مرا برادر و در کنار قبر بر زمین گذار و بدان که خداوند جبّار ـ جلّ جلاّله ـ از بالای عرش خود، قبل از همه بر من درود خواهد فرستاد.
سپس جبرئیل و میکائیل به همراه گروه‌هایی از فرشتگان که جز خدای متعال کسی عدد آن‌ها را نمی‌داند، آن‌گاه فرشته‌ها که برگرد عرش در گردش هستند، سپس ساکنین بر آسمان پس از آسمان دیگر، سپس همه‌ی اهل بیتم و زنانم به ترتیب قرابت، اشاره می‌کنند و سلامی می‌دهند، با فریاد و ناله و با صدای بلند، اذیتم نخواهند کرد.
قال الصّدوق:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ، قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَمْدَانَ الصَّیْدَلَانِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ الْوَاسِطِیُّ، قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَارُونَ، قَالَ: أَخْبَرَنَا خَالِدٌ الْحَذَّاءُ، عَنْ أَبِی قِلَابَهَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زَیْدٍ الْجَرْمِیِّ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: لَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ عِنْدَهُ أَصْحَابُهُ قَامَ إِلَیْهِ عَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ فَقَالَ لَهُ: فِدَاکَ أَبِی وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ یُغَسِّلُکَ مِنَّا إِذَا کَانَ ذَلِکَ مِنْکَ؟ قَالَ: ذَاکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع لِأَنَّهُ لَا یَهُمُّ بِعُضْوٍ مِنْ أَعْضَائِی إِلَّا أَعَانَتْهُ الْمَلَائِکَهُ عَلَى ذَلِکَ فَقَالَ لَهُ: فِدَاکَ أَبِی وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ یُصَلِّی عَلَیْکَ مِنَّا إِذَا کَانَ ذَلِکَ مِنْکَ؟ قَالَ مَهْ رَحِمَکَ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ لِعَلِیٍّ (ع) یَا ابْنَ أَبِی طَالِبٍ إِذَا رَأَیْتَ رُوحِی قَدْ فَارَقَتْ جَسَدِی فَاغْسِلْنِی وَ أَنْقِ غُسْلِی وَ کَفِّنِّی فِی طِمْرَیَّ هَذَیْنِ أَوْ فِی بَیَاضِ مِصْرَ وَ بُرْدِ یَمَانٍ وَ لَا تُغَالِ کَفَنِی، وَ احْمِلُونِی حَتَّى تَضَعُونِی عَلَى شَفِیرِ قَبْرِی فَأَوَّلُ مَنْ یُصَلِّی عَلَیَّ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ[۱] مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ.
ثُمَّ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ فِی جُنُودٍ مِنَ الْمَلَائِکَهِ لَا یُحْصِی عَدَدَهُمْ إِلَّا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ ثُمَّ الْحَافُّونَ بِالْعَرْشِ ثُمَّ سُکَّانُ أَهْلِ سَمَاءٍ فَسَمَاءٍ، ثُمَّ جُلُّ أَهْلِ بَیْتِی وَ نِسَائِی الْأَقْرَبُونَ فَالْأَقْرَبُونَ یُومُونَ إِیمَاءً وَ یُسَلِّمُونَ تَسْلِیماً لَا تُؤْذُونِّی [لَا یُؤْذُونِّی] بِصَوْتِ نَادِیَهٍ وَ لَارِنّه…[۲]
[۱] . روی الفتّال النیسابوری عن ابن الفارسی: یعنی یوجد الله الصلاه علی النّبیّ (ص) من فوق عرشه کما قال تعالی: ان الله و ملائکته یصلّون علی النّبیّ لا أنّه تعالی من فوق عرشه، لان الفوق و التحت من اسماء المضاف.
[۲] . الامالی: ۵۰۵ ح ۶، روضه الواعظین ۷۲، اثبات الهداه ۱: ۵۴۱ ح ۱۷۳ مختصراً، البحار ۲۲: ۵۰۷ ح ۹٫
پاسخ دهید