مرحوم طبری امامی، از امام باقر (ع)، نقل کرده است که فرمود:

و خدای متعال، به پیامبرش (ص) وحی فرمود که چیزی از غیب و سرّ و اسرار علم و دانش خود باقی نگذارد، مگر این که به علی (ع) منتقل نماید؛ لذا به علی (ع) دستور داد تا بعد از او، قرآن کریم را تألیف نماید و متصدّی غسل و تکفین و حنوط او شود، بدون این که قوم او و اصحابش دخالت نمایند.

روی الطّبریّ الإمامیّ:

عَن البَاقِر (ع) إِنّه قال:‌وَ أَوحی اللهُ إِلی نَبیّه (ص) أَنْ لَا یُبْقِیَ فِی غَیْبِهِ وَ سِرِّهِ وَ مَکْنُونِ عِلْمِهِ شَیْئاً إِلَّا یُنَاجِی بِهِ عَلِیّاً، فَأَمَرَهُ أَنْ یُؤَلِّفَ الْقُرْآنَ مِنْ بَعْدِهِ، وَ یَتَوَلَّى غُسْلَهُ وَ تَکْفِینَهُ وَ تَحْنِیطَهُ مِنْ دُونِ قَوْمِهِ.^[۱]

[۱] . دلائل الامامه: ۲۳۶، الامان: ۶۹ عنه البحار ۴۶: ۳۰۸ ضمن ح ۱، مدینه المعاجز ۵: ۷۰٫