«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

استفاده از ماه‌های رجب و شعبان و رمضان

استفاده‌ی از فرصت‌های این سه ماه برای یکایک طلبه‌ها فریضه‌ی عقلی و اخلاقی است، هیچ عاقلی نیست که در وجوب دفع ضرر و جلب منفعت گرفتارِ تردید باشد، همه به دنبال این هستند که عمرشان برایشان نافع باشد و خطرها را هم قبل از آنکه مبتلا بشوند دفع کنند، و هیچ بازاری مانند بازار رجب و شعبان و رمضان برای تکامل روحی و تزکیه نفس و خودسازی و سیر الی الله و هجرت از خود نیست. رجب و شعبان و رمضان استثنائی هستند.

لذا در این سه ماه امور مشترکی است که هر کدام باب نجات است.

یک مورد کثرت استغفار است، «دَاؤُکُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُکُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ»،[۲] ولی استغفار علیّین نه استغفارِ مستهزئین، کسی که زباناً استغفار می‌کند ولی عملاً بدی‌های خود را تکرار می‌کند، این شخص مستهزء است، ولی کسی که آتش ندامت از عمق جان او شعله می‌کشد و از بدی‌های خودش فراری است و می‌خواهد از خود بگریزد و به آغوش رحمت خدای متعال پناه ببرد، کلید این امر استغفار است، با چنین حالتی «استغفرالله ربی و اتوب الیه»، این یک تحول است، یک انقلاب است، یک دگرگونیِ داخلی است که هویت انسان را تغییر می‌دهد، انسان را از هویت بهیمی و سبوعی به وجود عرشی و نوری و ملکی تغییر می‌دهد، تخلق به اخلاق روحانیون پیدا می‌کند.

استغفارِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به چه جهت است؟

استغفار برای پاکان و مقرّبان و صاحب عصمت خاتمی و معصومین سلام الله علیهم أجمعین جهاتی دارد و با استغفارهای ما متفاوت است، خودِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در آیات مختلف قرآن کریم به استغفار مأمور شده است، گاهی هم در کنار آن «اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ»[۳] آمده است، در سوره مبارکه محمد خدای متعال به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌فرماید از گناه خودت استغفار کن.

با توجه به آیه «وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى»،[۴] و آیاتی مانند «أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوى‌ * وَ وَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدى‌ * وَ وَجَدَکَ عائِلًا فَأَغْنى‌»،[۵] «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»،[۶] «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ»،[۷] «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ»،[۸] این آیات خیلی روشن است که اعلان می‌کند هیچ گناهی در دایره وجودی وجود عزیز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم راه ندارد، «کَذَلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ»،[۹] خدای متعال اصلاً نمی‌گذارد که گناه به حریم این بزرگواران بیاید، این‌ها مصونیت الهی دارند، معصوم هستند نه عاصم، خود خدای متعال این بزرگواران را در برابر گناه بیمه کرده است.

پس چرا استغفار می‌کنند؟ یکی اینکه آموزش به امّت است. فرمود: «مَا مِنْ شَیْءٍ یُقَرِّبُکُمْ مِنَ اَلْجَنَّهِ وَ یُبَاعِدُکُمْ مِنَ اَلنَّارِ إِلاَّ وَ قَدْ أَمَرْتُکُمْ بِهِ»،[۱۰] پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هر چیزی را که به امّت خود امر فرموده‌اند را ابتدا عمل کرده‌اند و بعد امر نموده‌اند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اسوه و الگو هستند، استغفار هم عبادت است و بعنوان عبادت و تعبّد استغفار می‌کنند.

دوم اینکه وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم جانِ امّت هستند. وقتی دست انسان خطا می‌کند، غبارِ خطای دست بر دل می‌نشیند. این که تعبیر خودِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است و دارند «إِنَّهُ لَیُغَانُ عَلَى قَلْبِی حَتَّى أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ فِی اَلْیَوْمِ سَبْعِینَ مَرَّهً»،[۱۱]غبار بر دل من می‌نشیند و برای زدودن این غبار روزانه هفتاد مرتبه استغفار می‌کنم.

البته مطمئناً این عددِ هفتاد در فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ناظر بر کثرت است، وگرنه حدیث دارد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در هر قیام و قعود بیست و پنج مرتبه استغفار می‌کردند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گناه ما را به خودشان مستند می‌دهند، مانند پدر مهربانی که فرزند او خطا کرده است و پدر می‌رود و طرف را راضی می‌کند و عذرخواهی می‌کند و خودش آماده می‌شود و می‌گوید بیایید و مرا قصاص کنید.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم از هر پدری پدرتر هستند، بعد از خدای متعال هیچ کسی مانند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نسبت به ما مهربان نیستند، لذا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم از گناهان ما رنج می‌برند و ناراحت می‌شوند و هم اینکه برای نجات ما از هلاکت خودِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دست به کار می‌شوند، و این گناهان علی الدوام بر جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم انعکاس دارد و ایشان برای ما استغفار می‌کنند.

نقل داستانی از سیّد بن طاووس اعلی الله مقامه الشّریف

در جریانی که سید اهل مراقبه رضی الدّین علی بن طاووس سلام الله علیه که اهل تشرّف هستند و در زندگی امام زمان ارواحنا فداه بوده‌اند، محرم اسرار حضرت بوده‌اند، تا آنجایی که به پسر خود خطاب می‌کنند: سید محمد! آقا تازگی‌ها ازدواج فرموده‌اند، اگر مجاز بودم به شما بگویم از کدام طایفه همسر انتخاب کردند می‌گفتم، ولی مجاز نیستم.

این نشان می‌دهد که سیّد بن طاووس اعلی الله مقامه الشّریف خیلی با امام زمان ارواحنا فداه نزدیک بوده‌اند.

سیّد بن طاووس اعلی الله مقامه الشّریف عبارت دیگری دارند که می‌گویند: من اگر جمال امام زمان ارواحنا فداه را هم نبینم، اگر ایشان در جایی صحبت کنند یا مناجات کنند، صدای حضرت به گوش من می‌رسد و من با صدای حضرت آشنا هستم.

این‌ها باید به شماها خیلی امید بدهد، ایده بدهد، آرزو بدهد، چون ما هم صاحب داریم، اگر انسان صاحب داشته باشد آیا حق ندارد یک مرتبه صاحب خود را ببیند؟

دعای امام زمان ارواحنا فداه برای شیعیان

ایشان می‌گویند وقتی در سرداب مقدّس غیبت حاضر شدم دیدم حضرت در حال مناجات هستند و حال بکاء و تضرّع دارند، گوش کردم ببینم که چه مناجاتی با خدای متعال دارند، دیدم حضرت می‌فرمایند: «اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا»[۱۲]… این عبارت‌ها برای شما علما و فضلا و طلاب باید تکان‌دهنده باشد، «اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا»… وقتی حضرت افتخار می‌دهند و می‌فرمایند این از ماست… اگر کسی قماش حضرت و جنس حضرت باشد، برای گوهر ثمین و گرانبها که نمی‌شود قیمت معین کرد، انسان چنین گوهری را به لجن بیندازد، این انسان چقدر بدبخت است؟ «اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنا وَ عَجِنُوا بِماءِ وِلایَتِنا»، این «اِنَّ شیعَتَنا مِنّا» اعتباری نیست، تکوینی است، شما خوش‌جنس هستید، جنس امام زمان ارواحنا فداه با شما هماهنگی دارد.

آیا انسان چنین جنسی را با غیبت و دروغ و نیش زبان و اذیت و بوالهوسی ضایع می‌کند؟ این امر چقدر برای امام زمان ارواحنا فداه ناراحت‌کننده است؟

یک پدری خون جگر خورده باشد و سرمایه‌ای به فرزند خود بدهد، ناگهان باخبر بشود که فرزند او این سرمایه را در قمار از دست داده است. این پدر چکار می‌کند؟ این سرمایه سرمایه‌ی عمر شماست، مواظب باشید که این سرمایه را از دست ندهید، جنس شما جنس بالایی است، «اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنا وَ عَجِنُوا بِماءِ وِلایَتِنا»، بعد دعا کردند: «اَللّهُمَّ اَغْفِرْ لَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ ما فَعَلُوهُ اِتّکالاً عَلی حُبَّنا»، این‌ها گناهانی کرده‌اند ولی امیدشان ما هستیم، می‌گویند دامان امام زمان ارواحنا فداه را می‌گیریم و حضرت برای ما استغفار می‌کنند.

لذا گاهی خیلی صادقانه اگر رویتان می‌شود بگویید «یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ»،[۱۳] مانند حرّ باشید، ولی حرّ باشید، یعنی وقتی آمدید دیگر آمده باشید، با همه‌ی وجود حضرت را واسطه قرار بدهید، «یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ».

درخواست کمک از پدر

وقتی فرزندان حضرت یعقوب علیه السلام از ایشان خواستند که «یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ»، فرمودند: «سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ».[۱۴]

اما وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم که خودشان برای ما شناسنامه صادر کرده‌اند فرمودند: «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ»،[۱۵] قرآنی که استغفار حضرت یعقوب علیه السلام را نقل می‌کند که «سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ»، در مورد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و مراجعه امّت می‌فرماید: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا»،[۱۶] وقتی شما آلوده می‌شوید، گناهان کوچک را بزرگ بشمارید، گناه انسان را نجس و آلوده می‌کند. وقتی آلوده می‌شوید فوری دامان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را بگیرید و با توجیهِ همین حدیث که «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ» حضرت را «بابا» خطاب کنید، بگویید «یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ». قرآن کریم در آنجا اصلاً «سوفَ» ندارد، اگر به محضر تو آمدند و استغفار کردند، می‌گوید خدا را می‌یابند و پیدا می‌کنند، خدا را گُم کرده بودی که با خدا مخالفت کرده بودی، حال می‌روی و پیدا می‌کنی، به خدا می‌رسی، «لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا».

توفیقی بود که در شب چهارشنبه، در محضر شما پاکدلان و پاکان و نیکان و چشه‌های زلالی که بناست ان شاء الله خدای متعال بدست شما جامعه را تطهیر کند، جوان‌های جامعه را شکارِ امام زمان ارواحنا فداه کنید و به خانه امام زمان ارواحنا فداه بیاورید و محرم امام زمان ارواحنا فداه کنید و ان شاء الله قشون جمع کنید، آقای ما غریب هستند، «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا [إِمَامِنَا] وَ کَثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا، وَ شِدَّهَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا».[۱۷]

روضه و توسّل به حضرت موسی بن جعفر سلام الله علیه

دل‌هایمان را به بغداد ببریم و دامان باب الحوائجمان را بگیریم، «یا اَبَاالحَسَنِ یا موُسَی بنَ جَعفَرٍ اَیُّهَا الکاظِمُ یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ یا حُجَّهَ اللّهِ عَلی خَلقِهِ یا سَیِدَناوَ مَولانا اِنا تَوَجَّهنا وَستَشفَعنا وَ تَوَسَّلنا بِکَ اِلیَ اللّهِ وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه».

حضرت مدّت‌ها زندانی بودند، زندان سختی داشتند، زندان تاریک بود، زندان نمور بود، در داخل زندان سیاهچال‌هایی بود، از عبارت زیارتنامه اینطور بدست می‌آید که آقا را شکنجه می‌کردند، «السَّلامُ عَلَی الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُّجُونِ»…

دختران حضرت موسی بن جعفر سلام الله علیه شب و روز چشم به راه بودند که پدرشان بیاید، اما امام رضا علیه السلام را داشتند، حضرت رضا علیه السلام همیشه در دهلیز خانه استراحت می‌کردند که خاطر این بانوان جمع باشد که در نبودِ پدر امام رضا صلوات الله علیه را دارند.

اما یک شب دیدند امام رضا علیه السلام نیامدند، وقتی آمدند پریشان بودند، ای پناه بی‌پناهان، گویا حضرت گریه کردند و فرمودند پدرم شهید شد، من برای تجهیز رفته بودم…

لا یوم کیومک یا اباعبدالله…

یا امام رضا! خیلی به شما سخت گذشت، آمدید و بدن نحیفِ پدرتان را غسل دادید، در عالم باطن نماز خواندید، خیلی سخت بود، اما خواهران شما اسیر نبودند، دست بسته نبودند، امان از دل حضرت زینب کبری سلام الله علیها…

چهل منزل در مقابل چشمان مبارک امام زین العابدین سلام الله علیه همه‌ی بانوان را به یک طناب بسته بودند و در نهایتِ قساوت هر بچه‌ای که ناله می‌کرد سیلی می‌خورد، از همه سخت‌تر برای حضرت زینب سلام الله علیها وضعیتِ خودِ حضرت سجّاد علیه السلام بود، دستانِ حضرت سجّاد علیه السلام را از پشت گردن می‌بستند و به غل و زنجیر گرفتار بودند، هر وقت نگاه می‌کردند می‌دیدند از ساق مبارک حضرت سجّاد علیه السلام خون جاری است، ای کاش تنها این‌ها بود، سر مقدّس حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه جلوی کجاوه‌ها…

لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم

الا لعنت الله علی القوم الظّالمین

دعا

«أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ».[۱۸]

خدایا! تو را به اضطرار حضرت زینب کبری سلام الله علیها قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.

خدایا! تو را به مکانت و منزلت و صبر و استقامت و اخلاص و نماز شب حضرت زینب کبری سلام الله علیها قسم می‌دهیم ما را ببخش و بیامرز.

خدایا! وضع ما را از ناری بودن به نوری بودن تبدیل بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم مشکلات فرهنگی و سیاسی و اقتصادی کشورمان را با دست این دولت کریمه‌ی ولایتمدار بسرعت برطرف بفرما.

خدایا! دل‌های مؤمنین را در مسیر هموارسازی ظهور امام زمان ارواحنا فداه مستحکم بفرما.

خدایا! این عزیزان ما را پرچمداران مقابله‌ی با باطل و انحرافات و ظلمات گناه قرار بده و همه‌شان را قشونِ پیروز مقرر بفرما.

خدایا! پدران و مادران و گذشتگان و مشایخ‌مان و اساتیدمان را مشمول مغفرت و رحمت خودت قرار بده.

خدایا! عموم مریض‌ها، خصوصاً مریض‌های مورد نظر را شفای عاجل و کامل همراه با شکر روزی بفرما.

خدایا! آنچه خواستیم و نخواستیم، داشتنِ آن امام زمان ارواحنا فداه را خشنود می‌کند را به ما مرحمت بفرما.

خدایا! سلام و ارادت ما را به محضر امام زمان ارواحنا فداه ابلاغ بفرما.

خدایا! قبولی این توسّل را به امضای امام زمان ارواحنا فداه برسان.

ان شاء الله جمع شما جمع باشد و وجودتان نور باشد و قدم‌هایتان در مسیر ولایت ثابت باشد و عاقبت‌های ما ختم به خیر بشود صلواتی ختم بفرمایید.

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] جامع الأخبار ، جلد ۱ ، صفحه ۵۷ (أَ لاَ أخبرک أُخْبِرُکُمْ بِدَائِکُمْ مِنْ دَوَائِکُمْ قُلْنَا بَلَى یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ دَاؤُکُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُکُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ .)

[۳] سوره مبارکه محمد، آیه ۱۹ (فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ)

[۴] سوره مبارکه نجم، آیات ۳ و ۴

[۵] سوره مبارکه ضحی، آیات ۶ تا ۸

[۶] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۹ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ)

[۷] سوره مبارکه نساء، آیه ۵۹ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ۖ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا)

[۸] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۴ (وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا)

[۹] سوره مبارکه یوسف، آیه ۲۴ (وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ ۖ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَىٰ بُرْهَانَ رَبِّهِ ۚ کَذَٰلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ ۚ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ)

[۱۰] الکافی ، جلد ۲ ، صفحه ۷۴ (عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اِبْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ اَلثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: خَطَبَ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فِی حَجَّهِ اَلْوَدَاعِ فَقَالَ یَا أَیُّهَا اَلنَّاسُ وَ اَللَّهِ مَا مِنْ شَیْءٍ یُقَرِّبُکُمْ مِنَ اَلْجَنَّهِ وَ یُبَاعِدُکُمْ مِنَ اَلنَّارِ إِلاَّ وَ قَدْ أَمَرْتُکُمْ بِهِ وَ مَا مِنْ شَیْءٍ یُقَرِّبُکُمْ مِنَ اَلنَّارِ وَ یُبَاعِدُکُمْ مِنَ اَلْجَنَّهِ إِلاَّ وَ قَدْ نَهَیْتُکُمْ عَنْهُ أَلاَ وَ إِنَّ اَلرُّوحَ اَلْأَمِینَ نَفَثَ فِی رُوعِی أَنَّهُ لَنْ تَمُوتَ نَفْسٌ حَتَّى تَسْتَکْمِلَ رِزْقَهَا فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ أَجْمِلُوا فِی اَلطَّلَبِ وَ لاَ یَحْمِلْ أَحَدَکُمْ اِسْتِبْطَاءُ شَیْءٍ مِنَ اَلرِّزْقِ أَنْ یَطْلُبَهُ بِغَیْرِ حِلِّهِ فَإِنَّهُ لاَ یُدْرَکُ مَا عِنْدَ اَللَّهِ إِلاَّ بِطَاعَتِهِ .)

[۱۱] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، جلد ۵ ، صفحه ۳۷۵ (اَلْقُطْبُ اَلرَّاوَنْدِیُّ فِی لُبِّ اَللُّبَابِ ، عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّهُ لَیُغَانُ عَلَى قَلْبِی حَتَّى أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ فِی اَلْیَوْمِ سَبْعِینَ مَرَّهً.)

[۱۲] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۵۳ ، صفحه ۳۰۲ (رأیت فی ملحقات کتاب أنیس العابدین و هو کتاب کبیر فی الأدعیه و الأوراد ینقل عنه العلامه المجلسی فی المجلد التاسع عشر من البحار و الآمیرزا عبد الله تلمیذه فی الصحیفه الثالثه ما لفظه نُقِلَ عَنِ اِبْنِ طَاوُسٍ رَحِمَهُ اَللَّهُ أَنَّهُ سَمِعَ سَحَراً فِی اَلسِّرْدَابِ عَنْ صَاحِبِ اَلْأَمْرِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ یَقُولُ: اَللَّهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِیَّهِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کَثِیرَهً اِتِّکَالاً عَلَى حُبِّنَا وَ وَلاَیَتِنَا فَإِنْ کَانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کَانَ مِنْهَا فِیمَا بَیْنَهُمْ فَأَصْلِحْ بَیْنَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُمُ اَلْجَنَّهَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ اَلنَّارِ وَ لاَ تَجْمَعْ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ أَعْدَائِنَا فِی سَخَطِکَ قلت و یوجد فی غیر واحد من مؤلفات جمله من المتأخرین الذین قاربنا عصرهم و المعاصرین هذه الحکایه بعباره تخالف العباره الأولى و هی هکذا اللهم إن شیعتنا منا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بماء ولایتنا اللهم اغفر لهم من الذنوب ما فعلوه اتکالا على حبنا و ولائنا یوم القیامه و لا تؤاخذهم بما اقترفوه من السیئات إکراما لنا و لا تقاصهم یوم القیامه مقابل أعدائنا فإن خففت موازینهم فثقلها بفاضل حسناتنا. و لم نجد أحدا منهم إلى الآن أسند هذه الحکایه إلى أحد رواها عن السید أو رآها فی واحد من کتبه و لا نقله العلامه المجلسی و معاصروه و من تقدم علیه إلى عهد السید و لا یوجد فی شیء من کتبه الموجوده التی لم یکن عندهم أزید منها نعم الموجود فی أواخر المهج و قد نقله فی البحار أیضا هکذا کنت أنا بسرمنرأى فسمعت سحرا دعاء القائم علیه السلام فحفظت منه من الدعاء لمن ذکره الأحیاء و الأموات و أبقهم أو قال و أحیهم فی عزنا و ملکنا و سلطاننا و دولتنا و کان ذلک فی لیله الأربعاء ثالث عشر ذی القعده سنه ثمان و ثلاثین و ستمائه . و أظن و إن کان بعض الظن إثما أن ما نقلناه أولا مأخوذ من کلام الحافظ الشیخ رجب البرسی و نقل کلماته بالمعنى فإنه قال فی أواخر مشارق الأنوار بعد نقل کلام المهج إلى قوله ملکنا ما لفظه و مملکتنا و إن کان شیعتهم منهم و إلیهم و عنایتهم مصروفه إلیهم فکأنه علیه السلام یقول. اللهم إن شیعتنا منا و مضافین إلینا و إنهم قد أساءوا و قد قصروا و أخطئوا رأونا صاحبا لهم رضا منهم و قد تقبلنا عنهم بذنوبهم و تحملنا خطایاهم لأن معولهم علینا و رجوعهم إلینا فصرنا لاختصاصهم بنا و اتکالهم علینا کانا أصحاب الذنوب إذ العبد مضاف إلى سیده و معول الممالیک إلى موالیهم. اللهم اغفر لهم من الذنوب ما فعلوه اتکالا على حبنا و طمعا فی ولایتنا و تعویلا على شفاعتنا و لا تفضحهم بالسیئات عند أعدائنا و ولنا أمرهم فی آخره کما ولیتنا أمرهم فی الدنیا و إن أحبطت أعمالهم فثقل موازینهم بولایتنا و ارفع درجاتهم بمحبتنا انتهى .)

[۱۳] سوره مبارکه یوسف، آیه ۹۷ (قَالُوا یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ)

[۱۴] سوره مبارکه یوسف، آیه ۹۸ (قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)

[۱۵] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۱۶ ، صفحه ۹۵ (اَلطَّالَقَانِیُّ عَنْ أَحْمَدَ اَلْهَمْدَانِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سَأَلْتُ اَلرِّضَا عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ لِمَ کُنِّیَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِأَبِی اَلْقَاسِمِ فَقَالَ لِأَنَّهُ کَانَ لَهُ اِبْنٌ یُقَالُ لَهُ قَاسِمٌ فَکُنِّیَ بِهِ قَالَ فَقُلْتُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَهَلْ تَرَانِی أَهْلاً لِلزِّیَادَهِ فَقَالَ نَعَمْ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ قُلْتُ بَلَى قَالَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَبٌ لِجَمِیعِ أُمَّتِهِ وَ عَلِیٌّ بِمَنْزِلَتِهِ فِیهِمْ قُلْتُ بَلَى قَالَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ عَلِیّاً قَاسِمُ اَلْجَنَّهِ وَ اَلنَّارِ قُلْتُ بَلَى قَالَ فَقِیلَ لَهُ أَبُو اَلْقَاسِمِ لِأَنَّهُ أَبُو قَاسِمِ اَلْجَنَّهِ وَ اَلنَّارِ فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا مَعْنَى ذَلِکَ فَقَالَ إِنَّ شَفَقَهَ اَلرَّسُولِ عَلَى أُمَّتِهِ شَفَقَهُ اَلْآبَاءِ عَلَى أَلْأَوْلاَدِ وَ أَفْضَلُ أُمَّتِهِ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ مِنْ بَعْدِهِ شَفَقَهُ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَیْهِمْ کَشَفَقَتِهِ لِأَنَّهُ وَصِیُّهُ وَ خَلِیفَتُهُ وَ اَلْإِمَامُ بَعْدَهُ فَلِذَلِکَ قَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ وَ صَعِدَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَلْمِنْبَرَ فَقَالَ مَنْ تَرَکَ دَیْناً أَوْ ضَیَاعاً فَعَلَیَّ وَ إِلَیَّ وَ مَنْ تَرَکَ مَالاً فَلِوَرَثَتِهِ فَصَارَ بِذَلِکَ أَوْلَى بِهِمْ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أُمَّهَاتِهِمْ وَ صَارَ أَوْلَى بِهِمْ مِنْهُمْ بِأَنْفُسِهِمْ وَ کَذَلِکَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بَعْدَهُ جَرَى لَهُ مِثْلُ مَا جَرَى لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ .)

[۱۶] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۴ (وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا)

[۱۷] دعای افتتاح

[۱۸] سوره مبارکه نمل، آیه ۶۲ (أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَعَ اللَّهِ ۚ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ)