بدان که: زمان و مکان و سایر اشیاء غیر جاندار، گرچه در این عالم و به این صورت‌ها[که در ظاهر دیده می‌شوند] دارای فهم و ادراک نیستند؛ جز این‌که همه‌ی آن‌ها در بعضی عوالم عالیه، دارای حیات و شعور و سخن گفتن و بیان و دوستی و دشمنی هستند! چنانچه اخبار فراوانی که در احوال عوالم برزخ و قیامت وارد شده از این حقیقت پرده برمی‌دارد و مکاشفات اهل کشف [نیز گواهی آن است].

زیرا هر چیزی که در این جهان پدید می‌آید، دارای وجودی است در عوالم دیگری که از جهت درجه و مرتبه‌ی وجودی، بر این جهان سبقت دارند[و در مرحله‌ی بالاتری هستند].

و موجودات در هر جهانی، دارای صورت‌ها و حکم‌های مخصوص به عالم خود می‌باشند که با صور و احکام غیر آن جهان، تفاوت دارد.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۹۳