با اقدام نظامی آمریکا علیه عراق از ۱۹ مارس ۲۰۰۳ و فروپاشی حکومت صدام، شیعیان عراق قدرت اصلی را در تعاملات سیاسی- امنیتی این کشور بر عهده گرفتند. این واقعه، در کنار جنگ ۳۳ روزه حزب اله لبنان و اسراییل (۲۰۰۶) که باعث تبدیل شدن حزب اله به یک بازیگر مهم و تاثیرگذار منطقه ای گردید، به قوت گرفتن نقش و نفوذ ایران در تحولات منطقه خاورمیانه به عنوان یک زیر سیستم امنیتی- منطقه ای مهم منجر گردید. این روند باعث شد تا نخبگان سیاسی- امنیتی محافظه کار اهل سنت منطقه، نسبت به افزایش قدرت و نفوذ شیعیان و به ویژه ایران و پیدایش یک «هلال شیعی» موثر در منطقه اظهار نگرانی کنند؛ اما به نظر می رسد در پشت طرح تهدید هلال شیعی، اهداف و سیاست های دیگر نهفته باشد.