هر کس در آستان ولایت مقیم نیست

برگو صراط زندگیش مستقیم نیست

اشک محبّت حسنت گر به دیده هست

هم سنگ اشک ناب تو دُرّ یتیم نیست

غیر از خدا که خالق جود و کرامت است

کس چون کریم آل محمّد، کریم نیست

تا بنده هست و بوده و باشد عطای او

این داستان حدیث جدید و قدیم نیست

جُرم عظیم عالم و آدم هر آنچه هست

در پیشگاه عفو عظیمش عظیم نیست

دارالولای حِصن ولای حسن بجوی

کاینجا همه امید بود جای بیم نیست

هستم اگر جدا ز حریم مقدّسش

دارم دلی که هیچ جُدا زآن حریم نیست

در نعمت ولایت او آن طراوت است

کز بهر ساکنان بهشت نعیم نیست

گر سهم مادحان حسن را ادا کنند

شاید به نزد فاطمه چون من سهیم نیست

زهرا اگر قبول کند گفته‌ی مرا

حاجت به شعر موجز و طبع سلیم نیست

شاعر: سید رضا مؤید