…و نهایتاً بودن با امام عصر (أرواحنا فداه)، ایشان صاحب سفره هستند، سفره‌ی رجب، شعبان، خود را مهمان حضرت کنید، میزبان خود را هم کریم و مهربان بدانید، خلوت خود را با حضرت بیشتر کنید. همین‌طور که گاهی به برادر و پدر خود می‌گویید من شما را خیلی دوست دارم، به آقای خود بگویید دور شما بگردم، ولو دل شما برای او تنگ نشده که معمولاً هم تنگ نشده است. ولی بگویید آقا، راضی نشوید دل من بیش از این مریض بشود، به من هم سلامت دل بدهید تا رغبت به شما پیدا کنم، میل به شما پیدا کنم. و این جریان حضرت مسیح را خدمت حضرت عرض کنید که من هم عرض می‌کنم. حضرت مسیح را دیدند که از خانه‌ی یک زن بدنامی بیرون می‌آید، گفتند: یا روح الله، شما کجا و این‌جا کجا؟ فرمود: همیشه مریض به سراغ طبیب نمی‌رود، گاهی طبیب به سراغ مریض می‌رود. بگویید: پر و بالم را با گناهان خود سوزاندم، پای معرفت من از کار افتاده است، معلول هستم، جانباز هستم، زمین‌گیر هستم. ولی ترّحم کنید، «یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَهٍ مُزْجاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا».سوره‌ی یوسف، آیه ۸۸٫ گاهی هم برای حضرت روضه بخوانید، در خلوت بنشینید و برای امام زمان خود روضه بخوانید.