«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]‏».

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

خطبه اوّل

«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ[۲]». تقوا بهشت را نزدیک می‌کند. «وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّهُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ[۳]»؛ بهشت حقیقی رضای خداست، رضوان خداست و جَهنّم واقعی غَضب حق‌تعالی است. تقوا کانون رضای مَعبود است. بی‌تقوایی موجب طَرد از بارگاه قُرب جَلال و جَمال است. لذا همه‌ی بندگان خدا، اُمّت مُقتدر و مُوحّدمان و شما حاضرین در کانون پَرستش حقّ، عبادت سیاسی ـ مَعنوی جمعه را و نَفْس ضعیف خودم را به یاد خدا، به جَلب رضای خدا، به پَرهیز و تَرس از غَضب خدا دعوت می‌کنم.

سِلاح «شایعه‌پَراکنی» حَربه‌ی همیشگی جبهه‌ی باطل است

در خُطبه‌ی گذشته به تناسُب زمان و تأکید کِشتی‌بان انقلاب، پَرچمدار هدایت اُمّت اسلامی مَبنی بر جهاد تَبیین و مُقابله‌ی با روش‌ها و تَمهیدات دشمن جهت استیلای بر ما، غارت ما، به هم ریختن اتّحاد و اِنسجام ما، دشمن با ۳ اَسلحه بَنای خَلع سِلاح اقتدار و عزّت و استقلال که بر مَبنای توحید و مَعنویّت و دینداری و اعتقاد ماست، سرمایه‌گذاری کرده است. یک: نااُمیدکردن مردم؛ دو: ایجاد ترس، قَوی نشان‌دادن دشمن و ضعیف نشان‌دادن جبهه‌ی حقّ، جبهه‌ی انقلاب. سه: ایجاد اختلاف از طُرق مُختلف از جُمله از طَریق نَشر شایعات، دروغ‌پَراکنی، لَجن‌پَراکنی و ایجاد دو قُطبی و ایجاد بدبینی آحاد مردم به یکدیگر نسبت به نظام و نظام نسبت به مردم. این‌ها سِلاح‌های کُهنه‌ای است که جبهه‌ی باطل همیشه از این سِلاح استفاده کرده است. در خُطبه‌ی پیش آیه‌ای از سوره‌ی مبارکه‌ی احزاب را تقدیم مَحضر کردیم که پروردگار حکیم و مُقتدر شایعه‌پَراکنان، مُنافقان، بیماردلان و اَراجیف‌گویان و اَرازل و اُوباش را تَهدید می‌کند به خیزش مردم با فرمان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) علیه آن‌ها و گرفتن اَمان از استقرار آن‌ها در کانون اَمن نظام اسلامی.

خُنثی کردن تَحریم‌ها به واسطه‌ی همّت بالای ملّت شریف

در این فُرصت به حُول و قُوّه‌ی پروردگار عظیم و حکیم و هادی راهِ عَلاج شایعه‌پَراکن‌ها همه در کنار ما نیستند. امروز این وسایل ارتباط جَمعی، ماهواره‌ها، شبکه‌‌‌های اجتماعی و مَسأله‌ی سایبری یک جولانی دارند که خارج از حیطه‌ی کُنترل ماست. لذا همان‌گونه که در مَسأله‌ی تَحریم که تَحریم در اختیار ما نیست؛ ولی مُقاومت نظام اسلامی و ملّت عزیز این اَسلحه‌ی دشمن را کُند کرد. آن‌ها بَنا داشتند که با تَحریم نظام اسلامی را فَلج کنند و مردم را در برابر انقلاب قرار بدهند. مقام مُعظم رهبری (اطال الله عُمره الشریف) فرمودند: باید همه کَمر ببَندند و آثار تَحریم را در داخل کشور خُنثی کنند. این در اختیار ماست. ما می‌توانیم در اُوج قَساوت دشمن، در فشار اقتصادی با اتّکاء به امکانات داخلی، استعدادهای درخشان نَسل جوان و آینده‌ساز ما، مُدیریت صحیح، برنامه‌ریزی درست می‌توانیم آنچه را که نداریم خودمان مُستقلاً داشته باشیم. رِشته‌های وابستگی را نسبت به بیرون قَطع کنیم. و ما پیشرفت‌های در جبهه‌های مُختلف خودمان را در صحنه‌های جنگ نظامی، جنگ سیاسی و جنگ تَحریم‌ به دست آوردیم.‌ امام (رضوان الله تعالی علیه) فرمودند: جنگ برای ما نعمت بود. هرکسی به هرجایی رسیده است، با تَحمُّل فشارها به جایی رسیده است.

لُزوم مَصونیّت جامعه در برابر شایعه‌سازی دشمنان

در مَسأله‌ی شایعه‌پَراکنی باید داخل را مَصون‌سازی کرد. باید مَصونیّت اعتقادی، فکری و بَصیرتی به دست آورد تا در برابر تَبلیغات سَهمگین دشمن مانند تَسهیلات سَهمگین دشمن، دشمن بُمب‌های سنگرشکن دارد، دشمن دلِ بی‌رَحم دارد، دشمن روحیه‌ی جَهنّمی دارد، دشمن وَحشی‌گری بالاتر از دَرندگان جنگل دارد؛ اما وقتی ملّتی در سنگر ایمان مُستقر است، این سِلاح‌ها نه تنها جریان فکری ما را، مسیر حرکت ما را، شتاب ما را به سوی مَقصد اَعلی کُند نمی‌کند، بلکه هرچه فشار بیشتر باشد استقامت و پافشاری ما بیشتر می‌شود و با اتّحاد و استقامت ما نقشه‌های شوم آن‌ها را نَقش بر آب می‌کنیم. یکی از راه‌هایی که قرآن کریم در مَسأله‌ی مَصون‌سازی، بیمه‌کردن فکرها، جلوی آسیب تَبلیغات دشمن را گرفتن، علاوه بر آن احساس مَسئولیت الهی که شایعات سَمّ است و جامعه‌ی شایعه‌پذیر مَسموم می‌شود و گاهی این سُموم مُهلک است و جامعه را بهم می‌ریزد، شکاف داخلی به وجود می‌آورد، جنگ داخلی به وجود می‌آورد، سرمایه‌های عظیم فرهنگی و سیاسی و اجرایی ما را با شایعات و تُهمت‌ها از ما می‌گیرد و نیروهای ما را تَضعیف می‌کند. سوره‌ی مبارکه‌ی نساء آیه‌ی ۸۳ می‌فرماید: «وَ إِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُولِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّیْطَانَ إِلَّا قَلِیلًا[۴]»؛ می‌فرمایند: اگر یک خبر پیروزی یا شکستی از جبهه‌های مُقابله‌ی با استکبار و دشمن در اختیار مُنافقین قرار بگیرد، در اختیار نُفوذی‌ها قرار بگیرد، این‌ها این خبر را بر روی دست می‌گیرند و شروع می‌کنند به اَشخاصی مُنتقل می‌کنند و آن‌ها هم به دیگران می‌گویند، یک‌مَرتبه فَضای جامعه یک فَضای اضطراب می‌شود، فَضای نگرانی و تَشویش می‌شود. همه نسبت به آرامش خودشان می‌بینید که مُتزلزل می‌شوند. آن اطمینان، آن آرامش، آن تکیه‌ی به اقتدار دین و اقتدار نظام از آن‌ها گرفته می‌شود و این‌ها در حرکت‌شان مُتزلزل و در زندگی‌شان گرفتار آشوب فکری می‌شوند. «أَذَاعُوا بِهِ»؛ کار مُنافق شایعه‌سازی و نَشر شایعات است. اوّلاً انسان در برابر شایعه‌پَراکن‌ها موضع بگیرد. میدان ندهد، نباید غیبت کسی و ریختن آبروی کسی نزد مؤمن انجام بشود. آن کسی که اعتقاد به خدا دارد، آن کسی که مرگ و قیامت را حقّ می‌داند، حاضر نیست با شنیدن آن به دشمن میدان بدهد و دشمن جامعه‌ی ما را گرفتار اختلاف و سَلب اعتماد عُمومی بکند. ولی حالا شد، نمی‌خواستی بشنوی اما شنیدی؛ همین‌جور مُعطّل نباش، نزد اهل آن بُرو. اَشخاصی هستند که صاحب‌نَظر هستند، جریان‌شناس هستند، خبرها را که می‌بینند می‌فَهمند که ریشه‌ی آن کُجاست؛ کُدام‌یک از کانون‌های استکبار و توطئه‌ی جهانی اصرار دارد که این خبر شایعه بشود.

نمونه‌هایی از شایعات دشمنانِ حضرت موسی (علیه السلام) که در قرآن کریم مَطرح شده است

و در قرآن کریم نسبت به انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) برخوردهایی که دشمنان انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین)‌ داشته‌اند، برخی از آن‌ها را نَقل فرموده است؛ از جُمله راجع به حضرت موسی (علیه السلام) که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهًا[۵]»؛ حضرت موسی (علیه السلام) که نزد خداوند آبرو داشت، فرعونیان، نادانان، جاهلان خواستند حضرت موسی (علیه السلام) را بی‌آبرو کنند. شروع به شایعه‌سازی کردند. حضرت موسی (علیه السلام) با برادرش که جناب «هارون» وَصیّ او هم بود، به کوه رفت؛ ولی جناب هارون در آن‌جا به لِقاء الهی پیوست و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. وقتی حضرت موسی (علیه السلام) برگشت، شایعه کردند که موسی (علیه السلام) برادر خودش را کُشته است و این شایعه را پروردگار متعال پَرده از توطئه برداشت و ساحَت حضرت موسی (علیه السلام) را مُبرّا کرد. شایعه‌ی دیگری که در مورد حضرت موسی کلیم (علیه السلام) دانشمندان جامعه شایعه کردند، اتّهام به سِحْر بود. می‌گفتند: این مُعجزاتی که از حضرت موسی (علیه السلام) ظاهر می‌شود، چشم‌بَندی است، این‌ها سِحْر است که خداوند متعال در یک مَصافی که بین ساحرین و حضرت موسی (علیه السلام) پیش آورد، خودِ ساحرین چون جنس سِحْر را می‌دانستند، به زانو درآمدند و اعلان ایمان به حضرت موسی (علیه السلام) و خدای موسی (علیه السلام) کردند و خودشان جُزء شهدای خطّ مُقدّم جبهه‌ی فرهنگی گشتند. لذا در مَسائل برخورد با شایعات که اَسلحه‌ی دشمن است همه‌ی ما مُواظب باشیم و به اهل استنباط و کارشناسان و صاحب‌نظران عَرضه کنیم تا با تَحلیل آن‌ها گرفتار اشتباهات ذهنی و نابود کردن جبهه‌ی خودمان نباشیم.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّهُ الصَّمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ * وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ[۶]».

خطبه دوّم

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمینَ اللّهُمَّ صَلِّ وَ سلّم عَلَی سَیِّدِ أَنْبِیَائِکَ ‏وَ أفضَلِ رُسُلِکْ سَیِّدِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَی سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ أمیرِ المُؤمِنینِ عَلِیِّ بنِ أَبِی طَالِب وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ صَلِّ عَلَی سِبْطَیِن نَبِیِّ الرَّحْمَهِ وَ سِیِّدی شِبَابِ أَهلِ الجَنَّهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ صَلِّ عَلَی سادات الْمُسلّمینَ عَلِیِّ بنِ الْحُسَیْنِ وَ مَحَمَّدِ بْنِ علیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ بْنِ علیٍّ و علیِّ بنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ الزّکی وَ الخلفِ الصالح حجتِک القَائِمِ اُمنائِک فی بِلادک».

«بِهِم نَتَوَلّی وَ مِن اَعدائِهِم نَتَبَرأ إِلَیَ اللهِ تَعالی سُبحانَه، وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ، أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ». شما مؤمنین، خواهرانِ خداجوی، برادران مُستقر در سنگر محبّت خدا و اولیاء خدا و نشستگان بر سر سُفره‌ی پذیرایی حضرت حقّ (سبحانه و تعالی) را به رعایت تقوا دعوت می‌کنم. در زندگی بی‌گُدار به آب نزنیم. هرکاری می‌خواهیم بکنیم عاقبت را در نَظر بگیریم. کسی از نبیّ مکرّم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نُسخه‌ای خواست که سلامت زندگی کند.‌ حضرت این جُمله را فرمودند: «إِذَا هَمَمْتَ بِأَمْرٍ فَتَدَبَّرْ عَاقِبَتَهُ[۷]»؛ هرکاری خواستی بکنی، نتیجه‌اش را اَرزیابی کُن. تا درست نتیجه را اَرزیابی نکردی، حرفی نزن، کاری نکُن. اگر انسان کار را با مُحاسبه‌ی نتیجه‌ی نهایی انجام بدهد این تقواست و هیچ‌کسی در این سنگر مُتضرّر نخواهد شد.

ایران در زمان پَهلوی جزیره‌ی ثَبات آمریکایی‌ها بود

سراسر بَرکت و رَحمت است. مَسائلی که مُناسب است در این خُطبه به عَرض ملّت شریف ایران برسد، مَسأله‌ی اوّل توصیه‌های کِشتی‌بان انقلاب، دیدبان عزّت جامعه‌ی اسلامی، نایب امام عَصر (ارواحنا فداه) حضرت آیت الله العُظمی امام خامنه‌ای (مُدّ ظلّه العالی) است. ایشان در دیدار مردم انقلابی با بَصیرت شهر قُم مَطالب به روز، راهبُردی و سازنده‌ای را ایراد فرمودند. یکی این‌که نَقش مردم قُم در مُقابله‌ی با کار نَرم‌افزاری دشمن بود. شرایط قبل از انقلاب را به تصویر کِشیدند. در جَهات سیاسی کشور ما زیر پای نَنگین آمریکا موجودیّتی نداشت. حُقوقی که مُستشاران آمریکایی از خَزانه‌ی ایران می‌بُردند، بیش از بودجه‌ی آموزش و پرورش در آن روز بود. آن‌ها این‌جا را جیفه می‌دانستند و مانند سگ حَمله کرده بودند و جیفه‌خواری می‌کردند. شاهِ ایران برای مردم ما شاه بود، ولی برای آمریکا نوکر بود. هیچ اراد‌ه‌ای نداشت. مردم ما هم در سرنوشت خودشان و در تَعیین مُدیران کشورشان هیچ نَقشی نداشتند. از نَظر فرهنگی سینماها، تئاترها، برنامه‌های مدارس حتی در خودِ دانشگاه‌ها مَسأله مَسأله‌ی نَشر اِبتذال و هَرزگی و تُهی‌کردن مردم ما از ایمان و از تأمُّل و تفکُّر و اندیشمَند شدن بود. و بی‌حَیایی، فَحشا و انواع فسادها را در جامعه با برنامه نَشر می‌دادند. این جشنواره‌ی شیراز یک نمونه بود. بنابراین مأموریت دولتِ آن روز از  استکبار عالَمی تَخریب بُنیان‌های ایمان و اعتقادی مردم بود تا روحیه‌ی مردانگی را از مردم بگیرند و یک جَمعیّت مَصرفی بی‌هدف تشکیل بدهند. از نظر اقتصادی با وجود این‌که جنگی نبود، جَمعیّت هم بیش از ۳۵ میلیون نفر نبود، در روز هم بیش از ۶ میلیون بُشکه نفت صادر می‌شد؛ اما دیده بود و یادتان می‌آید که نه این پول مَصرف راه و جاده می‌شد، نه زیرساخت‌هایی بود. در علم و فنّاوری صفر بودیم، در صنعت فقط مصرف‌کُننده بودیم، تَبعیض طَبقاتی بیداد می‌کرد، پول‌ها به جیب عدّه‌ی خاصّی به هزار فامیل اختصاص داشت. در چنین شرایطی استکبار عالَمی اطمینان پیدا کرده بود که ایران برای او جزیره‌ی ثَبات است. هم خودش جزیره‌ی ثَبات آمریکاست و هم کُنترل‌کننده‌ی مَنطقه است، ژاندارمِ منطقه است. لذا وقتی «کارتر» وارد ایران شده است، از «پَهلوی» تعریف کرده است و با تعریف‌های آنچنانی اعلان کرده است که ایران جزیره‌ی ثَبات است. اما این حرکت قُمی‌ها که هم خواستند این ژِست تَسلُّط ارباب‌ مَابانه‌ی آمریکا را و هم این‌که علی‌رَغم شکنجه‌های قُرون وُسطایی که تمام طرفداران امام (رضوان الله تعالی علیه) و مُخالفین رژیم در بَند بودند، زیر شکنجه‌ها جان می‌دادند، هزاران نفر در شهرهای مُختلف در سیاه‌چاله‌ها با شکنجه‌های اسرائیلی مُواجه بودند. مع‌ذلک این‌ها حرکت‌های سخت‌اَفزاری را کافی نمی‌دانستند.

هدایت‌های الهیِ ولی‌فقیه در طول انقلاب اسلامی

کَما این‌که در مَسأله‌ی غَزّه، در مَسأله‌ی لُبنان، در فشارهای به ایران این‌ها عُمده تکیه‌شان به سرنیزه‌ی تنها نیست؛ این‌ها به سرنیزه تکیه کرده‌اند، این‌ها بر روی اَسلحه نشسته‌اند؛ اما تمام هَمّ‌شان تغییر فکر است، تغییر هُویّت فرهنگی ماست. با ما جنگ شناختی دارند. می‌خواهند ما را تَحت تأثیر تَبلیغات سَهمگین و مُستمر خودشان نسبت به دینمان، توحیدمان، آخرت‌مان، مُقدّسات‌مان، انقلابِ بر حَقّ‌مان که مُقدّمه‌ی انقلاب آقایمان حضرت حُجّت (ارواحنا فداه) است، نسبت به این ولایت فَقیهی که اِعجاز امام زمان (ارواحنا فداه) است، در این ۴۶ سال این مُدیریت وِلایی بی‌نَظیر است، بی‌سابقه است. توانسته است بُحران‌ها را پُشت سر بگذارد، توانسته است طوفان‌ها را خاموش کند، از پیچ‌های بسیار خطرناک این انقلاب و مردم انقلابی را با هدایت الهی و اِلهامات غیبی توانسته است سلامت تا به امروز برساند و ما را در مَراحل مُختلف به اُوج اقتدار برساند. بین خود و خدا کسانی که اِنصاف دارند، ۸ سال جنگ با همه‌ی دنیا، بدون استثناء با همه‌ی دنیا جُز مُدیریت ولایت فقیه می‌توانست این آتش را خاموش کند و این کشور را سراَفراز و پیروز از این میدان خارج کند؟! در مَسأله‌ی فتنه‌های داخلی که این برنامه‌های انقلاب رَنگی تجربه شده بود، همه‌جا سابقه داشت و در همه‌جا به نتیجه رسیده بودند، ولی در ایران این آتش چگونه خاموش شد؟ جُز مَسأله‌ی رهبری مُتّکی به غیب، مُتوکّل به خدا، با داشتن هوش لازم و رُتبه‌ی بالایی در مَقام تَفکُّر، اندیشه، زمان‌شناسی، مردم‌شناسی، دلبَری و دلداری مُیسّر می‌شد؟ این‌هاست که ما را به این‌جا رسانده است.

قدرت نظامی نیروهای مُسلّح ما مایه‌ی اقتدار ملّت است

و امروز شما می‌بینید ایرانی که در هیچ زمینه‌ای سری در میان سرها نداشته است، امروز اَبرقُدرت است. قدرتی در میان قدرت‌های بزرگ دنیاست. هم از نظر نظامی مانُور اقتدار نیروهای مُسلّح ما را، سپاه قَهرمان ما را، بسیج دلاور ما را و ارتش مَکتبی ما را در این چند روز مُشاهده کردید. پَهپادهایی که اَخیراً با توجّه به شرایط روز به پَرواز درآوردند و دوربُرد هم هستند، موشک‌های دوربُرد و مُتوسط ما، شهرک موشکی ما و سایر اَدوات و تَجهیزاتی که ما داریم، شما بدانید و مُطمئن باشید به کوریِ چشم کسانی که می‌گویند ما ضعیف هستیم و دشمن می‌تواند همه کار بکند، آنچه که به شما ارائه کردند و در بین گذاشتند و دنیا می‌داند، این بخشی از اقتدار ماست. اقتدار نظامی ما و اَسرار نظامی ما که در روز مَبادا شما را سراَفراز می‌کند، چندین برابر آن چیزی است که امروز به نمایش گذاشته شده است.

حرکت فرهنگی ـ استشهادی مردم قُم در دی ماه سال ۱۳۵۶

لذا درس مهمّی که مردم قُم در ۱۹ دی سال ۱۳۵۶ دادند و مَبدأ یک حرکت جدیدی بود که انقلاب جهانی پیروزمَند ما را کلید زد و هرسال در اُوج فشارها به صورت جَهشی رو به پیش بوده است و داریم می‌رویم تا به قُلّه برسیم، این هم یک حرکت فرهنگی بود، مُقابله‌ی با چیزهایی بود که در روزنامه‌های آن روز نوشته بودند، می‌خواستند نُفوذ امام (رضوان الله تعالی علیه) و رهبری انقلاب را در دل‌ها کوتاه کنند و می‌دانستند که اَسلحه و فشار و شکنجه به تنهایی جواب نمی‌دهد. اما مردم قُم به صحنه آمدند. هم حرکت حرکتِ استشهادی بود، هم یک حرکت فرهنگی بود. حُضور شما ان‌شاءالله در ۲۲ بهمن، در مُناسبت‌های دیگر بارِ دیگر در یک حرکت جَهانی نافذِ مُقتدرانه‌ی در یک نمایش اتّحاد ان‌شاءالله نشان خواهید داد که این همه تَبلیغات در اَبعاد مُختلف همگی در برابر این اعتقاد و ایمان مردم کَف روی آب است و به زوی از بین خواهد رفت.

تسلیم‌شدن رژِیم صهیونیستی در برابر مُقاومت مردم غَزّه

مَسأله‌ی پیروزی افتخارآفرین مردم شهیدداده‌ی خانه بر سرشان ویران‌شده‌ی کودکان مَعصوم‌شان به خاک و خون کشیده‌ی غَزّه یک پیروزی آشکاری بود که این‌ها با صبر و مُقاومت خودشان و تَوکّل و  اعتمادشان بر قدرت پروردگار متعال و عَدم اِرتجاءشان از مَواضع انقلابی‌شان کنار شهدایشان ایستادند تا آمریکا و این رژیم جَعلی سَفّاک وَحشی خونخوار را در برابر اراده‌ی خودشان تَسلیم کردند. این آتش‌بَس برای اسرائیل تَحمیل بود، برای آمریکا تَحمیل بود. لذا رئیس‌جُمهور دَوَنگ آمریکا تَعبیر «توافُق بَد» را  کرد و صَدراعظم آلمان از این توافُق به توافُق دردمَند یاد کرد. مُلاحظه می‌کنید «خون بر شمشیر پیروز است». مُلاحظه می‌کنید اراده و ایمان بر قدرت نظامی و قدرت‌های سخت‌اَفزاری می‌تواند پیروزی آشکارانه داشته باشد؛ «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهُ أَلَّا تَخَافُوا وَ لَا تَحْزَنُوا[۸]». بنده هم از این بیشتر وقت را نمی‌گیریم. به امام زمان‌مان (ارواحنا فداه) تبریک می‌گویم، به جبهه‌ی مُقاومت تبریک می‌گویم. این برای چندُمین بار تَجربه‌‌ی اِعجاز مُقاومت است. کسانی که اهل صبر هستند، اهل مُقاومت هستند، خداوند متعال وعده داده است و وعد‌ه‌ی خدا حقّ است. مردم ما در این جَهت پیشگام هستند و این‌هایی که دَم از سازش با آمریکا می‌زنند و به همه‌ی تَجارُب گذشته دارند پُشتِ پا می‌زنند و لَگد به خون شهدایمان می‌زنند، این‌ها بدانند مردم ما از روزی که قَدم در میدان انقلاب گذاشته‌اند خون داده‌اند، جوان داده‌اند، بیعت با پَرچم امام زمان (ارواحنا فداه) در دست نایب امام زمان (ارواحنا فداه) داده‌اند، عَهد کرده‌اند که تا ظُهور امام زمان (ارواحنا فداه)‌ مُقاومت بکنند و تا ظُهور از پای ننشینند.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ * وَ رَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا[۹]».

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ الی ۲۸٫

[۲] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد‏ ۳، صفحه ۴۲۲.

[۳] سوره مبارکه ق، آیه ۳۱٫

[۴] سوره مبارکه نساء، آیه ۸۳٫

[۵] سوره مبارکه احزاب، آیه ۶۹٫

[۶] سوره مبارکه اخلاص.

[۷] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۱۱، صفحه ۳۰۷٫

«أَبُو اَلْفَتْحِ اَلْکَرَاجُکِیُّ فِی کَنْزِ اَلْفَوَائِدِ ، عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ: إِذَا هَمَمْتَ بِأَمْرٍ فَتَدَبَّرْ عَاقِبَتَهُ فَإِنْ کَانَ خَیْراً فَأَسْرِعْ إِلَیْهِ وَ إِنْ کَانَ شَرّاً فَانْتَهِ عَنْهُ».

[۸] سوره مبارکه فصلت، آیه ۳۰٫

«إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهُ أَلَّا تَخَافُوا وَ لَا تَحْزَنُوا و َأَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ».

[۹] سوره مبارکه نصر.