«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]‏».

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

خطبه اوّل

«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ[۲]». نتیجه‌ی روزه‌داری ماهانه، استمرار استقرارِ در سنگر خودشناسی، خودیابی، خودپایی، مدیریت غَضب، مدیریت شَهوت و تمرین مبارزه‌‌‌ی با اعداء عدُوّ که نَفس اَمّاره است، نتیجه‌اش رسیدن به مَلَکه‌ی تقواست و تقوا منشأ همه‌ی برکات و خیرات است. از این رو شما روزه‌داران، شما میهمان‌های عزیزِ اَکرم‌الاَکرمین و نَفسِ ضعیف خودم را توصیه‌ی به تقوا و گُریز از غفلت و بی‌توجّهی نسبت به سرنوشت خود می‌نمایم.

ادامه تفسیر سوره‌ی مبارکه‌ی فاتحه

در خطبه‌ی اوّل تفسیر سوره‌ی مبارکه‌ی حمد در محضر شما، مایه‌ی برکت خطبه‌ی اوّل بود که به عبارت «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ[۳]» رسیدیم. لکن در آخرین روز عزیزترین ماه و روز پایانی ضیافت کریم‌ترین میزبان که بسیار سخت است؛ لذا با استعانت از ذات رُبوبی و استمداد از ذَوات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) ارتباط روزه‌داری را با «الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» که انسان کامل است که ولیّ مُطلق خداوند است، صاحب ولایت مُطلقه است، مظهر اسماء جَمالیّه و جَلالیّه‌ی پروردگار عظیم‌الشأن است و در تفسیر عبارت «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» یک وَجه رِوایی آن این بود که فرموده‌اند: «اَلزِمنا»؛ خدایا! ما را مُلازم صراطِ مستقیم قرار بده و این مُلازمت با صراطِ مستقیم، همان «فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ[۴]» است که در کلمه‌ی بعدی به شرط حیات، ان‌شاءالله دل‌هایتان روشن خواهد شد که چه مطالب دلنشین و عرفانی و حُبّی و چه مسائل اخلاقی و سیاسی در این کلمات به عنوان گنج‌های پنهان قابل کَشف و ارائه است. ما هم در قرآن کریم داریم که فرموده است: «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ[۵]»؛ هم کسانی که «مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا[۶]» هستند. تعبیر رفاقت به کار رفته است. کسی که اطاعت خداوند متعال و رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را نصب‌العین خودش در زندگی قرار بدهد و از خطّ بندگی و اطاعت فراتر نرود، خداوند متعال او را هم‌قافله‌ی چهار کاروان قرار می‌دهد که «فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ» هستند. آن‌ها همواره مورد اِنعام خداوند متعال هستند، یعنی هیچ‌گاه غَضب الهی به آن‌ها راه ندارد. این‌ها چه کسانی هستند که مصونیت دارند، عصمت دارند و بیمه شده‌ هستند؟ اوّلین گروه از آن‌ها «النَّبِیِّینَ» هستند، دوّمین گروه «الصِّدِّیقِینَ» هستند، سوّمین گروه «الشُّهَدَاءِ» هستند و چهارمین گروه «الصَّالِحِینَ» می‌باشند. ماه مبارک رمضان سِیر باطنی است، سلوک الی‌الله است، رسیدن به مقام معرفت «النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ» است.

زیارت جامعه‌ی کبیره گَنج عظیمی است

از این زیارت‌نامه‌ها غفلت نکنید؛ زیرا زیارت‌نامه‌ها گَنج‌ها و سرمایه‌هایی است که حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) بر ما منّت گذاشته‌اند که هم خداشناسی است و هم امام‌شناسی است و هم مَرام‌نامه‌ی ائمه‌ی اطهار (سلام الله علیهم اجمعین) است و هم خودشناسی و تعلیم نحوه‌ی ارتباط پیرو با امام و الگوی خویش است. در زیارت شریف جامعه‌ی کبیره، به دو جهت جامعه‌ی کبیره است؛ یکی این است که ما در تمام زیارت‌نامه‌ها به هر امامی عرض ادب می‌کنیم، عرضه می‌داریم: «اَلسَّلامُ عَلَیکَ»؛ یعنی شخص را به عنوان مخاطب خود قرار می‌دهیم و مخاطب مُفرد در کَلام ما اَدا می‌شود؛ ولی در زیارت جامعه‌ی کبیره ما به مقام بِساطت این‌ها اقرار می‌کنیم و عرضه می‌داریم: «أَشْهَدُ أَنَّ هذَا سابِقٌ لَکُمْ فِیما مَضى، وَ جارٍ لَکُمْ فِیما بَقِیَ، وَ أَنَّ أَرْواحَکُمْ وَ نُورَکُمْ وَ طِینَتَکُمْ واحِدَهٌ، طابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ[۷]»؛ وقتی بالا می‌رویم، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) یک نور هستند. در مسیر به اقتضاء تبدیل به حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) شده است. اگر به بالاتر بروند، یک وجود خواهند بود. اگر انسان استعداد داشته باشد، زیارت جامعه‌ی کبیره او را از عالَم کثرت به عالَم وحدت، از عالَم فرش به عالَم عَرش می‌رساند که آن‌ها «خَلَقَکُمُ اللّهُ أَنْواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِینَ[۸]» هستند. همه‌ی آن‌ها اَنوار عَرش خداوند متعال بودند و جمع‌شان در آن‌جا جمع بود. زیارت جامعه‌ی کبیره پُر محتواترین زیارت است، دانشگاه امام‌شناسی است و کلاس خودسازی برای رسیدن به معرفت انسان کامل و تماشای جَمال‌الله است. در پایان زیارت جامعه‌ی کبیره که عُصاره‌ی این زیارت‌نامه است، عرضه می‌داریم: «اللّهُمَّ إِنِّی لَوْ وَجَدْتُ شُفَعاءَ أَقْرَبَ إِلَیْکَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَخْیارِ الأَئِمَّهِ الأَبْرارِ لَجَعَلْتُهُمْ شُفَعائِی، فَبِحَقِّهِمُ الَّذِی أوْجَبْتَ لَهُم عَلَیْکَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی جُمْلَهِ الْعارِفِینَ بِهِمْ وَ بِحَقِّهِمْ[۹]»؛ خدایا! اگر من با ارزش‌تر و نزدیک‌تر از پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه‌ی اطهار و حضرت زهرا (سلام الله علیها) سُراغ داشتم، دامن آن‌ها را می‌گرفتم؛ ولی کسی بهتر از این‌ها وجود ندارد. پس حال که این‌ها شریف‌ترین و مُقرّب‌ترین بندگان تو هستند، به حقّ این‌ها قَسمت می‌دهم که معرفت این‌ها و معرفت حقّ این‌ها را روزی من بگردانی.

ثَمره‌ی ماه مبارک رمضان، کسب معرفت الهی برای انسان است

اصلاً خلقت برای عبادت است و عبادت برای معرفت است. در مورد آیه‌ی شریفه‌ی «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ[۱۰]» دیده‌اید که معمولاً می‌گویند: «إی لِیَعرِفُون»؛ ولی این عبادت مُسابِق با معرفت نیست. آن درخت است و معرفت ثَمَره‌ی آن است. عبادت شَجره است و معرفت ثَمَره‌ی آن است. حال ماه مبارک رمضان که هم ماه نزول قرآن کریم است و هم ماه شب‌قَدر است و هم ماه نوشتن سرنوشت به دست مبارک حضرت امام عصر (ارواحنا فداه) است. وقتی انسان احتساباً برای خداوند روزه‌دار می‌شود، خداوند متعال به او معرفت می‌دهد.

«اندرون از طعام خالی دار     *****     تا در او نور معرفت بینی[۱۱]»

«جَوِّع نَفسِکَ تَرَنی[۱۲]»؛ اگر انسان پای بر روی نَفس خویش بگذارد و از طعام و شراب و لذائذ جسمانی عبور نماید، خداوند متعال یک چشمی به او عنایت می‌کند که چشم بصیرت است، چشم خدابین و چشم امام‌ زمان‌ بین است. در سوره‌ی مبارکه‌ی واقعه فرموده است: «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ * فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ * لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ[۱۳]»؛ قرآن کریم در دسترس همه نیست، بلکه این مفاهیم و الفاظ هستند که مؤمن و کافر همگی به این مفاهیم و الفاظ دسترسی دارند؛ ولی آن حقیقتی که نَسوز است و خداوند متعال خودش حفاظت از آن را بر عُهده گرفته است و هیچ دستی نمی‌تواند آن را بسوزاند، «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ * فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ» است. اما این کتابی که مَکنون است و در ظاهر وجود ندارد، چه کسی می‌تواند به پَسِ پَرده‌ی آن راه پیدا نماید و آن قرآن را مَسح نماید؟ «مُطَهَّرُونَ» در این مقام هستند. ما به مقدار شناخت از مُطهّرین، می‌توانیم با قرآن کریم آشنا بشویم. عبارت «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» دعایی در این معناست که از خداوند طلب می‌کنیم تا معرفت انسان کامل را که امروز مولای ما حضرت مهدی (عَجّل الله تعالی فرجه الشریف) هستند، روزی ما بفرماید. ان‌شاءالله در ماه مبارک رمضان به گونه‌ای شده باشید. یک حالتی برای شما به وجود آمده باشد که یک گُمشده‌ای دارید و باید به آن برسید. خلأ ما عَدم ظهور آن بزرگوار است. اگر این حالت پیش آمده باشد، روزه‌ی شما روزه‌ی مقبولی خواهد بود. معرفت نتیجه‌ی عبودیّت است و هر اندازه‌ای معرفت بیشتر بشود، محبّت بیشتر خواهد شد و وقتی محبّت به مَرز عشق برسد، «اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا[۱۴]»، هم خودش بی‌قرار است و هم به دیگران می‌گوید که در خانه ننشینید، بروید و یوسف خود را تَحسُّس کنید. شب‌قَدر برخی این معنا را دَرک کردند و دامان امام زمان (ارواحنا فداه) را گرفتند و از سرنوشت خودشان هم اطمینان حاصل کردند. ساعت‌های آخر ماه مبارک رمضان است. اَکرم‌الاَکرمین ما را به همین صورت بَدرقه نمی‌کند. مرحوم «آیت الله بهجت» (اعلی الله مقامه الشریف) فرمودند: بعضی از صُلحا وقتی وارد حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) شده بودند، دیده بودند که حضرت امام رضا (علیه السلام) خودشان برای استقبال از هر زائری تشریف‌فَرما می‌شوند و وقتی زائر از حرم خارج می‌شود، حضرت امام رضا (علیه السلام) ایشان را بَدرقه می‌نمایند و یک وَرقه‌ی سبزی در اختیار زائر قرار می‌دهند. از ایشان پرسیده بودند که این وَرقه‌ی سبز چه چیزی است؟ حضرت امام رضا (علیه السلام) پاسخ داده بودند: این بَرات آزادی از آتش جهنّم است. حال ایشان امام رضا (علیه السلام) هستند و شما میهمان خدای امام رضا (علیه السلام) هستید. یعنی بدون اَمان‌نامه ما را مرخص می‌نمایند؟ یعنی ما بخشیده نشده‌ایم؟ نمی‌دانیم که سال دیگر هم می‌توانیم ماه رمضان را ببینیم یا نبینیم؟ ولی خیلی ضیافت کَریمانه‌ای بود، روزهای خیلی خوبی بود، سَحرهای بسیار زیبایی بود، افطاری‌های زیبایی بود، تلاوت‌های خوبی بود. توفیق ملّت ما و جبهه‌ی مقاومت به بهانه‌ی افطارهای نایب امام زمان (ارواحنا فداه)، روشنگری‌ها و باب معارفی بود که از جانب رهبر پاکیزه و نورانی و نایب امام زمان‌مان (ارواحنا فداه) روزی دل‌های ما می‌شد.

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّـهُ الصَّمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ * وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ[۱۵]».

خطبه دوّم

«اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمینَ اللّهُمَّ صَلِّ وَ سلّم عَلَی سَیِّدِ أَنْبِیَائِکَ ‏وَ أفضَلِ رُسُلِکْ سَیِّدِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَی سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ أمیرِ المُؤمِنینِ عَلِیِّ بنِ أَبِی طَالِب وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ صَلِّ عَلَی سِبْطَیِن نَبِیِّ الرَّحْمَهِ وَ سِیِّدی شِبَابِ أَهلِ الجَنَّهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ صَلِّ عَلَی سادات الْمُسلّمینَ عَلِیِّ بنِ الْحُسَیْنِ وَ مَحَمَّدِ بْنِ علیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ بْنِ علیٍّ و علیِّ بنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ الزّکی وَ الخلفِ الصالح حجتِک القَائِمِ اُمنائِک فی بِلادک».

«بِهِم نَتَوَلّی وَ مِن اَعدائِهِم نَتَبَرأ إِلَیَ اللهِ تَعالی سُبحانَه، وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ، أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ». فلسفه‌ی روزه تقویت اراده است. روزه برکات بسیار زیادی دارد. روزه رأس ایمان است؛ زیرا روزه صبر است و «اَلصَّبْرُ مِنَ اَلْإِیمَانِ بِمَنْزِلَهِ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ[۱۶]» است. روزه انسان را در زُمره‌ی صابرین و در جبهه‌ی مقاومت صاحب عَلَم می‌کند. «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ[۱۷]»؛ لذا این حالتی که در مدّت یک ماه با نَفسِ خودتان درافتادید، گرسنه شدید ولی چیزی نخوردید؛ تشنگی به شما فشار آورد، ولی صبر کردید؛ برای رضای خداوند و برای نشستن در میهمان‌سرای خداوند متعال، از غیبت، تُهمت و نشستن در جلسات شایعه پرهیز کردید؛ از رذائل اخلاقی اجتناب کردید؛ ولی حیف است. به دست آوردن سرمایه مشکل است. «نابُرده رَنج گَنج مُیسّر نمی‌شود». ولی نگاه‌داشتن آن سخت‌تر است. برای رضای خداوند، دلمان نسبت به خودمان بسوزد و این سرمایه‌ای که در بَرزخ و در قیامت و برای اَبدیّت باید ذخیره شود که آن پاک زندگی‌کردن است، رعایت تقوا، مدیریّت غضب و مدیریّت شَهوت است، این حالات را با اراده‌ای که برایمان حاصل شده است، با استعانت از خداوند متعال از دست ندهیم.

همکاری تمام قوا برای تحقّق شُعار رهبر معظم انقلاب اسلامی

اما مطالبی که باید در این خطبه به عَرض مردم شریف و عزیز ما برسد، بنده در خطبه‌ی قبل فرصتی پیش نیامد تا شُعار سال جدید را که رهبر حکیم و بزرگوار و فرزانه مطرح فرمودند و امسال را «سال تورّم و رُشد تولید» معرّفی کردند. یعنی اولویت سال ۱۴۰۲، حساسیّت همه‌ی قُوا، قوّه‌ی مُجریه، قوّه‌ی مقنّنه و قوّه‌ی قضائیه، نیروهای مُسلّح و همه‌ی عناصری که ایمان و اعتقاد به اصل انقلاب که انقلاب الهی و اسلامی است دارند، به پَرچم‌دار انقلاب که نایب حضرت حجّت (عَجّل الله تعالی فرجه الشریف) هستند و به شهیدان‌شان اعتقاد دارند، باید در این اَمر و در اولویت‌دادن به مَهار تورّم و رُشد تولید با چشم حضور در جبهه‌ای که صاحب آن جبهه هل من ناصر می‌گوید، حضور پیدا نمایند. پس نکته‌ی اوّل سازماندهی مجموعه‌ی قُوا و عناصری است که می‌توانند در مهار تورّم و رُشد تولید مؤثر باشند. هرکسی در حدّ امکانات قانونی و امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری که دارد باید تلاش نماید.

نکته‌ی دوّم این است که متأسفانه از ابتدای انقلاب اسلامی دولت‌هایی که آمده‌اند، مردم را در عرصه‌ی اقتصاد مشارکت ندادند. شرکت‌های دولتی و داد و سِتَدهای دولتی عرصه را برای مردم تنگ کردند. در حال حاضر و پس از ۴۴ سال، مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی) به عنوان دیدبانی که خطر را پیشاپیش یافته‌اند، چند سال است که می‌فرمایند مسأله‌ی اقتصاد اولویت دارد. در فرهنگ هم تأثیر دارد. «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ * الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ[۱۸]»؛ خداوند متعال ابتدا اقتصاد را زمینه‌ی عبودیّت معرّفی فرموده است و سپس امنیّت را بیان فرموده‌اند. مشخّص می‌شود که اقتصاد امنیّت را نیز تقویت می‌نماید. لذا مسأله‌ی تورّم، افسار گُسیختگیِ قیمت‌ها، بی‌ثَباتی، گرانی، بی‌ارزش‌شدن پول ملّی در تَراز یک ملّت شجاع و قوی که دارای روح ایمان و مقاومت هستند که مدّت ۴۴ سال با قوی‌ترین شیاطین روزگار پَنجه نَرم کردند و تسلیم نشدند و همچنان در این عرصه جوانان خود را فدا می‌کنند، صبر و تحمّل می‌نمایند، نباید این اوضاع بیش از این مایه‌ی آزار مردم بشود. به خصوص در مورد وابستگی اقتصاد به نفت یا به دلار کثیف‌ترین حکومت دنیا که هم باید برنامه‌ریزی‌ها، بودجه‌ریزی‌ها، تَقنین قانون و دیدبانی قوّه‌ی قضائیه و اجرای قوّه‌ی مُجریه در یک مسیر حساب‌شده در کنار یکدیگر باشد که هم مسأله‌ی وابستگی به دلار را قطع نمایند و هم در مسأله‌ی کنترل همه‌ی ابعاد که در یک‌جا کسی کاری انجام ندهد که این کارِ او تورّم‌زا باشد. لذا یک پایش، یک مراقبت، یک نظارت تامّ و تمام، یک برنامه‌ریزی جامع و شامل و در کنار این‌ها یک پیگیری جدّی لازم است. گاهی طرح‌های خوب مطرح می‌شود، ارائه می‌شود، تشویق می‌کنند، شروع هم می‌شود ولی با جابجایی یک مسئول، شخص جایگزین دیگر به دنبال آن طرح نمی‌رود. این طرح‌های نیمه‌ تمام هم معلول عَدم پیگیری‌ها بوده است. در سال جدید که مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی) از جَوار بارگاه منوّر ولی‌نعمت‌مان حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) که با یک نورانیّت و برکت خاصّی همراه بود، این پیام را به مجموعه‌ی کارگزاران نظام و همه‌ی ملّت ابلاغ فرمودند.

توقّعات مردم از دولت در مورد گرانی و تورّم

بنده با اعتمادی که به رئیس‌جمهورِ فرهیخته‌ی خوش‌نامِ خوش‌سابقه‌ی جَهادی دارم، ولی به عنوان یک طلبه‌ی علاقه‌مند و دلسوز نسبت به ایشان عرض می‌کنم که این خودرو در اختیار خودِ دولت است، چرا باید مشکل آن برطرف نشود؟ چرا این مسأله باید همچنان مورد آزار مردم بشود؟ نکته‌ی بعدی هم ثَبات قیمت‌هاست که جزء توقّعات مردمی است که در همه‌‌جا از مردم و نظام حمایت کرده‌اند و حمایت آن‌ها هم به صورت مُحیّر‌العقول بوده است که دنیا از این استقامت و بصیرت و دَوامِ حمایت از نظام و دولت مَبهوت مانده است. لذا این اَقلامی را که اَقلام عمومی هستند، مانند گوشت و نان و اَرزاق عمومی و خودرو است، باید قیمت‌ آن‌ها در حدّی باشد که قابل قبول باشد و مسأله‌ی ارزش‌ پیداکردن پول ملّی در رأس برنامه‌ریزی‌ها قرار بگیرد.

تغییر و تحوّل اوضاع جهانی در بیانات مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی)

مسأله‌ی دیگری که مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی) در این ایّام به صورت مُکرّر بیان فرمودند، مسأله‌ی تغییر اوضاع جهانی است. با وقوع انقلاب اسلامی، یک تکانی در تاریخ پیش آمد و یک پَدیده‌ی جدید تاریخ را تغییر داد؛ ولی به تدریج اوضاع به نفع انقلاب نوپای الهی و به زیان مُستکبرین وَرق می‌خورد. روزی آمریکا به عنوان یک قدرت مُسلّط، به عنوان کَدخدای در سرنوشت همه‌ی کشورها خودش را دَخیل می‌دید و جابجا می‌کرد و هر دستوری می‌داد، جهانِ سوّم در اختیار او بودند؛ ولی امروز رأس استکبار که آمریکای جنایت‌کار است، هم در داخل کشور خود گرفتار دوقُطبی شده است، کسری بودجه دارد، نااَمنی‌های بسیار عَجیبی دارد و روز به روز مشکلات‌شان عَمیق‌تر می‌شود و دولت‌ها یکی پس از دیگری ضعیف‌تر از دولت قبل می‌شوند و مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی) در این مورد تعبیرات لطیفی را بیان کردند که شما گوش کردید. در سیاست خارجی هم مهم‌ترین ابزار و شاخ تیزِ آمریکا، این صهیونیست‌ها بودند که غُدّه‌ی سرطانی منطقه بودند و حال می‌بینید که صهیونیست‌هایی که روزی همه‌‌ی اَعراب در مقابل‌شان در مدّت ۶ روز شکست خوردند، امروز در حال تجربه‌ی بُحرانی‌ترین وضع است. هم در داخل حکومت‌شان شکاف و دوقُطبی ایجاد شده است و هم تظاهرات چند صد هزار نفری را می‌بینند و هم اقتدار فلسطینی‌ها و جبهه‌ی مقاومت در حدّی است که هر روز در کَرانه‌ی باختری هم مردم مُسلّح شده‌اند و آن جرأت و شهامتی که ارث امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) و شهدای ما و ملّت ایران بود، به آن‌ها رسیده است و هر روز عملیات نظامی انجام می‌دهند و دولتِ صهیونیستیِ غاصب و کودک‌کُش در شرایطی است که بزرگان خودشان هم می‌گویند که به ۸۰ سال نمی‌رسیم و مقام معظم رهبری (مُدّ ظلّه العالی) هم فرمودند ما مدّتی را تعیین کرده بودیم، ولی گویا این‌ها عَجله دارند تا این وَعده زودتر عملی بشود.

اُفول قدرت آمریکا در سراسر دنیا

آمریکا با همه‌ی تعلّقی که نسبت به صهیونیست‌ها داشت، ولی نتوانست تا بُحران اسرائیل را برطرف نماید و این عَجر دولت آمریکا و دولت استکباری جهانی است. روزگاری حیات خلوتِ آمریکا در آمریکای لاتین قرار داشت، ولی امروز رؤسای جمهوری که انتخاب می‌شوند، یکی پس از دیگری در مقابل استکبار جهانی هستند. این‌ها برای کشور «ونزوئلا» رئیس‌جمهور تعیین کردند، قُشون دادند، پول خرج کردند، ولی نتیجه نگرفتند و شکست خوردند. بنابراین سُلطه‌ی آمریکا در خارج از این کشور هر روز در حال به هم ریختن است و قدرت او تضعیف می‌شود. تحریم آمریکا در ایران کارگر نشد و گمان می‌کردند که می‌توانند با این تحریم انقلاب اسلامی را از پای دربیاورند؛ ولی نه تنها به این هدف نرسیدند، بلکه عکس آن را نتیجه گرفتند. او خواست تا اَعراب را علیه ایران مُتّحد نماید و ایران را در اِنزوا قرار بدهد؛ ولی دقیقاً برعکس شد. امروز ایران در منطقه محور است و در شرق جزء کسانی است که در سرنوشت منطقه و جهان ایفاء نقش می‌نماید.

جایگاه عظیم جمهوری اسلامی ایران در تحوّلات جهانی و منطقه‌ای

اما در این تحوّل و تغییری که با خواست و اراده‌ی خداوند زمینه‌ساز ظهور می‌شود و استکبار فرو می‌ریزد و روز به روز پَرچم اسلام و توحید برافراشته‌تر می‌شود، باید فعالیّت‌های بین‌المللی نظام ما بسیار فعّال باشد و ما جایگاه خودمان را در این تحوّل بشناسیم و دست برتر داشته باشیم و در تَراز خون شهید سلیمانی که فاتحّ بی‌بَدیل منطقه بودند و آن کسی که در ماجرای داعش و موارد دیگر آمریکا را در منطقه به زانو درآورد، در تَراز شهامت و شجاعت آن عزیز و همه‌ی شهدا باشیم و با دیپلماسی حساب‌شده‌ی پُر رنگ و نافذ بتوانیم جایگاه برتر خودمان را حفظ نماییم.

اتّحاد و انسجام عمومی مردم در لیالی‌قَدر

برای رعایت وقت مطالب دیگری را که بنا بود به عرض برسانم، با کمال اعتذار ان‌شاءالله به فرصت دیگری واگذار می‌نماییم. ولی واقعاً عرض می‌کنم که این توفیقات را به همه‌ی ملّت عزیزمان تبریک عرض می‌کنم. هم حالِ خوشِ لیالی‌قَدر و اجتماعات عظیم شیطان‌شِکَنی که بحمدالله در اَقصی ‌نقاط شهر تهران و کشور برگزار شد و آن‌ ناله‌ها، آن اشک‌ها، آن خلوت‌ها، آن تضرّع‌ها و آن مناجات‌ها برای ما بیسار اُمیدوارکننده است. خداوند شما را پاک کرده است و شما را به حساب آورده است. خداوند متعال جمعِ شما را جمع کرد و دلتان را نَرم کرد و دل‌ها را به یکدیگر پیوند داد و ان‌شاءالله این اتّحاد و اِنسجام پس از آن خلق حماسی ۲۲ بهمن و روز قُدس، این لیالی‌قَدر جایگاه خاصّ خودش را داشت؛ «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ[۱۹]».

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ * مِن شَرِّ‌ مَا خَلَقَ * وَ مِن شَرِّ‌ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ * وَ مِن شَرِّ‌ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ * وَ مِن شَرِّ‌ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ[۲۰]».

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ الی ۲۸٫

[۲] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد‏ ۳، صفحه ۴۲۲.

[۳] سوره مبارکه فاتحه، آیه ۳٫

[۴] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۹٫

«وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولَٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ ۚ وَ حَسُنَ أُولَٰئِکَ رَفِیقًا».

[۵] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۹٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ».

[۶] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۹٫

[۷] مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت شریف جامعه کبیره.

«أَشْهَدُ أَنَّ هٰذَا سابِقٌ لَکُمْ فِیما مَضىٰ، وَ جارٍ لَکُمْ فِیما بَقِیَ، وَ أَنَّ أَرْواحَکُمْ وَ نُورَکُمْ وَ طِینَتَکُمْ واحِدَهٌ، طابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ، خَلَقَکُمُ اللّٰهُ أَنْواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِینَ حَتّىٰ مَنَّ عَلَیْنا بِکُمْ فَجَعَلَکُمْ فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللّٰهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ، وَ جَعَلَ صَلاتَنا عَلَیْکُمْ، وَ مَا خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ، طِیباً لِخَلْقِنا، وَ طَهارَهً لِأَنْفُسِنا، وَ تَزْکِیَهً لَنا، وَ کَفَّارَهً لِذُنُوبِنا، فَکُنَّا عِنْدَهُ مُسَلِّمِینَ بِفَضْلِکُمْ، وَ مَعْرُوفِینَ بِتَصْدِیقِنا إِیَّاکُمْ فَبَلَغَ اللّٰهُ بِکُمْ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِینَ، وَأَعْلَىٰ مَنازِلِ المُقَرَّبِینَ، وَ أَرْفَعَ دَرَجاتِ الْمُرْسَلِینَ، حَیْثُ لَایَلْحَقُهُ لاحِقٌ، وَ لَا یَفُوقُهُ فائِقٌ، وَ لَا یَسْبِقُهُ سابِقٌ، وَ لَا یَطْمَعُ فِی إِدْرَاکِهِ طامِعٌ، حَتَّىٰ لَایَبْقَىٰ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ، وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ، وَ لَا صِدِّیقٌ، وَ لَا شَهِیدٌ، وَ لَا عالِمٌ، وَ لَا جاهِلٌ، وَ لَا دَنِیٌّ، وَ لَا فاضِلٌ، وَ لَا مُؤْمِنٌ صالِحٌ، وَ لَا فاجِرٌ طالِحٌ، وَ لَا جَبَّارٌ عَنِیدٌ، وَ لَا شَیْطانٌ مَرِیدٌ، وَ لَا خَلْقٌ فِیما بَیْنَ ذٰلِکَ شَهِیدٌ».

[۸] همان.

[۹] همان.

«اللّٰهُمَّ إِنِّی لَوْ وَجَدْتُ شُفَعاءَ أَقْرَبَ إِلَیْکَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَخْیارِ الأَئِمَّهِ الأَبْرارِ لَجَعَلْتُهُمْ شُفَعائِی، فَبِحَقِّهِمُ الَّذِی أوْجَبْتَ لَهُم عَلَیْکَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی جُمْلَهِ الْعارِفِینَ بِهِمْ وَ بِحَقِّهِمْ وَ فِی زُمْرَهِ الْمَرْحُومِینَ بِشَفاعَتِهِمْ إِنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، وَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً، وَ حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ».

[۱۰] سوره مبارکه ذاریات، آیه ۵۶٫

[۱۱] سعدی، گلستان، باب دوم در اخلاق درویشان، حکایت شماره ۲۲.

[۱۲] حدیث شریف معراج.

[۱۳] سوره مبارکه واقعه، آیات ۷۷ الی ۷۹٫

[۱۴] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۷٫

«یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ وَ لَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ».

[۱۵] سوره مبارکه اخلاص.

[۱۶] الکافی، جلد ۲، صفحه ۸۹.

«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: اَلصَّبْرُ مِنَ اَلْإِیمَانِ بِمَنْزِلَهِ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ فَإِذَا ذَهَبَ اَلرَّأْسُ ذَهَبَ اَلْجَسَدُ کَذَلِکَ إِذَا ذَهَبَ اَلصَّبْرُ ذَهَبَ اَلْإِیمَانُ».

[۱۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۳٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ».

[۱۸] سوره مبارکه قریش، آیات ۳ و ۴٫

[۱۹] سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۷٫

«وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ».

[۲۰] سوره مبارکه فلق.