کتاب شریف کافی که از کتب معتبر شیعه است، بابی دارد به نام «باب فضل الصّلاه» یعنی باب فضیلت نماز، در این باب روایتی است که معاویه بن وهب گوید: از امام صادق (ع) سؤال کردم یاب رسول الله! بهترین چیزی که بنده را به خدای خود نزدیک کند و خداوند هم آن چیز را دوست بدارد، چیست؟ امام صادق (ع) فرمودند: «بعد از معرفت و شناخت، چیزی را بهتر از نماز نمی‌دانم».
حالا این معرفت چیست؟ بعضی می‌گویند معرفت وشناخت خدا، بعضی گویند شناخت امام، چون امام شناسی مسأله‌ی مهمی است.
بعد از امام صادق (ع)، کلام خود در ادامه می‌دهد: «ای معاویه بن وَهب! آیا ندیدی که عیسی بن مریم (ع) فرمود: «أَوْصانِی بِالصَّلاهِ وَ الزَّکاهِ ما دُمْتُ حَیًّا»[۱]؛ خدا به من توصیه کرده، که من نماز بخوانم و زکات بدهم؛ مادامی که زنده‌ام[۲]».
پس بهترین چیز برای بنده،شناخت خدا و نماز خواندن است؛ زیرا نماز، هم در اسلام بوده و پیغمبر اسلام (ص) انجام می‌داده است، هم به گونه‌ای دیگر در ادیان گذشته بوده؛ امّا در یک کلام، نماز و دعا و رابطه‌ی با خدا همیشه بوده است. خدا به حقّ مولای ما امام زمان (عج)، به همه‌ی ما توفیق شناخت زیبایی نماز و لذّت مناجات با خودش را عنایت بفرماید.
منبع: کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام
[۱]ـ سوره مریم، آیه ۳۲٫
[۲]ـ کافی، ج ۳، ص ۲۶۴، ح ۱٫ سند حدیث صحیح است (مرآه العقول، ج ۱۵، ص ۵).
پاسخ دهید