اعوذ بالله من الشیطان الرجیم.

بسم الله الرحمان الرحیم.

السلام علیک یا بقیت الله.

شما بندگان خوب خدا و خودم را به رعایت حریم الهی، التزام به واجبات فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و پرهیز از گناهان در تمام عرصه‌ها توصیه می‌کنم.

در خطبۀ اول اسرار نماز را که ستون دین است، مطرح کردیم. یکی از مقدمات نماز، مکان نمازگزار است. نکاتی را از بعضی عرفا خدمت شما بیان کردیم. امام در این باره فرمود: سالک الی الله باید توجه داشته باشد که از دار کرامت الله به دار عبادت الله آمده است و از آنجا، به دار جزاءالله منتقل خواهد شد .

این جمله‌ که وجود پیغمبر نازنین ما صلی الله علیه و آله و سلّم از خصایص نبوّت خاتمی مطرح فرمودند: “جُعِلَتْ لِیَ الْأَرْضُ مَسْجِداً وَ تُرَابُهَا طَهُوراً.” فقه القرآن ،ج‏۱ ، ص۴۰ ؛ یعنی برای کسی که می‌داند به این دنیاآمده است تا ساجد،راکع،عابد،عارف،منقاد و مطیع باشد؛ همه جای زمین محضر خدا است و همه جا باید با حالت سجود زندگی ‌کند.

گرچه سجده حالتی در نماز است؛ اما “وَ لِللّه یَسْجُدُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْض‏” النحل ؛ ۴۹ سجدۀ ماه و خورشید و ستارگان و دریا‌ها و اشجار و همۀ موجودات به معنای نهایت خضوع و تذلّل تمام موجودات در برابر خدا و نشانه تسلیم محض آنها است. انسان هم باید در همۀ موارد، این حالت را حفظ کند. خودش را آزاد و رها نبیند،در پیشگاه خدا مودّب بوده و حالت خاکساری داشته باشد.

علاوه براین، مسجد فقهی یکی از مسائل مهمی است که هم در قرآن و هم در روایات بر آن تأکید شده و باید مورد توجه نمازگزار باشد. “و ما کانَ لِلْمُشْرِکینَ أَنْ یَعْمُرُوا مَساجد الله” توبه؛ ۱۷ مسجد به قدری مهم است و قداست دارد که مشرک حق ندارد مسجد را تعمیر یا تأسیس کند. مشرک سر و کاری با خدا ندارد: “إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَس‏” التوبه؛ ۲۸ مشرکان پلیدند و مسجد جایی است که پلیدی‌ها را می‌شوید و می‌برد.بنابراین بانی مسجد آن‌ها نمی‌توانند باشند.

آیۀ بعد که در سورۀ مبارکۀ توبه است: “إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِد الله مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاهَ وَ آتَى الزَّکاهَ وَ لَمْ یَخْشَ إِلاَّ الله فَعَسى‏ أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدین‏” التوبه؛ ۱۸ باید برای افرادی که بانی و مؤسّس مسجد هستند؛یعنی خیّرین مسجدساز، مورد توجه باشد و این نکات را اگر ندارند، کسب کنند.

حضرت امام رضوان خدا بر ایشان باد استمداد می‌کرد که افراد صالح، سالم و عالم، سنگر قضا را در اختیار داشته باشند. بعضی از قضات روحانی خدمت ایشان عرض کرده بودند که در قضاوت عدالت شرط است، اگر کسی خودش را عادل نبیند؛ تکلیف چیست؟ ایشان به روشنی جواب دادند که خوب عادل بشوید. چرا نمی‌خواهید عادل بشوید؟!

اگر تاکنون توجه نداشتیم که ساختن خانه برای خدا کار هر کس نیست.

افرادی که خدا به آن‌ها توفیق داده تا در این جهاد فرهنگی، در این سنگرسازی، در این بنای قصر سعادت، معنویت،اخلاق،علم و دارای همۀ مزایای انسانی، سهیم باشند؛ باید چند ویژگی‌ داشته باشند:

یکی ایمان به خدا است. “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا”   النساء؛ ۱۳۶  ما‌ مؤمن هستیم؛ اما چه می‌شود که در ایمانمان یک بازشناسی داشته باشیم؟ ببینیم چه قدر ایمان در زندگی ما نفوذ دارد؟ کجای زندگی ما با چراغ و فروغ ایمان روشن است؟ آیا ما در جای جای زندگی، خودمان را در پناه و در سایۀ لطف خدا و بندۀ او می‌دانیم؟ در خانه‌مان بندگی می‌کنیم؟ هیچ تمرّدی و غفلتی از محضر مولای خودمان نداریم؟ در اداره چطور؟ مثلاً وقتی پشت میز نشسته ایم، در برخورد با افرادی که نیاز‌ آن‌ها را پیش ما کشانده،مثل بندۀ خدا رفتار می کنیم یا مثل بندۀ هوا؟ ما بندگی می‌کنیم یا ریاست؟

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا: ای مؤمنان بیایید ایمانتان را ایمان واقعی قرار بدهید. بیایید خودتان را وابستۀ خدا و مجری دستورات او کنید، دین را داخل زندگی ببرید تا معلوم بشود ایمان شما، واقعی است.

دوم “مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ” البقره؛ ۱۷۷ : توجه به قیامت و عالم معاد، سازنده، ضروری و لازم است. امروزِ ما فردایی و دنیای ما آخرتی دارد. این ظواهر، باطنی دارد. ببینید که باطن زندگیتان را چگونه ساختید و  برای آن دنیا چه فرستادید. به عالم آخرت مؤمن باشید که قیامت، حساب، نشور، صراط و دادگاه عدل خدا همه حق است. تمام زندگی ما در آنجا به رخ ما کشیده می‌شود و هر کسی خودش پروندۀ عملش را قرائت می‌کند:“اقْرَأْ کِتابَکَ کَفى‏ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسیباً” الإسراء؛ ۱۴ به گونه ای زندگی نکنیم که در آن دنیا شرمنده باشیم. حیف است.انسان می تواند خودش را کنترل کند و با ایمان واقعی به آخرت، زندگی‌اش را رقم بزند.

“وَ أَقامَ الصَّلاهَ وَ آتَى الزَّکاهَ” توبه؛ ۱۸ کسی که می‌خواهد مصلّا یا مسجد بسازد که در آنجا: “وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعین”‏ البقره؛ ۴۳ بندگان خدا حرکت جمعی عبادی داشته باشند؛ باید خودش هم اهل نماز باشد.

خدایا توفیق یک نماز کامل را به ما بده! ما ظاهر نماز را داریم؛ اما نمی‌دانیم واقعاً تاکنون یک نماز واقعی برای خودمان ذخیره کرده‌ایم؟ حتی یک نماز! گاهی بعضی از ما‌ با تمام این نماز‌هایی که خوانده ایم، حتی یک نماز کامل ذخیره نکرده ایم.

“وَ أَقامَ الصَّلاهَ” :  نماز را به پا دارد. نماز‌های ما به پا نیست. نماز‌های ما گاهی نماز‌های زمین خورده است. سر پا نیست.

“وَ آتَى الزَّکاهَ”، نسبت به فرایض مالی دقّت داشته باشیم. حرام خوری آفتی است که زندگی دنیا و آخرت انسان را به آتش می‌کشد. تمام بدبختی‌های بشر در رعایت نکردن این مسأله است. غذای حرام توفیق را از انسان می‌گیرد و مزاجش را عوض می‌کند. مرحوم صدر المتألهین رضوان الله تعالی علیه می‌گویند : غذا به فکر تبدیل می‌شود. غذای حلال به فکر درست تبدیل می‌شود و غذای حرام به فکر شر.

حرام خور عاقبت به خیر نمی شود. لقمۀ حرام، فرزندان را به فساد می‌کشد و در زندگی ناسازگاری می‌آورد. اگر مزاج جامعه‌ای به حرام آلوده شود؛ حکومتشان فاسد می‌شود.“کما تکونوا یولّى‏ علیکم‏” نهج الفصاحه ، ص، ۶۱۶ همان طور که هستید، به همان کیفیت بر شما حکومت می‌شود. مسؤلین سنخۀ جامعه هستند. اگر جامعه خوب نباشد؛ نمی‌تواند مأمورین خوب داشته باشد. لذا “آتَى الزَّکاهَ”. مسألۀ زکات را باید جدی گرفت . منظور از زکات در قرآن، زکات کشاورز‌ها نیست. واجبات مالی کلاً زکات است.

ویژگی آخری که قرآن برای مسجد سازان مطرح فرموده، این است که: “اولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدین” ‏توبه؛ ۱۸ : آن‌ها ره یافتگان هستند.این آیۀ کریمه درباره مسجد و مسجدساز پیامهای زیادی دارد.

 در روایات هم بر حضور در مسجد بسیار تأکید شده است. شخصی خدمت نبیّ مکّرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرضه داشت : من نابینا هستم. باید کمکم کنند تا به مسجد بیایم و همیشه کسی را ندارم تا دستم را بگیرد. چه کار کنم؟ حضرت فرمودند: نخ یا طنابی را از مسجد تا خانه‌ات متّصل کن. هر وقت کسی نبود تو را بیاورد؛ آن طناب را بگیر و خودت را به مسجد برسان تا از فیوضات مسجد باز نمانی.

امام صادق علیه السلام فرمودند: “عَلَیْکُمْ بِإِتْیَانِ الْمَسَاجِدِ، فَإِنَّهَا بُیُوتُ‏ الله فِی الْأَرْضِ وَ مَنْ أَتَاهَا مُتَطَهِّراً طَهَّرَهُ الله مِنْ ذُنُوبِهِ ” روضه الواعظین و بصیره المتعظین ، ج‏۲ ، ص ۳۳۵ بر شما باد حضور در مساجد؛ مساجد‌ خانه‌های خدایند در روی زمین؛ کسی که با پاکیزگی وارد مسجد می‌شود، خداوند او را از گناهان پاک می‌کند.

ما به مسجد نیاز داریم. «المؤمن فی المسجد کَسَّمَکِ فی الما». ما نیاز داریم به خانۀ خدا برویم. به زیارت خدا برویم. اگر با خدا کاری داریم، به خدا نیازی داریم، می‌خواهیم با خدا عشق ورزی کنیم، انس با خدا را دوست داریم، باید رو به مساجد بیاوریم. باید مساجد را آباد کنیم.

منظور از “إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ الله” التوبه؛ ۱۸ فقط عمران ظاهری نیست. ایجاد زمینه برای حضور جوانان در مساجد، تکلیف ائمۀ محترم جماعات است که از نقش خطبا برجسته تر است. خطیب یک ساعت با مخاطبین خودش ارتباط مواجهه‌ای دارد و رو در رو با دل‌های آن‌ها ارتباط برقرار می کند؛ اما امام جماعت، مثل یک مربی و یک پدر خانواده در زندگی مأمومین است. مساجد باید کانون حضور جوانان باشد و در آنجا قرآن، تفسیر و قرائت شود. همچنین باید نهج البلاغه گفته شود و جلسات پاسخ به سؤالات برگزار شود تا جوان‌هایی که ابهامات اعتقادی،اخلاقی یا مشکلات فقهی دارند،پاسخ بگیرند.

 مسجد باید پاسخ‌گوی همۀ نیاز‌های معنوی جامعه باشد و در این جهت، هم حوزه‌های علمیه و هم مسؤلین امور مساجد، مسؤولیّتی بس سنگین دارند. وقتی مساجد آباد نباشد،آن وقت جا‌هایی آباد می‌شود که برای مملکت ویرانی به بار می‌آورد: آبادی میخانه ز ویرانی ماست.

 مساجد‌ را آباد کنید که سنگر حفاظت از دست آورد‌های دین شما و محل آباد کردن دنیا و آخرت است.

من شنیدم حضرت مستطاب حجت الاسلام و المسلمین حضرت آقای قرائتی، در کنار کار‌های خوبی که در احیا تفسیر و بیداری جامعه در حساس شدن به قرآن که نسخۀ زندگی است،

“وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَ”  الإسراء؛ ۸۲  این قرآن شفا است. نسخه است. امکان ندارد درد‌های ما بدون مراجعۀ به قرآن علاج شود . تنها خواندن و تلاوت قرآن به ما نسخه نمی‌دهد؛ بلکه نشان می‌دهد که نسخه را باید از طبیب و داروشناس گرفت. قرآن کریم معلّم دارد.  “وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَه” البقره؛ ۱۲۹ لذا علمای دین به جای نبیّ مکّرم اسلام، طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ غرر الحکم و درر الکلم ،ص ، ۴۳۷ این نسخه را به دست اطبا دادند که آن‌ها مزاج‌ها را تشخیص بدهند و نسخه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، مدرسه‌ای، بازاری، فردی و خانوادگی به مردم بدهند و همۀ این‌ها در قرآن هست.

طبق آیۀ  کریمۀ “وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَ” الإسراء؛ ۸۲ امکان ندارد دردی وجود داشته باشد که درمانش در قرآن نباشد. بنابراین مسجد دارالشّفا، دارالقرآن و دارالتّفسیر است. ائمّۀ محترم جماعات باید با تمسّک به قرآن و عترت، جوان‌ها را به مسجد علاقمند کنند. به آنها مسؤولیّت بدهند. کانون‌ها را به جوان‌ها بسپارند و خودشان هدایت کننده باشند.

مسأله‌ دردآور، تعطیلی بسیاری از مساجد در بین الطلوعین است.حرکت به سوی مسجد در ظلمات شب در روایات ما مورد تأکید قرار گرفته است .نکته تأسف آور آن است که مساجد افرادی که تربیت شدۀاهل بیت نیستند، صبح و ظهر و شب، باز و پر رونق است. امام علی علیه السلام در مسجد به شهادت رسیده اند و با خون فرقشان مسجد‌ها بیمه شده‌اند. درخور مکتب امامت و ائمۀ اطهار نیست که پیروان و عاشقان امیرالمؤمنین علیه السلام صبح‌ها نماز صبح یا کلاً نماز‌هایشان را در مسجد نخوانند و مساجد‌ رونقی نداشته نباشد.

بانویی گله می‌کرد و می‌گفت: گاهی ما در روز جمعه برای خرید یا تفریح بیرون می رویم، وقت نماز که می شود می‌خواهیم برویم نماز بخوانیم؛اما همۀ مسجد‌ها بسته است. شخص دیگری می‌گفت: ما که به ترکیه می‌رفتیم؛از مرز بازرگان تا ترکیه حتی یک مسجد هم نبود.

 حالا این تأسیسی که حضرت آقای قرائتی در تأسیس یک خیرین مسجدساز کردند هم به آن‌ها می‌گوییم: هم به همه: حیف است که انسان در این مجاهدات عقب بماند، منتظر بماند فقط یک موسسه این کار را انجام بدهد.  

خطبه دوم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

وَ الْعَصْرِ .إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی‏ خُسْرٍ . إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ .

خودم و همۀ عزیزان را به تحصیل رضای خدا، وارد نشدن به حریم گناه، مزّین شدن به طاعت الهی و انجام واجبات، توصیه می‌کنم.

مطالب متعددی وجود دارد که در خطبۀ دوم به اندازه ای که فرصت شود به آنها اشاره‌ می‌کنیم.

مطلب اول، ایام شهادت حضرت فاطمۀ زهرا سلام الله علیها است. خطیب محترم قبل از نماز جمعه، فضایل و مناقبی از دیدگاه پیغمبر و اهل بیت علیهم السلام از حضرت زهرا سلام الله علیها را مایۀ روشنی دلها قرار دادند. من هم این ایام را به امام زمانم عجل الله تعالی فرجه الشریف و به شما دلدادگان حضرت زهرا، تسلیت عرض می‌کنم .

از اینکه سال ما بر سر سفرۀ حضرت زهرا سلام الله علیها تحوّل پیدا کرد و پایان امسال، یعنی سال نود و دو ، هم به ایام فاطمیه می‌خورد؛ به فال نیک می‌گیریم که ما مهمان آن حضرت هستیم. پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم  هم از فاطمه سلام الله علیها شروع می‌کرد و به ایشان ختم می‌کرد. مردم ما امسال همه مهمانان آن حضرت هستند که در مهمان نوازی‌اش نظیر ندارد و بسیار بزرگوار است: “وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً” الإنسان؛ ۸

ما هم از حضرت زهرا سلام الله علیها انتظار داریم که سفارش ما را به فرزندشان حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف داشته باشند و برای این کشور که متعلق به ایشان و اولاد ایشان علیهم السلام است؛ امسال، سال پیروزی، موفقیّت، آسایش، توفیق، معرفت، نورانیّت، سرور و ظهور باشد،ان شاءالله.

مطلب دوم، نام امسال است که حضرت آقا دامت برکاته، آن را سال حماسۀ سیاسی و حماسۀ اقتصادی نامگذاری کردند. ایشان سال حماسۀ سیاسی و حماسۀ اقتصادی را مبتنی کردند بر حسّاسیت زمان که ما باید آن را در اولویت اول قرار دهیم.

در میان سخنان ایشان نکته‌ای بود مبنی بر اینکه ما نسبت به سال نود و یک، محاسبه‌ای داشته باشیم. همان طور که در روایات ما،آمده است: “حَاسِبُوا نُفُوسَکُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا وَ وَازِنُوهَا قَبْلَ أَنْ تُوَازَنُوا” عیون الحکم و المواعظ،ص، ۲۳۱   آمده است که خودتان را محک بزنید. گذشتۀ خودتان را ارزیابی و عیوب و نواقص گذشته‌تان را شناسایی کنید. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله بهجت، رضوان الله علیه سفر کردۀ ما، را که گاهی می‌گفتند: چاله چوله‌هایتان را پر کنید.اگر پر نکنیم، در چاله چوله‌های برزخ گیر می‌کنیم.گودال‌هایی که گناهانمان برای ما پیش آورده و نمی توانیم از داخل آن بیرون بیاییم.

قرآن کریم در سورۀ مبارکۀ حشر دارد که: “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا الله وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا الله إِنَّ الله خَبیرٌ بِما تَعْمَلُون‏” الحشر؛ ۱۸ بزرگان گفته‌اند: تکرار تقوا در این آیه دو معنی دارد. اولی ناظر به محاسبه است. هر کار که می‌کنیم در عالم آخرت ما بازتاب دارد. هیچ کدام از کار‌هایتان از بین نرفته است. همه آنها را خدا نگه داشته است و به شما پس می‌دهد. خوشتان می‌آید این اعمال را به شما برگردانند؟اگر می‌خواهید که آنجا سر‌افراز باشید؛ باید تمام اعمالتان هم مطابق با موازین شرع و موازین فقهی باشد؛ هم با انگیزه و نیّت خداپسندانه باشد. باید همیشه این محاسبه اعمال را در نظر داشت: “وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ “

 مطلب سوم اینکه دشمن در سال نود و یک و اساساً در سی و چهار سال بعد از انقلاب، دائماً در حال جنگ با ما بوده و از جمله عرصۀ سیاسی این کشور و این نظام را هدف گرفته است. در اینجا مردم انقلاب کردند. کودتا یا دخالت بیگانه هم که در این انقلاب نبوده است. خانی که جلو نیفتاده بوده است. مرجع تقلیدی جلو افتاد و آحاد مردم به او لبّیک گفتند. این کشور، کشور فقاهت و احکام شریعت است. مردم به حکم الهی زیر پرچم یک فقیه، راه افتادند و انقلاب کردند. چون مردم زیر پرچم دین انقلاب کردند؛ مادامی که این مردم دین دارند؛این پرچم برافراشته است. ولایت همیشه اعتبار و اقتدار دارد.

دشمن سعی می‌کند که این مردم را از دین جدا کند. جدا کردن دین از سیاست، یعنی جدا کردن دین از مردم و جدا کردن مردم از دین. حقیقب دین، آن دین کاربردی و دین زندگی، آن است که در متن زندگی مردم اثر دارد و این در سایۀ فقاهت است؛ چون احکام دین را فقها بیان می‌کنند. مردم ایران مادامی که بر دینشان پایداری دارند، پرچم ولایت در اهتزاز است و اقتدار مردم و ولایت همچنان استمرار خواهد داشت. دنیا سعی دارد که مردم را از دین جدا کند. سیاست را از دین جدا نشان دهد و روزی که مردم خسته بشوند و کنار بکشند؛ روز شکست مردم و انقلاب است.

 دشمنان ما به این منظور همۀ راه‌ها را رفتند و حالا با این تحریم بی‌سابقه، بی رحمانه و همه جانبۀ اقتصادی، فکر می‌کردند که مردم را فلج می‌کنند و آنها از انقلابشان دست برمی‌دارند. در حالی که خدای متعال می فرماید: “یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ الله بِأَفْواهِهِمْ وَ الله مُتِمُّ نوره” الصف؛ ۸ خدا نور خود را در دل مردم روشن کرده و قابل خاموش شدن هم نیست. لذا مردم عزیز ما در بیست و دوم بهمن و در سفر حضرت آقا دامت برکاته به خراسان شمالی نشان دادند که هر ‌قدر شرارت و قساوت قلب دشمن در مقابلۀ با ملت ایران بیشتر شود، مردم ایران ایمانشان شدیدتر و محکم تر خواهد شد.

مطلب چهارم، ممانعت از پیشرفت بود.دشمنان ما دیدند ایران رو به شکوفایی و رشد است. در میدان علم، فن‌آوری، صنعت، نانو تکنولوژی، نانو دارویی، هسته‌ای، جهش غیر قابل پیش بینی برای ایرانیان پیش آمده است؛ فکر کردند با تحریم اقتصادی می‌توانند جلوی این‌ها را  بگیرند؛ اما دیدید به حول و قوۀ خدا و با عنایت الهی، شکست خوردند.

در سال نود و یک، پرتاب ماهوارۀ ناهید و همین طور پرتاب پیشگامی که با موجود زنده به فضا فرستاده شد و موجود زنده، سالم برگشت، ساخت هواپیمای نظامی فوق پیشرفته، این‌ها معجزه است و نشان می‌دهد که: “وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا” العنکبوت؛ ۶۹ و نشان می‌دهد که “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ”‏ محمد؛ ۷

 مطلب پنجم عرصۀ امنیت است. ما در زمینۀ امنیت هم بحمدلله در داخل مملکت بر همۀ حوادث، فائق می‌شویم . در مرحلۀ جدید که بعضی‌ها برای انتخابات خواب دیده اند، مردم با تجربه‌ای که از دوران فتنه به دست آورده اند و با بصیرت الهی و ایمانی و با روشن‌گری‌های رهبر روشن و نورانیشان، آماده می‌شوند که اجازه ندهند مشکلی پیش بیاید.

در خارج از کشور هم ما شاهد بودیم که غزه در شش روز مقاومت خود،ماشین جهنّمی اسرائیل را به زانو درآورد، طوری که آن‌ها با التماس و بدون هیچ پیش شرطی دنبال آتش‌بس بودند. مردم غزه‌ پیروز شده بودند و آن‌ها التماس می‌کردند .این پیروزی مستند به ایمان ملت ایران و به حمایت نظام اسلامی بود که خود سران غزه هم تشکر کردند. دنیا هم می‌دانست که امنیت غزه از اینجا تأمین می‌شود.

مطلب آخری که در این مقطع خدمت شما عرض می‌کنم، دربارۀ انتخابات است. گرچه احتمال می‌دهم اگر عمری باشد؛ نزدیک به انتخابات هم صحبتی در این باره خواهیم داشت. اما عجالتاً عرض می‌کنیم که در مسألۀ انتخابات ریاست جمهوری که دو ماه و اندی به زمان آن مانده است، سه سخن با سه گروه جا دارد که مطرح شود.

در ابتدا با ملت بصیر، شهیدداده، متدیّن، عاقل، رشید و باوفا سخن داریم که من بلندگوی آن‌ها هستم و حرف دلشان را می‌زنم، البته نه اینکه چیزی را که می‌گوییم آن‌ها نمی‌دانند. چون نظام سیاسی ایران، نظام جمهوری اسلامی است؛ جمهوریّت این نظام به حضور مردم وابسته است و اسلامیّت این نظام به ولایت فقیه. لذا این دو بال همیشه مردم را در اوج و سر‌افرازی نگه داشته است. حضور مردم در انتخابات هم نشانه وفاداری به امام است، هم نشانه وفاداری به شهدا. هم نشانۀ بصیرت است و هم اعلان حیات و زندگی انقلابی. هم مقابلۀ با شرارت دشمن است، هم زمینه سازی برای امنیت داخلی و هم دلگرم کردن مسؤولین دولتی که بعد از انتخابات پیش می‌آید. هر قدر آراء بیشتر باشد پشتوانۀ قوی‌تر و اعتبار بیشتری در داخل و خارج خواهد داشت.

به علاوه بحمدلله همان طور که عرض کردیم یکی از مناسبت‌ها، دوازده فروردین است که جزءِ ایام الله است. علت ایام الله بودنش این است که در هیچ انقلابی سابقه ندارد بعد از پیروزی در انقلاب و در حالی که هنوز پنجاه روز از عمر آن پیروزی نگذشته، اصل نظام را به رفراندم بگذارند و مردم را سهیم کنند. صاحبان اصلی انقلاب را به حساب بیاورند و بگویند: شما در اصل نظام خودتان نظر بدهید که چه نظامی را دوست دارید.

در آنجا هم حضرت امام هم با اعتماد به فطرت، ایمان، اصالت و ریشه داری اعتقادات مردم هیچ دغدغه‌ای ندارد. اعتماد مردم هم به رهبر، مرجع تقلید و قطب انقلابشان بسیار تنگاتنگ است. نهضت آزادی، جبهۀ ملی، منافقین و بعضی روشن فکر‌ان وابسته به خارج با جمهوری اسلامی موافق نبودند؛ ولی امام بدون اینکه هیچ تحمیلی بکند؛ نظر خودشان را فرمودند: جمهوری اسلامی. نه یک کلمه کم و نه یک کلمه اضافه. وقتی مردم پای صندوق‌ها آمدند؛مشخص شد که کمی بیش از نود و هشت درصد؛ یعنی تقریباً صد درصد مردم آمده اند پای صندوق‌ها و به همان جمله‌ای که امام فرموده بودند – نه یک کلمه کم و نه یک کلمه اضافه – رای داده بودند.

من به فضل الهی با تجربۀ سی و چهار سالۀ انقلاب، با همۀ وجودم اعتقاد و ایمان دارم که مردم همان اعتمادی را که آن روز به امام داشتند؛ امروز و برای همیشه نسبت به ولی فقیه زمانشان حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای دارند. این روحیۀ مذهبی اقتضا می‌کند که از فتوای مرجع و رهبرشان تبعیت بکنند و تبعیت هم خواهند کرد.

 یک سخن هم با کاندیدا‌ها داریم و آن اینکه کاندیدا‌ها رضای خدا را در نظر بگیرند. یکی از افرادی که می‌خواست کاندیدا بشود با ما مشورت کرد. گفتم ببین منبع الکفایت وجود دارد یا نه. ببین امکانات تبلیغاتی را از کجا می‌خواهی فراهم کنی؟ پول حلال آن‌قدر داری که تبلیغ کنی؟ ببین که آیا اگر این کار را کردی و این مسؤولیت را به دوش گرفتی، این امانت را سالم می‌توانی به مقصد برسانی؟

 کمی وجداناً تأمل کرد و گفت: در هر سه مسأله جای تأمّل است و کنار کشید و نیامد.هرچند در جامعه فرد موجّهی است و اگر می‌آمد؛ قطعاً عده‌ای به ایشان رأی می دادند.

حالا کاندیداها هم خودشان بین خود و خدا حساب باز کنند ببینند که آیا تشنۀ قدرت‌اند یا عاشق خدمت. اگر عاشق خدمت هستند؛ خوشا به حالشان و اگر تشنۀ قدرت هستند؛ وای به حالشان! این امر هم وزر و وبال دنیا است، هم خسارت آخرت است. آن‌هایی هم که احساس تکلیف کردند و آمدند باز بین خود و خدا محاسباتی داشته باشند، جمع بندی کنند، با کسانی که می‌دانند شرایط بهتری دارند و از حد نصاب بالاتری برخوردارند، بروند ائتلاف بکنند تا تمرکز بیشتری را به جامعه نشان بدهند.

نکته دیگر،رعایت اخلاق است. هم خود نامزد‌ها و هم طرفدارانشان. در قرآن کریم دارد که: “وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ الله فَیَسُبُّوا الله عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ” الأنعام؛ ۱۰۸ آن‌هایی که بت‌پرستند به آن‌ها بد نگویید،آن‌ها هم به خدایان شما بد می‌گویند. چرا آدم افراد را با ناسزا و فحش بدرقه بکند؟ کاندیداها اجازه ندهند طرفدارانشان به کسی بد بگویند. باز آیۀ کریمه دارد: “إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَهُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‏”  النور؛ ۱۹

 حالا کسانی نقطه ضعف‌هایی هم دارند.درست نیست کسی این‌ها را جمع کند و پرونده‌شان را نزد عموم افشا کند تا آن فرد بی حیثیت و بی اعتبار شود و خودش بالا برود.چنین فردی در واقع خرد کردن دیگران را مقدمۀ رشد خودش قرار می‌دهد. شخصیت افراد را زیر پا می‌گذارد تا خودش بالا برود.

این نهایت بی وجدانی، نامردمی و دور بودن از اخلاق است که انسان نقطه ضعف‌های افراد را در گوشه و کنار پیدا کند و نگه دارد برای یک روز مبادا که بخواهد با بد کردن دیگران برای خودش عرصه را باز کند.قرآن کریم می‌فرماید:“ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلیمٍ”‏ الانشقاق؛۲۴ بی اعتماد کردن مردم نسبت به یک دیگر، مردم نسبت به مسؤولین و مسؤولین نسبت به مردم، جزو گناهانی است که قرآن کریم وعدۀ عذاب به آن داده است.

نکته آخر، آمدن سال جدید است که صلۀ رحم، کمک به مستمندان، هدیه، عیدی، دید و بازدید، زیارت عتبات عالیات، زیارت حضرت ابی الحسن، علی بن موسی الرضا علیه السلام ، زیارت حضرت شاه چراغ علیهم السلام را به دنبال دارد. این‌ از برکات حلول این سال جدید است که مردم ما اول سالشان را با عبادت‌ها، با عواطف، با اخلاق، با آشتی‌ها و با تجدید ارتباطات، به فضل الهی برقرار می کنند. امیدواریم سال جدید سال مبارکی باشد و ضیافت حضرت زهرا سلام الله علیها نیز برای آحاد مردم ما ضیافت گوارایی باشد.