قتل عثمان از جمله مسائل مهم تاریخی بوده که حوادث مختلفی را موجب شد؛ از جمله دو جنگ در زمان خلافت امام علی(ع) که به بهانه ریخته شدن خون عثمان بوده است. علاوه بر این، موضع افراد مختلف پیرامون عثمان نیز بحث‌های زیادی را به وجود آورد. بسیاری از افراد مخالف عثمان به صورت مستقیم در قتل او شرکت نداشته‌اند، اما راضی به این امر بوده و قبل و بعد از قتل بر مخالفت و یا قتل عثمان، تأکید می‌کردند.
برخی از افراد نیز تا مرگ عثمان فریاد کشتن او را سر می‌دادند، اما پس از عثمان پرچم خون‌خواهی او را بلند کرده و با پیراهن خونین عثمان، به دنبال منافع خود رفتند و سبب شکل‌گیری جنگ‌هایی شدند.
عایشه که همسر پیامبر اکرم(ص) بود و حرف‌های او در میان عموم مردم پخش می‌شد و تا حدودی تأثیر داشت. بنابر منابع تاریخی، تا زمان مرگ عثمان، علیه او صحبت می‌کرده و مردم را برضدش تحریک می‌کرد، ولی پس از قتل عثمان و به حکومت رسیدن امام علی(ع) فریاد خون‌خواهی عثمان سر داد. در ذیل به بررسی این دو امر می‌پردازیم:
۱ – جمله معروف عایشه: «اقتلوا نعثلا فقد کفر»(او نعثل را جهت تحقیر به عثمان می‌گفت) از جملات معروفی است که در منابع اهل سنت نقل شده است:
«هنگام محاصره عثمان، عائشه به مکه مسافرت کرد و بعد از آن از مکه خارج شد و مدینه را قصد کرد؛ چون به محل سرف‏ رسید مردى از بنى لیث خویشان مادرش که عبید بن ابى سلمه نام داشت و مادرش ام کلاب بود او را دید. عایشه به او گفت چه خبر دارى؟. گفت: عثمان کشته شد و مردم هشت روز [بدون خلیفه] ماندند. عایشه پرسید بعد از آن، چه شد؟ گفت: مردم به اتفاق با على بیعت کردند. گفت اى کاش! آن بر این فرود مى‏آمد. سپس گفت: مرا به مکه برگردانید. او را به مکه بردند در حالی‌که می‌گفت به خدا عثمان مظلوم کشته شده. به خدا من به خون‌خواهى او قیام خواهم کرد. آن مرد گفت چرا و براى چه؟ به خدا سوگند نخستین کسى که با عثمان مخالفت و ستیز کرد تو بودى.
تو همیشه می‏گفتى: نعثل (عثمان) را بکشید او کافر شده. گفت: مردم از او توبه خواستند و او توبه کرد و بعد از توبه او را کشتند. من گفتم و آنها گفتند و گفته آخر من بهتر از اول است‏».[۱] بنابر این، عایشه چنین جمله‌ای گفته بود و از دعوت کنندگان به قتل عثمان بود و بر انتساب این جمله به خود هیچ انکاری نداشت.
همچنین این داستان در منابع شیعه نیز نقل شده است.[۲]

۲ – مخالفت عایشه با امیر المؤمنین علی(ع) از مسلّمات تاریخی بوده و او به همراه طلحه و زبیر به بهانه انتقام عثمان به جنگ امام رفته و جنگ جمل را به وجود آوردند[۳] و این‌گونه، یکی از مخالفان سرسخت عثمان تبدیل به خون‌خواه عثمان گردید.

 

منبع: اسلام کوئست

پی نوشت ها

[۱]. «ثمّ خرجت من مکّه ترید المدینه. فلمّا کانت بسرف لقیها رجل من أخوالها من بنی لیث یقال له عبید بن أبی سلمه، و هو ابن أم کلاب، فقالت له: مهیم؟ قال: قتل عثمان و بقوا ثمانیا. قالت: ثمّ صنعوا ما ذا؟ قال: اجتمعوا على بیعه علیّ. فقالت: لیت هذه انطبقت على هذه إن تمّ الأمر لصاحبک! ردونی ردونی! فانصرفت إلى مکّه و هی تقول: قتل و الله عثمان مظلوما، و الله لأطلبن بدمه! فقال لها: و لم؟ و الله إن أوّل من أمال حرفه لأنت، و لقد کنت تقولین: اقتلوا نعثلا فقد کفر. قالت: إنّهم استتابوه ثمّ قتلوه، و قد قلت و قالوا، و قولی الأخیر خیر من قولی الأول‏ …»؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج ۳، ص ۲۰۶، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج ۴، ص ۴۵۹، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.

[۲]. ابن الطقطقی، محمد بن علی بن طباطبا، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدول الاسلامیه، تحقیق، محمد مایو، عبد القادر، ص ۹۰، بیروت، دار القلم العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق، شیری، علی، ج ۲، ص ۹۰، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۱۱ق.

[۳]. برای نمونه ر.ک: بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج ۲، ص ۲۲۲، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج ۷، ص ۲۳۰، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷ق.