با توجه به این که همواره انبیای گذشته،نبی بعد از خود را به مردم عصر خود بشارت می دادند نگارنده در این مقاله درصدد بررسی این مدعای سلفیه است که می گویند پیامبر اسلام اولا رابطه ی وجودی اش با امتش کاملا قطع است و اعتنایی به دعاها و توسل های آنان ندارد.ثانیا کسی را برای حراست از دینش برای مردم منصوب نکرده و در این رابطه نسبت به مردم بعد از خودش مسوولیتی نداشته است.درحالی که امامیه معتقد است رسول گرامی اسلام(ص)دعاها و درودهای امتش را می شنود و پاسخ می گوید و اوصیای بعد از خود را به مردم معرفی کرده است.