در مورد استفاده از انواع نعمت ها و زینت های دنیوی، دین اسلام مانند تمام موارد، حدّ اعتدال را انتخاب کرده است، نه مانند بعضی که می پندارند استفاده از زینت ها و تجملات هر چند به صورت معتدل باشد، مخالف زهد و پارسایی است و نه مانند تجمل پرستانی که غرق در زینت و تجمل می شوند، و دست به هرگونه عمل نادرستی برای رسیدن به آن می زنند. اما باید دانست امکانات و نعمت‏هاى داده شده به انسان، وسیله آزمون و امتحان[۱] او از جانب خداوند است. پس اگر استفاده از نعمت های دنیایی، سبب غفلت از خدا و آخرت نشود و مانع رشد و کمال انسانی نباشد و در جهت تقرّب به خدای متعال باشد، اشکالی ندارد. در این صورت؛ همین نعمت دنیوی، نعمت های اخروی را برای او به دنبال خواهد داشت. و در امتحان الهی پیروز و سربلند شده است، ولی اگر همین نعمت ها برای او هدف قرار گیرد، جز شکست و پشیمانی چیزی به همراه نخواهد داشت.
در این جا به ذکر چند نمونه از آیات مربوط به استفاده انسان از زینت ها و نعمت های خداوندی بسنده می شود:
۱ – «از روزی هاى الهى بخورید و بیاشامید! و در زمین فساد نکنید!».[۲] یعنی بهره گیرى از نعمت هاى الهى، نباید زمینه ساز فساد باشد.
۲ – «اى مردم! از آنچه در زمین است، حلال و پاکیزه بخورید! و از گام هاى شیطان، پیروى نکنید! چه این که او، دشمن آشکار شماست!».[۳] این آیه شریفه، همه مردم را مورد خطاب قرار داده و آنان  را به امرى فطرى رهبرى نموده است بدین معنا که آنچه در صحنه پهناور جهان در دسترس شما قرار گرفته پاک و حلال است مشروط بر این که جانب میانه روى را حفظ کنید و هرگز از طریقه عقل و فطرت تخطى ننمایید و در این مورد هرگز نباید از وسوسه هاى شیطان پیروى کرد؛ زیرا نیرنگ هاى شیطانى معمولاً از طریق تمایلات خودنمایى می کند و از این راه انسان را از پیروى عقل به دور می دارد.[۴]
۳ – «بگو: چه کسى زینت هاى الهى را که براى بندگان خود آفریده، و روزی هاى پاکیزه را حرام کرده است؟! بگو: اینها در زندگى دنیا، براى کسانى است که ایمان آورده اند (اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند ولى) در قیامت، خالص (براى مؤمنان) خواهد بود. این گونه آیات (خود) را براى کسانى که آگاهند، شرح می دهیم!».[۵]
۴ – «مال و فرزند، زینت زندگى دنیاست و باقیات صالحات [ارزش هاى پایدار و شایسته‏] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش تر است».[۶]
۵ – «ما آنچه را روى زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می کنند».[۷]
۶ – «او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه هاى آن راه بروید و از روزی هاى خداوند بخورید و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست».[۸]
خلاصه؛ جهانى که پر از زرق و برق است که هر گوشه اى از آن دل می برد، دیدگان را به خود مشغول می دارد، و انگیزه هاى مختلف را در درون آدمى بیدار می کند، تا در کشاکش این انگیزه ها و درخشش این زرق و برق ها و چهره هاى دل انگیز و دلربا، انسان بر کرسى آزمایش قرار گیرد و میزان قدرت ایمان و نیروى اراده و معنویت و فضیلت خود را به نمایش بگذارد. این هشدارى است به همه انسان ها و همه مسلمان ها که در این میدان آزمایش الهى فریب زرق و برق ها را نخورند. و به جای آن که به این مظاهر فریبنده دلبستگى پیدا کنند به حسن عمل بیندیشند.[۹]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. ر.ک: نمایه های «غرض از امتحانات الاهى»، سؤال ۱۰۷؛ «راه های آزمایش انسان از دیدگاه قرآن»، سؤال ۴۱۵۷.

[۲]. بقره، ۶۰.

[۳].  بقره، ۱۶۸.

[۴]. حسینى همدانى، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج ۲، ص ۸۰،  کتابفروشى لطفى، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.

[۵]. اعراف، ۳۲.

[۶]. کهف، ۴۶.

[۷]. کهف، ۷.

[۸]. ملک، ۱۵.

[۹]. مکارم شیرازى ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۴۹ – ۳۵۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.