قسمت هفتم

آیا بسیاری از اصحاب کافر و زندیق هستند؟

با توجه به مقدماتی که در زیر ذکر خواهد شد، این پرسش اساسی به ذهن خطور می کند: «آیا بسیاری از اشخاصی که آنها را صحابه می نامیم، کافر، زندیق و اهل آتش هستند؟!»

۱ – مقدمه اول:

بیشتر علمای مدرسه ی سلفی معتقدند: «هر کس یکی از اصحاب پیغمبر را سبّ یا تنقیص کند، کافر و زندیق است.» اصابۀ، ج۲، ص۲۴٫

 ۲ – مقدمه دوم:

به یقین می دانیم، علی بن ابی طالب علیه السلام یکی از اصحاب نامی و مشهور پیغمبر صلی ‌الله ‌و ‌علیه و ‌آله است و هیچ کس منکر این حقیقت آشکار نیست؛ و تمامی کتب معتبر در این خصوص چون «الاستیعاب فی أسماء الاصحاب» نوشته ابن عبد البر؛ «أسد الغابۀ فی معرفۀ الصحابۀ» نوشته ابن اثیر؛ «الإصابۀ فی تمییز الصحابۀ» نوشته ابن حجر عسقلانی؛ به این حقیقت اذعان دارند و نام وی را در فهرست صحابه ذکر کرده اند: (اسدالغابه، ج۴، باب عین ولام، صحابی ۳۷۸۹، ص ۸۷٫ / الاصابۀ، ج۷، حرف عین-قسم اول، صحابی ۵۷۱۴، ص ۲۷۵٫ / الاستیعاب، جلد سوم، حرف عین-باب علی، صحابی ۱۸۵۵٫)

حتی ابن اثیر و ابن حجر عسقلانی اعتراف کرده اند مشهور بین علما، این است که علی بن ابی طالب علیه السلام اولین مردی است که اسلام آورد: (اسدالغابه، ج۴، باب عین ولام، صحابی ۳۷۸۹، ص ۸۸٫ / الاصابۀ، ج۷، حرف عین-قسم اول، صحابی ۵۷۱۴، ص ۲۷۵٫)

۳ – مقدمه سوم: سب کثیری از اصحاب نسبت به حضرت علی بن ابی طالب علیه افضل الصلاه والسلام

ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنۀ فی نقض کلام الشیعه» می گوید: «وقد عُلم، قدح کثیر من الصحابه فی علی.» یعنی؛ بدان کثیری از اصحاب، علی بن ابی طالب علیه السلام را سبّ و ذم کرده اند. [منهاج السنۀ، ج۷، ص۱۴۷٫]

نتیجه:

نتیجه ی واضح این سه مقدمه این است که بسیاری از اصحاب کافر و زندیق هستند و صلاحیت الگو قرار گرفتن و توضیح دادن قرآن و سنت را ندارند. اما متاسفانه می دانیم هیچ یک از علمای اهل سنت سلفی، نه تنها قائل به این نتیجه واضح نیستند، بلکه همه صحابه را تقدیس می کنند و این یکی از تناقضات آشکار در سخنان علمای مدرسه سلفی است.

روشن است علی بن ابی طالب علیه السلام یکی از اصحاب نزدیک پیغمبر صلی ‌الله ‌و ‌علیه و ‌آله ، پسرعم، داماد و برادر اوست. وی از سرشناسان مهاجرین و خلیفه چهارم مسلمانان می باشد. وقتی انسانی پیدا می شود و چنین صحابه سرشناسی را سبّ، لعن، و جسارت می کند، به او بغض می ورزد، علیه او قیام می کند، بیعت می شکند، شورش می کند – باز هم می گویید این انسان نیز از صحابه است؟ می گویید هم علی و هم دشمنانش از اصحاب پیغمبرند؟ آیا خود نگفتید: «هر کس یکی از اصحاب پیغمبر را سبّ یا تنقیص کند، کافر و زندیق است»؟ پس چرا نسبت به سبّ علی بن ابی طالب علیه السلام ساکت می نشینید؟ چرا از او دفاع نمی کنید؟ چرا بین او و سایر خلفاء فرق می گذارید؟ بنابر چه توجیهی به قدح و سب این دسته از صحابه توجه نمی شود؟! چرا با وجود اینکه فعل «سب کردن» را در حق علی بن ابی طالب علیه السلام انجام داده اند، باز هم ایشان را صحابه می نامند؟

آیا این انصاف است؟ آیا سکوت عالمان جایز است؟ آیا چنین عالمانی که نان را به نرخ روز می خورند، صلاحیت پیروی دارند؟ آیا بی انصافی در دین اسلام زشت و قبیح نیست؟ پس چرا نسبت به علی بن ابی طالب علیه السلام جانب انصاف را رعایت نمی کنید؟ چرا از حق او دفاع نمی کنید؟