از امام صادق (ع) روایت شده که فرمودند:

«هر کسی که دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده است یا نه، ببیند که آیا نمازش او را از فحشا و منکر باز می‌دارد یا نه؟! پس به آن اندازه که بازداشته است، از آن پذیرفته شده است.»…

این همان حقیقتی است که گریزی از آن نیست. زیرا قرآن بر ثبوت این خاصیّت برای نماز سخن گفته است. پس نمازی که این خاصیّت را نداشته باشد، و تنها صورتی از نماز باشد، بی‌تردید عملی برآمده از نفاق و دوروئی کامل است.

زیرا اگر اندکی از روح نماز در آن باشد، به همان اندازه در بازداشتن از فحشا اثر می‌گذارد. پس آنچه که در آن اندک تأثیری یافت نشود، معلوم می‌شود که چیزی از روح و جان نماز در آن نبوده است. و عملی که چیزی از حقیقت نماز –حتّی جزوی اندک- نداشته باشد، از محض نفاق است و نفاق بی‌تردید، دور کننده است.

 منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۳۸