سیّدبن طاووس از امام صادق (ع) روایت می‌کند که فرمود:

از پدرم شنیدم چون حسین (ع) و عمر سعد رویاروی شدند و جنگ درگرفت، خداوند نصرت و یاری خود را فرستاد، آن‌چنان که بالای سر امام بال و پر گشود. آن‌گاه امام مخیّر شد که بر دشمنانش پیروز شود یا به دیدار خدا رود. امام، دیدار خدا را برگزید.

قال السّیّد بن طاووس:

فَرُوِیَ عَنْ مَوْلَانَا الصَّادِقِ(ع) أَنَّهُ قَالَ: سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ: لَمَّا الْتَقَى الْحُسَیْنُ (ع) وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ قَامَتِ الْحَرْبُ علی ساق، أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى‏ النَّصْرَ حَتَّى رَفْرَفَ عَلَى رَأْسِ الْحُسَیْنِ (ع) ثُمَّ خُیِّرَ بَیْنَ النَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِهِ وَ بَیْنَ لِقَاءِ اللَّهِ فَاخْتَارَ لِقَاءَ اللَّهِ.

رَوَاهَا أَبُو طَاهِرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ النَّرْسِیُّ فِی کِتَابِ مَعَالِمِ الدِّینِ.[۱]

[۱]– اللهوف: ۱۵۸٫