اگر این آیه برای دیگران تئوری و تاریخ است، برایِ ما تجربه است، إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا این‌ها ایمان‌شان ایمانِ ریشه‌دار است، «ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا»[۱] رفاه رکود می‌آورد، لذا هر وقت خدای متعال ببیند که ما در حالِ غافل شدن هستیم و در حالِ گُم کردنِ خط هستیم، مشکلی برای ما ایجاد می‌کند که ما قیام کنیم و در سنگر بنشینیم، خودمان را جبهه‌ای ببینیم، جان به کف بگیریم، برای شهادت آماده بشویم، آن چیزی که انسان را با ارزش می‌کند، همین یقین است، این است که انسان در فراز و نشیب‌ها گرفتارِ تردید نشود، راهِ حق چه طرفدار داشته باشد و چه طرفدار نداشته باشد، چه با خطر مواجه شود و چه خطری در راه نباشد، مؤمن در همه‌ی رخدادها و حوادث یک آرامشی دارد. «هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَهَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ»[۲] نتیجه‌ی این یقین و عدمِ تردید در راهِ حق، آن سکون و آرامشِ باطنی است که خدای متعال آرامش و اطمینان را به پیغمبرِ خود صلی الله علیه و آله و سلم و به مؤمنین نازل می‌کند. اگر کسی زیرِ پرچمِ ایمان باشد، اگر کسی سرِ سفره‌ی ایمان باشد، اگر کسی در پناهِ ایمان باشد، در هیچ حادثه‌ای نمی‌لغزد و نمی‌لرزد و نمی‌ترسد و فرار نمی‌کند و عقب نمی‌نشیند، ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا این به تردید نیفتادن و محکم ایستادن و مسیرِ خود را حق دیدن، در فراز و نشیب‌ها شاخصه‌ی ایمان است. وگرنه ایمان نیست، لافِ ایمان است، ادعایِ ایمان است، واقعیّتِ ایمان نیست، خدای متعال کلمه‌ی إِنَّمَا را آورده است، إِنَّمَا یعنی فقط، مؤمنِ کامل فقط این‌ها هستند.
ایمان و عدمِ تردید در حوادث و رخدادها و خطرها و فتنه‌ها و جنگ‌ها و هجوم‌ها و تحریم‌ها و مضیقه‌ها و گرانی‌ها و نفوذِ منافقین و مردم آزاری‌ها… مؤمن خیلی محکم در مسیرِ خود استوار می‌ماند. اما غیر از مؤمن نمی‌تواند و به تردید می‌افتند و می‌گوید ما اصلاً بیخود انقلاب کردیم، در اساس نباید انقلاب می‌کردیم، هزار مدل ابهام در ذهنِ او پیش می‌آید، ایمانِ او از ابتدا ایمان نبوده است، خدای متعال امتحان می‌کند تا مؤمنِ واقعی را از مدّعیانِ ایمان جدا کند.
[۱] سوره مبارکه ابراهیم، آیات ۲۴ و ۲۵ (أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ)
[۲] سوره مبارکه فتح، آیه ۴ (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَهَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ ۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا)
پاسخ دهید