خداوند متعال از مادر که مَثَلِ عاطفه و محبّت است، محبّتِ مادر به فرزند بالاترین محبّتی است که ما سراغ داریم، همانطور که اگر فرزندِ مادری خلاف کند و با او نامهربانی کند او را بیرون می‌کند، همینکه ببیند کمی گذشت و خبری از بچه نشده است به دنبالِ او می‌آید، اگر دید از خانه دور شده است بیچاره می‌شود، از این و آن سراغِ فرزندِ خود را می‌گیرد. خدای متعال فرموده است: این‌هایی که به ما پشت کرده‌اند اگر خبر داشتند که من چطور چشم به راهِ این‌ها هستم و مشتاق هستم که این‌ها بیایند از شدّتِ شوق می‌مردند. «امام» مظهرِ رحمتِ خدای متعال است، لذا با اینکه حضرت رسماً «عنوان بصری» را راه ندادند، ولی امام را فهمیده است که… این درگه ما درگه نومیدی نیست، ما نباید خودمان را از این برخورد مأیوس بدانیم، ما مکلّف هستیم که استقامت به خرج بدهیم، نسبت به خلأها و کسری‌هایی که بوجود آوردیم به لطفِ خدای متعال امیدوار باشیم که ما می‌توانیم، با اینکه خیلی دیر شده است باز هم ما می‌توانیم، با اینکه زیان و خسارت وحشتناک شده است باز هم ما می‌توانیم، «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»[۱]…
اگر لاتقنطوا دستم نگیرد مو از یاویلنا اندیش دیرم[۲]
خودِ خدای متعال فرموده است: «لا تَقنَطوا»؛ عدمِ یأس چه نشانه‌ای دارد؟ اولین نشانه‌ی امید «حرکت» است.
[۱] سوره مبارکه زمر، آیه ۵۳
[۲] دو بیتی‌های باباطاهر
پاسخ دهید