«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏».[۱]

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصَّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِین طَبِیبِنَا حَبِیبِنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِم مُحَمَّدٍ و آلِهِ الأطْهَرینَ سِیَّمَا مَولَانَا بَقیَّهَ اللهِ فِی العَالَمینَ أَرْوَاحُنَا فِدَاهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ رِضَاهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ»[۲].

وجود و عدم وجود تقوا و اثرات آن

شما خداجویان، خوبان، بزرگان و بزرگواران را و نفس ضعیف خود را به تقوای الهی توصیه می‌کنم. تقوا، همان مراقبه است. زندگی انسان، تحت نظارت دین انسان باشد، تحت کنترل عقل باشد. کسانی که در زندگی حساب و کتاب ندارند، هر چیزی که به زبان آن‌ها آمد، می‌گویند، تقوای این انسان‌ها ضعیف است، ایمان آن‌ها ضعیف است «الْمُؤْمِنُ مُلْجَمٌ»[۳] زبان مؤمن، بدون قید رها نیست. مؤمن با زبان خود ظلم نمی‌کند، اعضای خانواده را با زبان نمی‌رنجاند. جوان مؤمن با زبان خود، حرمت پدر، مادر و ارحام خود را زیر سؤال نمی‌برد. زبان مؤمن در اختیار دین او است. با زبان خدا را راضی می‌کند. چشم مؤمن، بی‌قید رها نیست، هرزه نیست. چشم، جاسوس دل است. چشم، شکار پیدا می‌کند و دل به دنبال شکار می‌رود. به همین دلیل است که این زبان و چشم، دو مرکز کنترل دقیق خداجویان است. هم در گفتار خود اوّل فکر می‌کنند که می‌خواهم چه بگویم و چرا می‌خواهم بگویم؟ اگر دیدم خدا ناراضی است، نمی‌گویم، اگر دیدم مضرّ است، نمی‌گویم، اگر دیدم خلاف ارزش‌های انسانی است، سکوت می‌کنم. اگر زبان درست شد، دل نیز درست می‌شود. به همین دلیل است که قرآن کریم فرمود: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً * یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ‏»[۴] اگر شما تقوا داشتید، آن کلّیت و عمومیت دارد.

مسئله‌ی زبان، به دلیل اهمّیّتی که دارد، ذکر خاصّ بعد العام است. فرمود: «قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً» است. مواظب باشید که با زبان خود، آتش به پا نکنید. آتش‌افروزی زبان، بسیار خطرناک است که اگر شما تقوا در زندگی و تقوا در گفتار داشتید، خدا دو وعده به شما داده است؛ یکی این است که خدا گذشته‌های شما را می‌بخشد. از حالا در ماه پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم تصمیم بگیریم دروغ نگوییم، غیبت نکنیم، شایعات را منتشر نکنیم، کسی را تحقیر نکنیم، نیش زبان را در مورد همه کس کنار بگذاریم، زبان بدون نیش داشته باشیم، گل بی‌خار باشیم، خدای متعال در این ماه، گذشته‌های ما را می‌بخشد، «یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ» خدا شما را نسبت به بقیه در مسیر خاصّ هدایت خود قرار می‌دهد، رفتار شما را اصلاح و درست می‌کند. زبان، نقش بسیاری دارد.

دیگری، چشم است؛ «قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ … * وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ»[۵] به مردها بگویید چشم‌های خود را می‌پوشانند، به بانوان هم بگویید. همین‌قدر تذکّر بدهید،آن‌ها خدای خود را، مالک خود، رازق خود را (ناراضی کنند) ما نباید آن کسی که سرنوشت ما به دست او است از خود ناراضی کنیم لذا روی وجود نازنین پیامبر ما، محمّد مصطفی صلّی الله علیه و آله و سلّم…

بر حسب نقل امام جعفر صادق (علیه السّلام) فرمودند: «غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ تَرَوْنَ الْعَجَائِبَ»[۶] چشم‌های خودتان را تحت مراقبت قرار بدهید. به کسی چشم غرّه نروید، در برابر ضعیف با نگاه تند خود او را مرعوب نکنید، با نگاه توأم با بی‌اعتنایی پدر و مادر خود را بی‌ارزش نکنید، به نوامیس مردم، به اسرار مردم، به اموری که حق ندارید نگاه کنید نگاه نکنید، تضمینی است، «تَرَوْنَ الْعَجَائِبَ» اگر چشم شما به محرّمات خیره نشود، پس پرده عجایبی است، خدا پرده‌ی دل شما را کنار می‌زند و شگفتی‌هایی را می‌بینید که برای شما عجیب خواهد بود و تصوّر من این است که یکی از شگفتی‌هایی که همه آرزو داریم، جمال امام زمان ما عجّل الله فرجه است. اگر چشم‌پاک بودیم، اگر زبان‌پاک بودیم، اگر دل‌‌پاک بودیم، اگر دست‌پاک بودیم، اگر پاکدامن بودیم إن‌شاءالله خدا این شگفتی عالم خلقت را به ما ارائه می‌کند.

توضیحی در باب آیه‌ی «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ»

ما در خطبه‌ی اوّل در محضر شما مهمانان عزیز خدا بر سر سفره‌ی آیات کریمه‌ی سوره‌ی حمد بودیم، «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ» بحث در مورد این بود که چرا نمی‌گوییم خدای متعال این‌طور دستور العمل صادر نکرده است که نمازگزار بگوید «إیّاکَ أعبُد و إیّاکَ أستَعین» چرا می‌گوییم «نَعْبُدُ» نمی‌گوییم: «من عبادت می‌کنم»، می‌گویم: «ما عبادت می‌کنیم». نمی‌گویم: «من کمک می‌خواهم، فقط از تو کمک می‌خواهم»، می‌گوییم: «ما از تو کمک می‌خواهیم». وجوهی را به سمع مبارک شما رساندیم.

وجه دیگری که إن‌شاءالله به فراز بعد در خطبه‌های بعد به شرط عمر بپردازیم این است که انسان گرفتاری‌هایی داردف صلاحیت یا شایستگی در خود نمی‌بیند، من کجا و محضر خدا کجا؟ بدی‌های انسان، آدم را خجل می‌کند از این‌که آدم از خدا چیزی بخواهد. آدم گناهکار، آدمی که پرونده دارد، آدمی که آبرو ندارد، پیش کسی که می‌داند او چه کارهایی انجام داده است، خجالت می‌کشد که برود و بگوید: به من نگاهی کن، به من کمکی بکن. این گناه، زبان آدم را لال می‌کند، آدم گناهکار، آدم آلوده زبان ندارد، «قَدْ أَخْرَسَ الْمَعَاصِی لِسَانِی»[۷] گناه من، زبان من را لال کرده است. ولی در جمع می‌آیم و همه می‌خواهند من به عنوان همه دست نیاز خود را باز می‌کنم و از خدا کمک می‌خواهم. یک اصطلاح در فقه وجود دارد به اسم تبعّض صفقه که اگر کسی معامله‌ای کرد و در این معامله، مبیع، مخلوط بود، خوب و بد در هم بود. اگر بخواهد معامله را به هم بزند نمی‌تواند بگوید من آن جنس‌های خوب را قبول دارم ولی باید جنس‌های بد خود را از من بگیری، این معامله یک‌جا است، یا همه‌ی آن مقبول است یا همه‌ی آن مردود است که اگر بخواهیم نیمی از آن را نگه داریم و طرف را مجبور کنیم نیمی دیگر از آن را بگیرد، این تبعّض صفقه است که فقهای ما این را روا نمی‌بینند. ما با خدا معامله می‌کنیم. ما خود را در جمع خوبان می‌بینیم، ما در حال عبادت خود را در کنار امام زمان خود عجّل الله فرجه می‌بینیم، ما و ملائکه‌ی معصوم که ما را همراهی می‌کنند همراه هستیم. اگر خود من تنها باشم، بدی‌های من، من را لال کرده است، نمی‌توانم بگویم امّا با خوبان یک‌جا می‌شویم و می‌گوییم خدایا، در هم بخر، خدایا جدا نکن، اگر بخواهی خوبان را قبول کنی من جا می‌مانم. می‌گویند مرحوم آقا سیّد مهدی قوام که رضوان خدا بر او باد عبور می‌کردند که دیدند یک چرخی که سابقاً میوه یا یخ روی چرخ‌ها می‌گذاشتند و به فروش می‌رساندند، میوه‌های او را آفتاب زده و خراب شده و خوب و بد در هم شده‌اند و وقتی مشتری‌ها نگاه می‌کنند از او نمی‌خرند. رفت و عبای خود را پهن کرد و گفت: همه‌ی میوه‌ها را می‌خرم. آن‌ها را خرید و داخل عبای خود ریخت ولی وقتی پول را داد، دست خود را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: خدایا، سیّد مهدی در هم خرید، تو هم در هم بخر. ما را کنار خوب‌ها ببین «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ».

امام حسین علیه السّلام الگوی ایستادگی در برابر ظلم

امروز روز میلاد مسعود خامس آل عبا است، سیّد ثقلین. امام حسین علیه السّلام محور انقلاب‌های توحیدی در عالم خلقت است، «مِن البَدوِ إلَی الخَتم» در عالم خلقت، قلب همه‌ی انبیاء برای امام حسین علیه السّلام تپیده است و اتّصال روحی و معنوی با سیّد الشّهداء علیه السّلام برقرار کرده‌اند. گواه آن، آیه‌ی کریمه‌ی «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ»[۸] این کلماتی که حضرت آدم علیه السّلام بعد از حجابی که بعد از هبوط برای او پیش آمد او صاحب حضور بود، او در محضر بود، او مقام عند ربّی داشت، او در درجه‌ی قرب بود امّا با نزدیک شدن به شجره‌ی منهیّه، گرفتار حجاب شد و این سوز حضرت آدم که سالیان سال، شب و روز اشک ریخت به دلیل فراقی بود که نسبت به خدا برای او پیش آمد.

«فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ»[۹] پدر امام حسین علیه السّلام علی صلوات الله علیه است. می‌گوید: فرض کن آتش جهنّم را تحمّل کردم امّا بدبختی جهنّمی این است که دیگر تو را ندارد! از تو دور شده، محجوب شده است. حضرت آدم علیه السّلام گرفتار حجاب شد و در اثر گریه‌هایی که در این فراق برای او پیش آمد، خدای متعال جبرئیل را فرستاد و به برکت این کلمات، «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ» این کلمات بر حسب روایات که هم برادران اهل سنّت در کتاب‌های خود آورده‌اند و هم در کتب روائی و حدیث ما می‌آمده است، این کلمات این بود: «إلَهی یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ الْإِحْسَانُ»[۱۰] ولی حضرت آدم علیه السّلام را… نام امام حسین علیه السّلام که نام عشق است، نام حب است، همه‌ی جاذبه‌های ممکنات در وجود حسین علیه السّلام است، حسین علیه السّلام اکسیر اعظم است، حسین علیه السّلام استکبارستیز است، ظالم‌ستیز است، حسین علیه السّلام افشاگر نفاق است، حسین علیه السّلام چشمه‌ی اخلاص است، حسین علیه السّلام خورشید عالم تاب عرفان است. حسین، مرکز دلربایی همه‌ی ممکنات است، از آدم علیه السّلام تا ولیّ عصر امام زمان ارواحنا و ارواح العالمین لتراب مقدّمه الفداء. وقتی نام مبارک امام حسین علیه السّلام با جبرئیل بر حضرت آدم القاء و تلقین شد، برای آدم علیه السّلام یک دگرگونی، یک تحوّل، یک انقلابی پیش آمد. معلوم می‌شود تمام انقلاب‌ها، انقلاب علیه نفس، انقلاب علیه هوس، انقلاب علیه زیاده‌خواهی، انقلاب علیه کم‌کاری، تنبلی، غفلت. در همه‌ی انقلاب‌ها پرچم به دست امام حسین علیه السّلام است، فرماندهی به دست امام حسین علیه السّلام است. در انقلاب‌ها علیه ظالمین و مستکبرین و مفسدین و جائرین و منافقین هم کشتی نجات امام حسین علیه السّلام حرف اوّل و آخر را می‌زند لذا انقلاب ما، انقلاب حسینی است و این تحوّلی که در عالم با انقلاب ما پیش آمده است و این اقتداری که مستضعفین پیدا کرده‌اند و این رعبی که برای دل آمریکا و همه‌ی اقمار آن، همه‌ی اذناب آن پیش آمده است، همه‌ی این‌ها زی پرچم امام حسین علیه السّلام است.

خدا را شکر که حسین زمان خود را خوب می‌شناسید و إن‌شاءالله به صاحب اصلی هم همین لبّیک را خواهید گفت. امروز، روز امید پر شکستگان و پر سوختگان است. فطرس با پرهای سوخته‌ی خود که زمینگیر بود، امروز نسیم وجود امام حسین علیه السّلام او را دارای پر و بال کرد. ما هم دامن امام حسین علیه السّلام را می‌گیریم و إن‌شاءالله پر سوخته‌ی ما هم جبران می‌شود تا ما هم اهل عروج بشویم، اهل پرواز بشویم، ماه رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم است.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

شما عزیزان و خودم را به رعایت حریم خدا و حسّاسیت برای جذب رضای خدا به ترس از غضب خدا دعوت می‌کنم.

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ * مَلِکِ النَّاسِ * إِلهِ النَّاسِ * مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ * الَّذی یُوَسْوِسُ فی‏ صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ».

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ سَیِّدِ الأنبیَاءِ أبِی القَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صلِّ عَلَی سَیِّدِ الأوصیَاءِ أمیر المُؤمنینَ عَلیُّ بنُ أبی طالبٍ و صَلِّ عَلَی الحَسَنِ وَ الحُسَین سَیِّدَی شَبابِ أهلِ الجَنَّه وَ صَلِّ عَلَی فَاطِمَهُ سَیِّدهُ نِساءَ العَالَمینَ وَ صَلِّ عَلَی أئِمَّهِ الْمُسْلِمینَ عَلیِّ بْنِ الحُسَین وَ مُحمَّدِ بْنِ عَلیٍّ وَ جَعفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسَی وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ وَ عَلیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ وَ الْخَلَفِ الصَّالِحِ الْحُجَّهِ القَائِمِ حُجَجِکَ عَلَی عِبَادِکَ وَ أُمَنائِکَ فِی بِلَادِکَ بِهِم نَتَوَلَّی و مِنْ أعْدائِهِمْ نَتَبَرَّأ إلی اللهِ تَعَالَی وَ اللَّعنُ عَلَی أعْدائِهِمْ أجْمَعینَ».

«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ»[۱۱].

توصیه به رعایت تقوا

گناه، موجب گرفتاری و تنگی معیشت می‌شود. گناه، زندانی کردن روح است. گناه، ایجاد مانع رشد است. گناه، قساوت قلب است. گناه، نکبت است. مقابل گناه، تقوا است. تقوا، مقابله با همه‌ی گناهان جوارحی، جوانحی، فکری، اعتقادی است. گناه اعتقادی آن‌قدر خطرناک است «مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فی‏ یَوْمٍ عاصِفٍ»[۱۲] کسانی که کافر هستند، اعمال این‌ها مثل خاکستری است که تندباد بر آن می‌وزد و هیچ چیزی از آن نمی‌ماند. کافر در تمام عمر خود به فقرا خدمت کند، امّا اگر به خدا و رسول الله و به امامت و دوام رهبری آسمانی اعتقاد نداشته باشد خدا از او قبول نمی‌کند. «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ»[۱۳] به همین دلیل است که بزرگان ما در دوره‌های مختلف، نگران اعتقادات خود بودند و به امامان خود عرض عقیده می‌کردند که یکی از آن‌ها که از شاخص‌ترین آن‌ها است همین عالم بزرگوار، محدّث خبیر، ولیّ اولیاء الهی، مدال گرفته از امام زمان خود، مجتهد و مرجع تقلید، امامزاده‌ی واجب التّکریم، قبله‌ی اهل تهران، حضرت عبد العظیم حسنی سلام الله علیه است که در محضر امام هادی علیه السّلام… او عالم بود، مجتهد بود، محدِّث بود، چند امام را ملاقات کرده بود و جرعه‌هایی از چشمه‌های وجود غیبی ایشان نوشیده بود، مع ذلک نگران است که مبادا بمیرم و خللی در اعتقاد من باشد. لذا بر ما است که هم از نظر علمی اعتقادات خود را منطقی کنیم تا آسیبی بر اعتقادات ما وارد نشود و هم مواظب اعمال خود باشیم. «ثُمَّ کانَ عاقِبَهَ الَّذینَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ»[۱۴] گاهی یک گناه که «سُوای» باشد، «أفْعَلُ» و «تَفْعیل»، «سیِّئَه» می‌شود «سُوای» اگر یک گناه هم که از نظر ما خیلی مهم نیست ولی پیش خدا این گناه سنگین باشد، خدا در هدایت را به روی ما می‌بندد. تمام اعتقادات خود را انکار می‌کنیم و غارت‌زده به خانه‌ی قبر می‌رویم. لذا مهم‌ترین اصل در تقوا، حفظ اعتقادات ما است. به خصوص نسل جوان ما، برادران عزیز دانشجوی ما، برادر عزیز طلبه‌ی ما، این‌ها دقّت داشته باشند که علم تنها اعتقاد را نگه نمی‌دارد. علم با تقوا باید متحصّن بشود، باید در دژ تقوا قرار بگیرد و الّا علم هم با آلودگی دل، آلوده می‌شود. عالم سوء متعفّن است، کارهای او عفن است، جامعه را بد بو می‌کند، زندگی را خراب می‌کند. به همین دلیل است که تقوای اعتقادی، تقوای اخلاقی و تقوای عملی.

نگاهی به تحوّلات و مناسبت‌های هفته‌ی اخیر

مناسبت‌هایی که در این فرصت قابل ذکر است –اگر از آخر، یکی از مناسبت‌ها را شروع کنیم- مسئله‌ی حمله‌ی جنایتکارانه‌ی آمریکا، فرانسه و انگلیس به کشور مقاوم سوریه بود که بر خلاف موازین بین المللی، هر روز که بر عمر ننگین جهان سلطه می‌گذرد به دست خودشان چهره‌ی ناموزون وحشی خود را برای همه‌ی عالمیان پس پرده را نشان می‌دهند. این‌ها نه دین دارند، نه تمدّن دارند، نه قانون دارند، نه ملاحظه دارند، هیچ خطّ قرمزی ندارند، هیچ حیوانی این‌طور نیست. هر حیوانی غرائز محدودی دارد امّا این جهان سلطه هیچ حد و مرزی ندارد فقط منطق آن زور است و این برای مستضعفان درسی است که امام این درس را خوب داد و تا به امروز هم ملت پایبند آن بود. کسی که زور خدای او باشد باید در برابر او زور نشان داد. البتّه به تعبیر شهید مظلوم، استاد بزرگوار ما شهید آیت الله بهشتی، آمریکا عصبانی است و باید گفت: از این عصبانیت خود بمیر. از این‌که مقاومت بینی آن‌ها را به خاک سپرد، نقشه‌هایی که کشیده بودند با خلق داعش و بنا بود این قسمت از منطقه را به آتش بکشند و زیر یوغ خود ببرند، در همه‌ی اهداف خود شکست خوردند و بعد چند موشک انداختند که بگویند ما هم هستیم که هیچ حاصلی جز رسوایی و بی‌قانونی و بی‌دینی آن‌ها نداشت.

جنایت اسرائیل در فلسطین اشغالی از وقتی که این حرف غیر قانونی غیر عرفی غیر اخلاقی ترامپ که پایتخت اسرائیل را به بیت المقدّس منتقل کنند که اوّلین شخص هم خود این جنایتکار است، مثل عمر سعد که اوّلین تیر را به سمت خیمه‌ی امام حسین علیه السّلام پرتاب کرد، او هم اوّلین تیر را به قبله‌ی مسلمین می‌خواهد خودش پرت کند. تمام مردم فلسطین یکپارچه به پا خاستند. الحمدلله این نشانه‌ی قدرت است. گذشت آن زمانی که اسرائیل هر بلایی می‌خواست بر سر فلسطین بیاورد به راحتی این کار را انجام می‌داد. امروز با انقلاب ایران، همه‌ی مستضعفان جان دوباره گرفتند، در انقلاب خود ریشه‌دار هستند. این‌ها به پا خاستند ولی این رژیم کودک کش، مرتّب آدم می‌کشد، کودک می‌کشد. ما این جنایت‌ها را موجب تسریع در زوال این حکومت ننگین می‌دانیم و به ملّت عزیز فلسطین می‌گوییم که «وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّریقَهِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً»[۱۵] شما در مقاومت خودتان إن‌شاءالله ثابت قدم باشید، فرج نزدیک است. إن‌شاءالله جام پیروزی را خواهید نوشید و با وعده‌هایی که نایب امام زمان ما، رهبر عزیز ما داده‌اند إن‌شاءالله مسلمان‌ها در مسجد الاقصی نماز خواهند خواند، بدون اسرائیلی‌ها!

دیدار بسیار دل انگیز سربازان گمنام حضرت حجّت ارواحنا فداه با رهبر عزیزشان که در میان دیدارها کسانی که خدمت آقا هستند و این جلسات را دیده‌اند، گفتند از نظر معنویت، از نظر صفا، اخلاص، حال معنوی سابقه نداشت و این نشانه‌ی عنایت امام زمان ارواحنا فداه به این جمع است و مطالبی که مقام معظّم رهبری در جمع این بزرگواران مطرح کردند، آنچه برای همه‌ی ما مفید است، یک بخش از آن، بخش تخصّصی این عزیزان است که إن‌شاءالله آویزه‌ی گوش آن‌ها است و خطّ آن‌ها، جناح آن‌ها، جناح انقلاب است و جناح انقلاب، جناح تعبّد است و جناح تعبّد زیر پرچم ولایت است. آن موارد روشن است. امّا مسئله‌ی نفوذ را که حضرت آقا فرمودند: ما در میانه‌ی میدان یک جنگ بزرگ و پیچیده قرار داریم، روش‌هایی که دشمن در این جنگ به کار می‌برد و باید دقّت فراوان نسبت به آن داشته باشیم، در رأس آن مسئله‌ی نفوذ است. ما در این تریبون مقدّس، در سال‌های قبل گاهی در مورد مسئله‌ی نفوذ با شما بزرگواران گفتگو کردیم امّا هر مقدار مرور بشود چون نفاق، اسلام را به مصیبت‌هایی مبتلا کرده است که به این زودی‌های از این مصیبت‌ها خلاص نمی‌شویم. همه‌ی مردم و همه‌ی کسانی که کارشناس این معنا هستند باید دقّت داشته باشند که فریب نخورند، نفوذی‌های را بشناسند، کسانی که دلی با بیگانه دارند امّا در میان ما دم از خدمت می‌زنند آدم باید شاخص‌ها را به درستی از قرآن و روایات و تاریخ به دست بیاورد و بداند چه کسی نفوذی است و چه کسی مخلص و خودی و در خدمت دین و ولایت است.

یکی نفوذ و سرقت اطّلاعات است. باز این بازرسی‌هایی که این آقایان دارند تصوّر نکنید این‌ها بازرسی است. این‌ها سرقت اطّلاعات است، این‌ها خیانت است، این‌ها ایجاد خطر برای آینده است. دوم تغییر محاسبات تصمیم‌گیرنده‌ها است. این‌ها برای تصمیم‌گیرنده‌های کشوری و مقامات کشوری فضایی را به وجود می‌آورند، این‌ها خود را بین تسلیم و نابودی می‌بینند و تسلیم را بر نابودی ترجیح می‌دهند. این بسیار مهم است. تبلیغات دشمن، فضاسازی دشمن، با رفت و آمدهایی که می‌کنند، با افراد نفوذی که کنار در دفتر یک مسئول به عنوان دوست یک مسئول، به عنوان مشاور ارشد یک مسئول، مرتّب در گوش او مناسبت‌هایی را مطرح می‌کنند که او را از نظر محاسبات دچار اشتباه و خطا می‌کند.

سوم تغییر باورهای مردم است. این بسیار مهم است. این شبکه‌های مجازی که إن‌شاءالله عن قریبٍ ما شاهد آن خواهیم بود که ما مفتخر به این هستیم که خودمان شبکه درست کردیم، خودمان پیام‌رسان‌های داخلی داریم، اسرار ما پیش بیگانه نیست، ما خودکفا شدیم، ما به خود اتّکاء می‌کنیم، ما به خدا توکّل می‌کنیم. این تغییر باورهای مردم، مردم را به این باور برسانند که انقلاب برای شما کاری نکرده است. این کشورهایی که به آمریکا متّکی هستند هیچ کدام به جایی نرسیدن. حالا عربستان با این همه امکانات و پولی که دارد و به تعبیری قارون زمان ما است، ملاحظه می‌کنید رئیس جمهور آمریکا می‌گوید: رژیم عربستان گاو شیرده ما است. مادامی که شیر او را می‌دوشیم با او هستیم امّا وقتی دیگر شیر نمی‌دهد او را کنار می‌گذارند. آیا این عزّت است؟ این اقتدار است که یک حکومتی را، یک رژیمی را، یک قلدری را در حدّ یک حیوان مطرح کند. بیش از یک حیوان برای او ارزش قائل نیست مع ذلک مرتّب دارند آن را می‌دوشند. این ایران است، ۴۰ سال در جنگ بوده در انقلاب بوده، سرافراز است، به همه‌ی دنیا نه می‌گوید، مشت محکم آن، دهان دشمنان را خورد می‌کند. ایجاد نابسامانی مالی و اقتصادی که این‌ها مرتّب در جنگ اقتصادی تنها تحریم نیست. از یک طرف تحریم، از یک تحریک، سوء مدیریت، عدم نظارت، نفوذ که حضرت آقا تصریح فرمودند که در این جریانات عرضی، دست بیگانه مشهود بود و چند روز دیدید که چه نگرانی برای بیرونی‌ها، کسانی که در بیرون دلی با انقلاب ما دارند بیش از ما نگران می‌شوند. این‌ها کار نفوذی‌ها است، چه نفوذی‌هایی که مزدبگیر هستند، چه نفوذی‌هایی که تحت تأثیر شرایط فرهنگی با آن‌ها هم آواز هستند و ایجاد آشفتگی‌های امنیتی که در سال ۸۷، در سال ۸۸ و امسال هم که در اسفند ماه در سه مرحله بنا داشتند که دی، بهمن، اسفند کار نظام را تمام کنند، عمدتاً هم این ناامنی‌های به این‌گونه و آن‌گونه از طریق تلگرام و چنین شبکه‌هایی بود که هم ناامنی اخلاقی و هم ناامنی اقتصادی و هم ناامنی سیاسی و هم ناامنی اجتماعی را همراه داشتند. این ایجاد آشفتگی هم جزء نفوذهای این‌ها است. در نهایت باید هم مردم هوشیار باشند و هم مسئولین ما هوشیار باشند و هم این سربازان امام عصر ارواحنا فداه. تنها کشف شبکه کافی نیست بلکه باید تهاجمی عمل کنند و آن‌ها را سرگرم کنند که آن‌ها نتوانند برای ما نقشه طرح کنند نه این‌که ما را سرگرم کنند و خودشان کار خود را انجام بدهند.

روز ارتش که گذشت، روز سپاه و این نیروهای جان بر کف ما که این‌ها سنگرنشین هستند، رزمنده هستند، ایثارگر هستند، این‌ها مردان خدا هستند، این‌ها مردان غیرت هستند. ارتش ما با صلابت کامل در مسیر کسب اقتدارهای جدید است و خداوند متعال هم شهدای آن‌ها را پذیرفته و هم بازماندگان خطّ شهدای خود را طی می‌کنند و امّا سپاه پاسداران «وَ مَا أدراکَ مَا سپاه پاسداران؟!» الحقّ و الانصاف شایسته بود که روز امام حسین علیه السّلام روز پاسدار باشد. این‌ها فرزندان شهادت هستند، این‌ها تربیت‌شدگان دامن خود امام هستند. این‌ها نهال‌هایی هستند که امام آن را غرس کرد و شهدا این نهال را آبیاری کردند و ولایت همیشه در مسیر تربیت و ارتقاء درجات معنوی و درجات حماسی این‌ها بوده است و امام فرمودند: اگر سپاه نبود، کشور نبود. میلاد امام حسین علیه السّلام و روز سپاه بر همه‌ی کسانی که در خیمه‌ی امنیت نفسی می‌کشند، احساس آرامش می‌کنند، در محضر خدا عبادت‌ها می‌کنند بر همه‌ی شما مبارک باشد. من بقیه‌ی مناسبت‌ها را به دلیل کمبود وقت فاکتور می‌گیرم.

قدرشناسی از جانبازان و رسیدگی به امور آن‌ها

یکی، دو نکته را خودم عرض می‌کنم؛ یکی این‌که ما در دیداری که گاهی با این برادران عزیز ایثارگر، با این نخاعی‌ها، با این ویلچری‌ها که الحقّ و الانصاف جزء اولیاء ما هستند، ولیّ نعمت ما هستند، ما به آن‌ها بدهکار هستیم، آن‌ها سلامتی خود را از دست دادند. شهید، شهید شد و رفت «صَبَرُوا أَیَّاماً قَصِیرَهً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَهً طَوِیلَهً»[۱۶].

ولی این جانبازان چه رنجی را تحمّل می‌کنند؟ این‌ها در چه شرایطی هستند؟ بعضی از مسائل را اگر بگویم به نفع مسئولین نیست لذا آن مسائل را بیان نمی‌کنم! ولی همین‌قدر عرض می‌کنم: بعضی‌ها گفتند حتّی نیروهای انقلاب ما برای بازدید از مناطق جبهه و جنگ، بحمد الله چند سال است که از این فرصت و از این ظرفیت استفاده می‌کنند و هنوز هم فاصله زیاد است. ولی این‌ها می‌روند و خاک می‌بینند که در آن خاک‌ها ما جانباز شدیم و شهیدان ما آن‌جا کشته شدند. خود ما به عنوان یک سند در حدّ یک زمین نیستیم که بیایید و ما را ببینید؟ این حرف، حرف حقّی است. از علمای ما توقّع دارند، از طلبه‌های ما توقّع دارند، از مسئولین توقّع دارند، از همین خانواده‌های شهید داده توقّع دارند. این‌ها چشم به راه هستند. کسانی که در آسایشگاه‌ها زندگی می‌کنند چشم به راه هستند. تقاضای من از شما نمازگزاران این است که برنامه‌ای بگذاریم و ملاقات‌های ما ملاقات‌های نشاط‌آور باشد، درس‌آموز باشد، این‌ها معلّم هستند. بعضی از آن‌ها واقعاً عارفی هستند که روی تخت خوابیده‌اند و با داشتن مدرک دکترا، با سیمای نورانی، چه اشعار دل‌انگیزی، چه سحرهایی، چه مناجات‌ها و ناله‌هایی دارند. ما این‌ها را از یاد نبریم، این‌ها به داد ما رسیدند. اگر ما آن‌ها را فراموش کنیم مبادا خدای نخواسته خدا درِ محبّت خود را به روی ما ببندد.

نکته‌ای که امروز تذکّر دادند… بحمد الله ایران اسلامی ما امروز مهد قرآن است. آموزش‌های قرآنی از طریق مقامات رسمی کشور، سازمان‌های مختلف، ارگان‌های مختلف، اوقات هم که همه ساله با تشکیل مسابقات جهانی، قرّاء مشهور جهان را در این‌جا متمرکز می‌کند و در این محفل نورانی نماز جمعه هم آن‌ها حضور دارند. ما قدردان این‌ها هستیم. یکی از شکوه‌های پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در روز قیامت در دادگاه عدل الهی این است: «یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً»[۱۷] پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم از این‌که مردم نسبت به قرآن بی‌توجّه باشند، هم به تلاوت قرآن، به قرائت قرآن و هم به فهم قرآن، هم دریافت پیام‌های قرآن، این موارد چیزهایی هستند که پیغمبر رحمت را، او که رحمه للعالمین است، او که «عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ»[۱۸] است، چنین چشمه و دریای رحمت و عطوفت و مهربانی در مورد کسانی که این قرآن را جدّی نگرفته‌اند در روز قیامت، شکایت می‌کند!

«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏ * قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّهُ الصَّمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ * وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ».

«صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ».

ماه شعبان را جدّی بگیریم. من پنج نکته نوشته بودم امّا فرصت کافی نشد. اجمالا در ماه شعبان، پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم میزبان خاصّ است و از شما خواسته است من را کمک کنید، «رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَى شَهْرِی»[۱۹]. بر حسب روایت، روزهای پنج‌شنبه، بهشت را آذین‌بندی می‌کنند، منتظر مهمان هستند، وقتی شما کارهایی در جهت خودسازی، بندگی، خدمت، گره‌گشایی و عبادت انجام می‌دهید، بهشت برای شما زینت شده است. همچنین استغفار ماه شعبان، مناجات شعبانیه. نمی‌دانید آقا میرزا جواد ملکی چگونه در این مناجات ذوب هستند، دل از همه‌ی خداجویان برده است. هم حضرت علی علیه السّلام و هم همه‌ی فرزندان امیر المؤمنین علیهم السّلام از این دعا استفاده می‌کردند.

پی نوشت:

[۱]– سوره‌ی طه، آیه ۲۵ تا ۲۸٫

[۲]– الکافی (ط – الإسلامیه)، ج‏ ۳، ص ۴۲۲٫

[۳]– بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏ ۷۲، ص ۲۷۵٫

[۴]– سوره‌ی احزاب، آیات ۷۰ و ۷۱٫

[۵]– سوره‌ی نور، آیه ۳۰٫

[۶]– مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏ ۱۴، ص ۲۷۰٫

[۷]– بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏ ۹۱، ص ۱۳۹٫

[۸]– سوره‌ی بقره، آیه ۳۷٫

[۹]– بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏ ۶۷، ص ۱۹۶٫

[۱۰]– همان، ج ۴۴، ص ۲۴۵٫

[۱۱]– الکافی (ط – الإسلامیه)، ج‏ ۳، ص ۴۲۲٫

[۱۲]– سوره‌ی ابراهیم، آیه ۱۸٫

[۱۳]– سوره‌ی آل عمران، آیه ۱۹٫

[۱۴]– سوره‌ی روم، آیه ۱۰٫

[۱۵]– سوره‌ی جن، آیه ۱۶٫

[۱۶]– نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص ۳۰۴٫

[۱۷]– سوره‌ی فرقان، آیه ۳۰٫

[۱۸]– سوره‌ی توبه، آیه ۱۲۸٫

[۱۹]– المقنعه، ص ۳۷۳٫