ابتدا باید دانست که یکى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتکاب محرّمات الهى و گناهان است.

آن حضرت در توقیع شریف به شیخ مفید(ره) مى‏فرماید: «شما مکلّف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانید، با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شیعیانمان – تا زمانى که حکومت بر دنیا در اختیار ستمگران است – در نقطه‏اى دور و پنهان از دیده‏ها به سر مى‏بریم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهایى که بر شما مى‏گذرد، کاملاً مطّلع هستیم و هیچ‏چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانى که بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى‏کنند ؛ اما شما آنها را مرتکب مى‏شوید نیز با خبریم. از عهدشکنى‏ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان‏ها با اطلاعیم…

پس از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید… سعى کنید اعمالتان به گونه‏اى باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانى که موجبات نارضایتى ما را فراهم مى‏نماید، بترسید و دورى کنید…» بحارالانوار، ح ۵۳، ص ۱۷۵٫
.
بر اساس این توقیع شریف، همه شیعیان و دوستداران حضرت، توصیه به تقوا و ورع شده‏اند و این بهترین راه دوستى و خشنودى امام زمان(عج) است ؛ همان طورى که گناهان و معاصى، باعث نارضایتى آن حضرت و قطع پیوند و ارتباط با او است. حتّى در توقیع دیگر، علّت طولانى شدن غیبت و عدم مشاهده و دیدار آن حضرت، گناهان و انحرافات شیعیان و دوستان اهل بیت«ع» ذکر شده است: «… ما عهد مى‏کنیم با شما اى دوست مخلص (شیخ مفید) که در راه ما با ظالمان مجاهده مى‏کنى ؛ هر کس از برادران دینى شما – که تقوا را سرمایه خویش قرار دهد – از فتنه‏هاى گمراه کننده و ظلمت خیز، در امان خواهد بود… آنچه که موجب جدایى ما و دوستانمان گردیده و آنان را از دیدار ما محروم کرده است، گناهان و خطاهاى آنان و تخلّف از فرمان‏هاى خداوند است» نجم الثاقب، ص ۵۶۷٫.

جالب آنکه در آغاز قیام جهانى حضرت مهدى(عج) یاران و اصحاب نزدیک ایشان، پیمان و بیعت سختى با آن حضرت مى‏بندند و تعهّد مى‏کنند که از گناهان و انحرافات دورى جویند و از ظلم و فسادگرى بپرهیزند. امیرمؤمنان على«ع»، در ضمن یک حدیث طولانى، در وصف بیعت یاران امام زمان(عج) چنین مى‏فرماید:

با او بیعت مى‏کنند که هرگز:
دزدى نکنند «یبایعون على اَن یَسرَقوا»؛ ؛ 
زنا نکنند «ولا یَزنوا»؛ ؛ 
مسلمانى را دشنام ندهند «و لا یَسُبّوا مسلماً»؛ ؛
خون کسى را به ناحقّ نریزند «و لا یقتلوا مُحرماً»؛ ؛
به آبروى کسى لطمه نزنند «و لا یهتک حریماً مُحرّماً»؛ ؛
به خانه کسى هجوم نبرند «و لا یهجموا منزلاً»؛ ؛
کسى را به ناحق نزنند «و لا یضربوا احداً الاّ بالحقّ»؛ ؛
طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند «و لا یکنزوا ذهباً و لا فضّه و لا بُرّاً و لا شعیراً»؛ ؛
مال یتیم را نخورند «ولا یأکلوا مالَ الیتیم»؛ ؛
در مورد چیزى که یقین ندارند، گواهى ندهند «و لا یشهدوا بما لا یَعلمون»؛ ؛
مسجدى را خراب نکنند «ولا یُخرِبوا مسجداً»؛ ؛
مشروب نخورند «و لا یَشربوا مسکراً»؛ ؛
حریر و خز نپوشند «و لا یلبَسوا الخزّ و لا الحریر»؛ ؛
در برابر سیم و زر سر فرود نیاورند «و لا یتمنطقوا بالذّهب»؛ ؛
راه را بر کسى نبندند «و لا یقطعوا طریقاً»؛ ؛
راه را نا امن نکنند «و لا یخیفوا سبیلاً»؛ ؛
گرد همجنس بازى نگرایند «و لا یَفسقوا بغُلام»؛ ؛
خوراکى را از گندم و جو انبار نکنند «ولا یحبسوا طعاماً مِن بُرّ و لا شعیر»؛ ؛
به کم قناعت کنند «و یرضَونَ بالقلیلِ»؛ ؛
طرفدار پاکى باشند «و یَشَتّمونَ على الطیّب»؛ ؛
از پلیدى گریزان باشند «و یکرهون النجاسهو…»؛ منتخب الاثر، ص ۵۸۱، ح ۴ ؛ الملاحم و الفتن، ص ۵۳٫.

پس گناهان و رذایل اخلاقى، عامل مهمى در محرومیت انسان از عنایات امام زمان(عج) است. با این حال باید دانست که امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت‏ها به برکت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى‏رسد و تمام بلاها نیز به برکت وجود او رفع مى‏شود و با اندکى اشتباه و خطایى، این الطاف و برکات از انسان دریغ نمى‏گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى‏دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و کاستى راه ندارد.

آن حضرت در سخنان خیرخواهانه‏اى مى‏فرماید: «پس باید هر یک از شما (شیعیان‏)، کارهایى را که موجب جلبِ محبّت مى‏گردد، انجام دهید و باید از کارهاى ناپسندى که خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب کنید. پس (آگاه باشید که‏) مرگ آدمى ناگهان مى‏رسد که در آن، دیگر توبه سودى نمى‏رساند و ندامت، نمى‏تواند او را از عذاب برهاند» بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴، ح ۷٫.
یقین بدانیم اگر کوچک‏ترین انحرافى که در بین شیعه ایجاد شود، قلب امام زمان را ناراحت و رنجور خواهد کرد. به همین جهت آن حجّت خداوند، شکوه خویش را از دست شیعیان جاهل و منحرف به این صورت اظهار مى‏دارد: «به حقیقت، نادانان و کم‏خردان شیعه و کسانى که پر و بال پشه بر دین آنها برترى دارد، ما را آزار مى‏دهند احتجاج طبرسى، ج ۲، ص ۴۷۴٫».

در پایان توصیه مى‏شود، ارتباط خود را با خواندن دعا و انجام اعمال نیک، با امام زمان(عج) پررنگ‏تر کنید و خود را همیشه مدیون و بدهکار او بدانید. اگر دعاها و خواسته‏ها، همراه با گریه، پشیمانى و اشک شوق باشد، احتمال استجابت آن بیشتر است ؛ پس سوز و ندبه خود را با خواندن دعاى عهد و ندبه، اعلام دارید و در عین حال استغفار و توبه را فراموش نکنید. بهترین شفیع در بارگاه الهى براى آمرزش گناهان، امام معصوم است و دعاى او در حق شیعیانش به یقین اجابت مى‏شود

منبع:پرسمان