خداوند، در قرآن و غیر آن( سنّت.) به حدّى بهشت و بهشتیان را در توصیف بالا برده که اگر کسى از شوق شنیدن آن، وفات کند، استبعاد ندارد! آیات جهنّم نیز این گونه است، قرآن مى  فرماید:«وَ لَهُم مَّقَـمِعُ مِنْ حَدِیدٍ» سوره ى حج، آیه  ى ۲۱٫ گرزهاى آهنین براى [زدن] آنان فراهم است.که اگر انسان معاصى خود را در نظر بگیرد و بمیرد، مستبعد نیست!

البته ما با منکرین کار نداریم، ولى برخى از مقرّبین از شوق لقاى بهشت مرده  اند؛ زیرا شنیدن آیات رحمت و نعمت و یا عذاب و نقمت، در انسان موحّد تکوینا اثر مى  گذارد، و او از مُشَوِّقات یا مُخَوِّفات جان مى  سپارد، با این همه این آیات در ما هیچ اثر نمى  کند!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد