اگر شعاع وجودی حضرت باشیم مقامی بالاتر از این نیست. اینکه می گویند: من سگ کوی تو هستم، به یک معنا خوب است و به یک معنا بد است. از این نظر بد است که ما چنین تعبیری در روایات نداریم. ما باید با ادبیات معصوم با معصوم صحبت کنیم نه با ادبیاتی که من درآوردی باشد! از طرفی اگر انسان واقعیت خودش را ببیند، می بیند که ما کلب شیطان هستیم. اگر انسان واقعیت خودش را ببیند که چطور شیطان او را فریب داده و غضبناک می کند. آن وقت اگر برای امیرالمؤمنین(ع) غضب کند و به خاطر ایشان برآشفته شود، این مقام بالایی است. اینکه ما بتوانیم شیعه پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) بشویم، مقام کمی نیست.