عبارت «ما ملکت ایمانکم» را در نگاه لغوی می توان اینگونه معنا کرد:
«آنچه به دست آوردید» و یا «آنچه مالک آن شدید».
در توضیح واژگان این عبارت می توان گفت که «ما» اسم موصول بوده و به معنای «آنچه» است و «ملکت» از ریشه «ملک» به معنای در اختیار داشتن و مالک شدن و «أیمان» جمع «یمین» به معنای دست راست است؛[۱] از آن جا که انسان غالباً کار های خود – و بویژه کارهای مهم- را با دستانش – و بویژه دست راست – انجام می دهد؛ از این رو محصول کار های مهم به دست و یا دست راست نسبت داده می شود؛ چنان که در فارسی نیز می گوییم: «آن را به دست آوردیم» که کنایه از مالک شدن و تسلط پیدا کردن بر چیزی است، هر چند دستمان با املاکمان هیچ تماسی نداشته باشد.
در نهایت باید گفت که هرچند با توضیحات ارائه شده، به هرچه که در اختیار انسان است، می توان «ملک یمین» گفت، اما در ادبیات عرب، این اصطلاح در مورد غلامان و کنیزان و ملکیت و تسلط بر آنها به کار رفته است و در قرآن کریم نیز هرکجا از این اصطلاح استفاده شده، مراد از آن، غلامان و کنیزان می باشد.[۲]

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. ر. ک: فراهیدى، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۸، ص ۳۸۷، قم، هجرت ، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق .

[۲]. نساء، ۳، ۲۴، ۲۵ و ۳۶؛ نحل،۷۱؛ مؤمنون، ۶؛ نور، ۳۱، ۳۳ و ۵۸؛ روم، ۲۸؛ احزاب، ۵۰، ۵۲ و ۵۵؛ معارج، .۳۰