اغلال جمع “غل”، در لغت به معنای، طوق، بند و زنجیر آهنین است که به گردن و دست محبوسان بندند.[۱]

اما در قرآن کریم درچهار جا از جمله در آیه ۱۵۷سوره اعراف آمده است: “مانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّى» پیروى مى‏کنند پیامبرى که صفاتش را، در تورات و انجیلى که نزدشان است، مى‏یابند آنها را به معروف دستور مى‏دهد، و از منکر باز میدارد أشیاء پاکیزه را براى آنها حلال مى‏شمرد، و ناپاکیها را تحریم مى کند و بارهاى سنگین، و زنجیرهایى را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر مى‏دارد،…”.

در قرآن کریم اغلال هم درمورد دنیا و هم در آخرت بکار رفته است. منظور از غل و زنجیر در دنیا، زنجیر جهل و نادانى، زنجیر انواع تبعیضات و زندگى طبقاتى، زنجیر بت‏پرستى و خرافات و زنجیرهاى دیگر، است.[۲] که پیامبران مبعوث شدند،تا از طریق دعوت پى‏گیر و مستمر به علم و دانش، از راه دعوت به توحید و دعوت به اخوت دینى و برادرى اسلامى، و مساوات در برابر قانون، این زنجیرها را از دست و پای مردم بردارند، اما در آخرت همان غل و زنجیر است،[۳] که به عنوان عذاب در گردن کافران و اهل جهنم انداخته می شود.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱] فرهنگ معین، واژه “غل“.

[۲] تفسیر نمونه، ج‏۶، ص ۴۰۰ ، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴.

[۳]  سبأ، ۳۳، “و ما غل و زنجیرها در گردن کافران مى نهیم آیا جز آنچه عمل مى‏کردند به آنها جزا داده مى‏شود”؟!؛ غافر، ۷۱، “در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را مى‏کشند“.