حضرت فرمودند: تمامِ اوقاتِ من آباد است. در زندگیِ معصوم خرابی وجود ندارد، چون خودِ معصوم آباد است می‌تواند آباد کند، منِ خراب کجا و صلاحِ کار کجا؟ چرا ما در دعای عهد می‌گوییم «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ»، «وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلاَدَکَ وَ أَحْیِ بِهِ عِبَادَکَ»، خدایا! منجیِ عالَم را برسان، عالَم را فساد گرفته است، همه جا بهم ریخته است، رشته‌ها از هم گسسته است، «وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلاَدَکَ وَ أَحْیِ بِهِ عِبَادَکَ»، خدایا! بلاد را با وجودِ امام زمان ارواحنا فداه آباد کن و بندگانِ خودت را با وجودِ نازنینِ ایشان زنده کن.

دل مُرده‌ایم، امام زمان ارواحنا فداه دل‌های مُرده را زنده می‌کنند، «السلامُ عَلَیکَ یا رَبِیعَ الأنام وَ یا نَضرَهَ الأیّام»، حضرت حجّت ارواحنا فداه بهارانِ مردمان هستند، اگر امام زمان ارواحنا فداه به دلِ من نگاه کنند دلِ من بهار می‌شود و گلِ ایمان در دلِ من می‌روید و گلزارِ محبّتِ عشقِ به خدای متعال و خلقِ خدا می‌شود، خودِ حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف آباد هستند و آباد می‌کنند، و نشانه‌ی آبادی «ذکرِ دائم» است، هر کسی که آباد است تمامِ اوقاتِ او با خدای متعال است، شب و روزِ او با خدای متعال است.

حضرت صادق علیه السلام فرمودند: من تمامِ اوقاتِ خود را با اوراد پُر کرده‌ام، «فَلا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی»، مزاحم نشو و وقتِ مرا نگیر، هر کجا که یادِ خدا و ذکرِ خدا نیست آنجا فساد است، فساد در برابر نظام و صلاح است، بهم‌ریختگی است. امام این درس را به ما می‌دهند، هر کجا که شما با خدای متعال نیستید ضایع هستید، هر کجا که با خدای متعال هستید آباد هستید و وجودِ شما مایه‌ی برکت است.