نشر دعوت اسلامی در جزیره العرب، از همان ابتدا با مخالفت های گوناگونی از سوی سران نظام شرک و بت پرستی مواجه شد و پس از هجرت پیامبر (صلوات الله علیه) از مکه به مدینه، یهودیان و منافقان نیز به جرگه مخالفان این دعوت پیوستند. جنگ های نسبتا پرشماری که میان پیامبر (صلوات الله علیه) و مخالفانش به وقوع پیوست و نیز حوادثی هم چون: قتل تعدادی از شاعران یهود و قتل عام بنی قریظه، همواره محل گفت وگو و انتقاد برخی از خاورشناسان و منتقدان پیامبر (صلوات الله علیه) بوده است. این گروه، به ویژه در سال های اخیر، با استناد به برخی از گزارش های نامعتبر تاریخی، پیامبر (صلوات الله علیه) را متهم به اعمال خشونت و عدم مدارا با مخالفانش می کنند و نشر سریع اسلام در جزیره العرب را معلول جنگ و به کارگیری شمشیر از سوی ایشان به شمار می آورند.
در کتاب حاضر، ضمن نقد و تفسیر دیدگاه مذکور، به بررسی جایگاه و حقوق مخالفان در سیره نبوی و بیان میزان بالای تحمل و مدارای پیامبر (صلوات الله علیه) نسبت به مخالفان و دگراندیشان پرداخته شده است.