من به خدا معتقدم، اما خدا هرگز از درون و اعماق وجود ما خبر ندارد. من چندین بار در دلم از خدا خواستم و التماس کردم که اگر اعماق وجود مرا می بیند، مرا از این عمق بینی آگاه کند، مگر نه این که ابراهیم نبی(ع) با وجود پیامبر بودن، از خدا تقاضای یقین نمود!؟ آیا ما افراد عادی برای بهره مندی از چنین تجربیات معنوی، نسبت به ابراهیم نبی اولی تر نیستیم؟ آیا خدا واقعاً از عمیق ترین بخش های روح و جان ما با خبر است؟ اگر آری نشانه اش چیست؟

پاسخ اجمالی

بر اساس صریح آیات قرآن، خدای متعال از همه چیز ما آگاه است، حتی آن چیزی که در ذهن ما می گذرد: «یَعْلَمُ خَائنَهَ الْأَعْینُ  وَ مَا تُخفِى الصُّدُور»؛[۱] او چشم هایى را که به خیانت می گردد و آنچه را سینه  ها پنهان مى دارند، مى داند.
بنابر این قطعاً خداوند از خواسته ها و نیات ما آگاهی کامل دارد. اما برای رسیدن به این حقیقت، خداوند به انسان عقل و نیروهای ادراکی داد تا انسان با نگاه به جهان هستی و ظرایف آنها، به عظمت و علم بی کران خداوند پی ببرد، و اگر انسان بدرستی از این ابزارهای ادراکی استفاده کند، به وجود و دانش بی پایان خداوند، یقین پیدا می کند،[۲] و به عبارتی برای پیدا کردن یقین به خدا نیازی به معجزه نیست، بلکه معجزه برای موارد خاص است.[۳] درخواست حضرت ابراهیم(ع) که در آیه ۲۶۰ سوره بقره بدان اشاره شده، به تصریح موجود در همان آیه برای تحصیل ایمان و علم یقینی نبود، زیرا حضرتشان در همان زمانی که این درخواست را مطرح می کرد دارای ایمان و یقین بود، اما ایشان با چنین درخواستی به دنبال مراتب بالاتری از یقین یعنی «مقام شهود» و «عین الیقین» و یا «حق الیقین» بود.[۴] و از آن جا که خداوند می دانست حضرت ابراهیم(ع) در طول سالیان متمادی مبارزه با طاغوت های بیرونی و خواهش های نفسانی، توانسته بود زمینه و مقدمات تحصیل حق الیقین را در خویش ایجاد کند، درخواستشان را پذیرفت؛ در همین راستا هرکس مقدمات دریافت حق الیقین را در خود ایجاد کند و تلاش های لازم را در این زمینه انجام دهد، خداوند به او نیز چنین مقامی خواهد داد. به بیان دیگر، چنین دعا و درخواستی از خداوند در صورتی پذیرفته می شود که همراه با عمل مناسب با آن باشد.[۵]   

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. غافر، ۱۹٫

[۲]. ر. ک: ۴۷۹، ۹۸ و ۱۰۴۱.

[۳]. ر. ک: ۱۱۶۸۱و ۱۱۵.

[۴]. ر. ک: ۴۰۲۳۰.

[۵]. ر. ک: ۲۱۴۵ و ۱۹۷.