مقصود این که انسان باید کارهایش را مطابق دفتر شرع انجام دهد⁽یعنى مستند به دلیل و حجّت شرعى باشد.⁾ چه موافق تقیّه باشد و چه مخالف آن). اگر انسان، کارش بر طبق حجّت شرعى باشد، اگر چه احیانا مخالف با واقع شود طورى نیست و در نزد پروردگار معذور بلکه مأجور است، ولى چنین نباشد که کارهایمان با دفتر شرع موافقت نداشته باشد، و هر چه خواستیم یا از ما خواستند انجام دهیم هرچند بر خلاف شرع باشد. اگر بخواهند یک امضا به نفع خود از انسان بگیرند، گروهى هجوم مى  آورند و شرایط را طورى فراهم مى  آورند تا به مقصد خود برسند، هم چنان که در امضا بر لَهِ مشروطه از آخوند خراسانى پیش آمد و چه کارها و سوء استفاده  ها که نکردند؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد