امام حسین(ع) در مسیر حرکت خود از مکه به عراق از چه مسیرهایی عبور کردند؟
پیش از بیان منزلگاه‌هایی که امام حسین(ع) در مسیر حرکت خود از مکه به عراق آنها را پیمود، باید به این نکته توجه داشت که در این تحقیق، نام منازلی معرفی می‌شود که در منابع معتبر و قابل استناد حدیثی و تاریخی از آنها یاد شده است؛ چون از منازل دیگری نیز نام برده‌اند که به سختی می‌توان در منابع روایی و تاریخی قابل استناد، گزارشی از آنها مشاهده کرد؛ مثل أقساس.
در همین راستا؛ مناطقی که امام حسین(ع) در مسیر حرکت خود از مکه به عراق آنها را پیمود تا به کربلا رسید عبارتند از:
۱ – بستان «ابن معمّر»؛[۱]
۲ – تنعیم؛[۲]
۳ – صفاح؛[۳]
۴ – ذات عرق؛[۴]
۵ – خزیمیه؛[۵]
۶ – حاجِر بَطن الرُمّه؛[۶]
۷ – زرود؛[۷]
۸ – ثعلبیه؛[۸]
۹ – شقوق؛[۹]
۱۰ – زُباله؛[۱۰]
۱۱ – بَطن عَقَبه؛[۱۱]
۱۲ – شراف؛[۱۲]
۱۳ – ذو حسم؛[۱۳]
۱۴ – عُذَیب هجانات؛[۱۴]
۱۵ – رُهَیمه؛[۱۵]
۱۶ – قصر بنی مقاتل؛[۱۶]
۱۷ – نینوا (کربلا).[۱۷]
و همان‌گونه که می‌دانیم حضرتشان در همین سرزمین ماندند تا حادثه عاشورا پیش آمد.
منبع: اسلام کوئست
[۱]. سبط بن جوزی، تذکره الخواص من الأمه فی ذکر خصائص الأئمه، ص ۲۱۷، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ ابو الفرج اصفهانى، على بن الحسین، مقاتل الطالبیین، ص ۳۸۰، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.
[۲]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۶۸، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق؛ دینورى، ابو حنیفه احمد بن داود، الاخبار الطوال، ص ۲۴۵، قم، منشورات الرضى، ۱۳۶۸ش؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج ۳، ص ۱۶۴، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
[۳]. أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۶۴ – ۱۶۵؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج ۱، ص ۳۱۹، قم، انوار الهدى، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
[۴]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۶۹؛ سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۶۹، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۴۸ش؛ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۶۵٫
[۵]. ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج ۵، ص ۷۰، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق؛ خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ج ۱، ص ۳۲۳ – ۳۲۴٫
[۶]. الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۷۰؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ۱، ص ۴۴۶، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۷ق؛ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۶۶٫
[۷]. مقتل الحسین(ع)، ج ۱، ص ۳۲۷؛ تسلیه المجالس، ج ۲، ص ۲۳۸ – ۲۳۹٫
[۸]. اللهوف، ص ۷۰؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج ۴، ص ۹۵، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق؛ ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص ۴۴، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، ۱۴۰۶ق.
[۹]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج ۴، ص ۹۵٫
[۱۰]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۷۵؛ اللهوف، ص ۷۳؛ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۶۸ – ۱۶۹٫
[۱۱]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۷۶؛ إعلام الورى، ج ۱، ص ۴۴۷ – ۴۴۸٫
[۱۲]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۷۶ – ۷۸؛ مناقب آل أبی طالب(ع)، ج ۴، ص ۹۵ – ۹۶؛ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۶۹ – ۱۷۰٫
[۱۳]. مقتل الحسین(ع)، ج ۱، ص ۳۲۹؛ مثیر الأحزان، ص ۴۴٫
[۱۴]. أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۷۱ – ۱۷۲٫
[۱۵]. شیخ صدوق، الامالی، ص ۱۵۳ – ۱۵۴، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.
[۱۶]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۸۱ – ۸۲؛ مقتل الحسین(ع)، ج ۱، ص ۳۲۴ – ۳۲۵٫
[۱۷]. الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۸۳ – ۸۴ و ۸۷؛ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۷۶٫
پاسخ دهید