اوّلین نکته این است که کودک باید مشکلش را بپذیرد. وقتی او نتواند با مشکل خود کنار بیاید، قطعاً آسیب های زیادی می بیند؛ ولی وقتی این واقعیت را بپذیرد، دیگر حرف های دیگران او را ناراحت نمی کند؛ چراکه برای خود یک توجیه خوب دارد.

امّا در رابطه با برخورد کردن، به نظر می آید که بهترین راه، ارتباط با آن فرد مسخره کننده است؛ که در این زمینه دو راه برای ارتباط گیری وجود دارد؛

الف. نصیحت کردن

راه اوّل این است که بچّه آن فرد را دعوت کند به جایی که هیچ کس نباشد؛ مثلاً در گوشه ای از مدرسه به او بگوید: دوست من! این مشکل به دست خود من نبوده و مادرزادی است؛ من دوست ندارم که شما من را مسخره کنید!

ب. هدیه دادن

یکی از راه های جلب عاطفه، هدیه دادن است. البته منظور من هدیه دادن های عجیب و غریب نیست؛ بلکه منظور هدیه های معمولی است؛ مثلاً بچّه می تواند در موقع خرید لوازم تحریر، دو خودکار تهیّه کند و یکی از آن دو را به فرد مسخره کننده بدهد؛ یا خوراکی خود را در مدرسه با او تقسیم کند.