نخست توجه شما را به این نکته جلب می کنیم که در دعاها و مناجات ها، نباید همواره به دنبال سند باشیم، بلکه خود انسان نیز می تواند با استفاده از آموزه های کلی اسلامی و به شرط رعایت اصول اعتقادی، دعایی را از جانب خود انشاء نماید که به تعبیر امام صادق (ع) چنین دعایی از بافضیلت ترین ادعیه خواهد بود.[۱]

با این مقدمه باید گفت: این بخش از دعا، منافاتی با اصول اعتقادی نداشته و خواندن آن ایرادی ندارد، اگرچه عین این عبارت را در روایت معتبری نیافتیم. البته دعاهای دیگری وجود دارند که تقریباً همین مضمون را می رسانند؛ مانند:

۱ – اللهم رب الحسین، اشف صدر الحسین، اللهم رب الحسین، اطلب بدم الحسین، اللهم رب الحسین، انتقم ممن رضی بقتل الحسین، اللهم رب الحسین، انتقم ممن خالف الحسین، اللهم رب الحسین، انتقم ممن فرح بقتل الحسین‏.[۲]

۲ – اللهم رب الحسین، اشف صدر الحسین و اطلب بثاره، اللهم انتقم ممن قتله و أعان علیه.‏[۳]

گفتنی است همان گونه که می دانیم، انتقام واقعی امام حسین (ع) جز با ظهور حضرت مهدی (عج) گرفته نخواهد شد.

منبع: اسلام کوئست

پی نوشت ها

[۱] حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۱۳۹، ح ۸۹۴۴، مؤسسه آل البیت، قم، ۱۴۰۹ هـ ق؛” عَنْ زُرَارَهَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَلِّمْنِی دُعَاءً فَقَالَ إِنَّ أَفْضَلَ الدُّعَاءِ مَا جَرَى عَلَى لِسَانِک‏“.

[۲] قمی، ابن قولویه، کامل الزیارات، ص ۲۳۷، انتشارات مرتضویه، نجف، ۱۳۵۶ هـ ق.

[۳] عاملی کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین، ص ۲۸۰، بی جا، بی تا.